Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Ik werd depressief. En God liet het gewoon gebeuren

Bijna 20 procent van de volwassenen krijgt ooit in z’n leven te maken met een depressie*. Elise ook: ze schreef er een boek over. In deze serie blogs vertelt ze hoe de donkerste dagen overleefde.

Deel:

Wakker geworden. Weer wakker geworden. Ik moet weer vandaag. Ik neem de tijd om moed te verzamelen, sla de dekens van me af en trek mijn kleren aan. Hoe erg gaat het vandaag worden? Gaan. Gewoon gaan. Sla je erdoor. Ook deze dag gaat weer voorbij.

Een aantal jaren geleden ging ik niet alleen gebukt onder een angststoornis, maar werden de sombere gevoelens die ik ervoer zo sterk dat ik ook nog in een diepe, levensvreugde-vretende depressie belandde. Komende maanden wil ik daarover vertellen. Over wat ik ervoer, over mijn worstelingen met God, die dit allemaal toestond in mijn leven. En over de hoop die ik soms totaal niet ervoer, maar die er wel altijd was en ís.

In mijn boek Woestijnregen werk ik zeven thema’s uit waarvan ik er een aantal laat terugkomen in deze blogserie: lichtpuntjes koesteren, gedachten cultiveren en worden wie je bent.

Binnen- en buitenkant

Ik had het allemaal goed voor elkaar. Getrouwd met een lieve man, een goede baan en een koophuis. Een succesvol leven aan de buitenkant, maar van binnen ging ik kapot. Ik sleepte mezelf de dagen door. Sommige dagen waren best prima en kon ik zelfs af en toe wat genieten.

Maar de sombere gevoelens bleven en ik wist niet meer hoe ik verder moest leven. Tijdens het hardlopen in het bos schoot een gedachte door me heen: Aan welke boom zou ik me op kunnen hangen? Dan is het tenminste voorbij. Ik schrok zó van die gedachte, dat ik eindelijk maar eens naar de huisarts ging.

Wat volgde was precies wat ik absoluut niet wilde: gesprekken voeren met mijn ouders over vroeger, gesprekken voeren met psychologen in therapie, antidepressiva slikken en, omdat werken niet meer ging, thuis zitten. Ik ging een proces in van meerdere jaren waarin angsten en afschuwelijke depressieve periodes de boventoon voerden met soms alleen de duisternis als metgezel. En God liet het toe. Hij liet het gewoon gebeuren.

Hoe het voelt om depressief te zijn?

Ik krijg vaak de vraag wat een depressie is en hoe het voelt om een depressie te hebben. Die vraag is moeilijk in z’n algemeenheid te beantwoorden. We weten simpelweg nog te weinig over de werking van het brein om goed aan te kunnen geven wat een depressie precies is.

Bovendien is het begrip ‘depressie’ een containerbegrip, waaronder somberheid, angsten, stemmingsstoornissen en persoonlijkheidsstoornissen kunnen vallen. De ene depressie is de andere niet. Daar waar de een nog enigszins kan functioneren, komt de ander zijn of haar bed niet meer uit. Bij mij uitte de depressie zich vaak in negatieve gedachtenpatronen zoals in onderstaand voorbeeld.

Een niet-aflatende stroom van over elkaar buitelende sombere gedachten overspoelt mij. “Wat als deze duisternis nooit meer over gaat? Dan moet ik misschien nog wel zestig jaar zo leven. Wat een verschrikking! Wat als ik niet meer volhou? Waarom moet ik zo lijden? Waarom is er überhaupt zoveel lijden in de wereld?” Ik probeer me te herinneren wat ik geleerd heb om nu te doen: ernaar kijken van een afstandje. De gedachten verwelkomen en er niet tegen vechten. De gedachten in mijn ‘levensbus’ laten plaatsnemen als ongewenste passagiers en wachten tot ze vanzelf weer uitstappen. Eén van deze trucs aanwenden en ondertussen afleiding zoeken. Ik ken de theorie. Maar de praktijk is zó weerbarstig. En God laat het toe.

Een van de moeilijkste dingen

In de donkere periodes had ik veel aan het boek Aan Gods hand door pijn en lijden van Tim Keller. Hij schrijft: In de duisternis dient zich een keuze aan die er in betere tijden eigenlijk niet is. We kunnen ervoor kiezen om God te dienen enkel en alleen omdat hij God is, en niet om de zegen die hij geeft.

Met God leven omdat Hij God is, ook al laat Hij dingen gebeuren die we zo graag niet willen is een van de moeilijkste dingen om te doen. Ik koos ervoor God te blijven volgen, wat er ook zou gebeuren.

Maar die keuze voor Hem bracht geen instant-oplossing. Verre van…

*Dit cijfer is afkomstig van het Trimbos-instituut


Elise schreef een boek over haar depressie: Woestijnregen. Het is een dagboek waarin ze een aantal thema’s behandelt en de lezer meeneemt op haar weg door depressie en angst. Zonder gemakkelijke antwoorden, openhartig en eerlijk, vertelt ze over haar ervaringen met depressie en het leven met God.

Woestijnregen, Elise Brouwer, Boekencentrum, € 11,99

Lees hier alle blogs van Elise over depressie. 

Geschreven door

Elise Brouwer

--:--