Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Schreeuw maar, ga maar, maak alles nieuw: dat is voor mij nu de kern van het Evangelie’

Deel:

Veel van Henk Jans traditionele geloofszekerheden zijn vervlogen. Des te groter zijn behoefte om z’n boekenkast en gedachten te vullen met nieuwe inspiratie. Het vorige boek van Brian Zahnd beviel goed, daarom besluit hij een andere titel van de schrijver te lezen: Water to wine

‘Was het allemaal fout, wat ik vanaf m’n jongste jaren heb geleerd over God en de Bijbel?’
Ik hoor mezelf de vraag stellen die Brian Zahnd in het eerste hoofdstuk van zijn boek Water to Wine poneert.
Nee, antwoord ik met hem. ‘Not wrong, but lacking.’

Jarenlang was ik ervan overtuigd dat ik de waarheid had gevonden. Waarom dus nog langer zoeken? Totdat mij steeds meer het gevoel bekroop dat het Evangelie misschien wel veel mooier is dan ik altijd heb gedacht. Een gevoel dat werd bevestigd door de auteurs die ik begon te ontdekken.

Frisdrank-christendom

Brian Zahnd is zo’n auteur. Opgegroeid in een Amerikaanse pinksterkerk kende hij ook zijn zekerheden. Andere dan die van mij, een Hollandse vrijgemaakte jongen, maar net zo rotsvast. De christelijke cultuur waar hij zich nu tegen afzet, is dan ook anders dan de mijne, zoals the shallow ‘succes-in-life’ charismatic evangelicalism. Al ken ik die door mijn jarenlange zoektochten in het evangelische wereldje ook wel.

Ook herken ik mij in Zahnd wanneer hij stelt dat hij zijn ‘appetite for the mass-produced soda-like Christianity of North America’ heeft verloren. Hoeveel anders is dit immers in ons eigen land? Religieus consumentisme is ons toch ook niet vreemd? Al zijn de emmers cola hier misschien net ietsje kleiner.

Herkenbaar is Zahnds zoektocht dus zeker wel. En dus laat ik mij meeslepen in zijn persoonlijke en kwetsbare relaas. Twijfels mogen bestaan. Sterker nog: ‘Where there are no doubts, no questions, no perplexities, there can be no growth.’

Ik voel mij gesterkt door deze woorden. Zeker na de diverse reacties die ik kreeg op mijn vorige blog over een boek van Zahnd: Sinners in the hand of a loving God. Ik was de weg kwijt, zo stelde iemand. Hoe kon ik zo enthousiast zijn over auteurs als McLaren, Bell en Zahnd? De zekerheden waarmee ik ooit anderen om de oren sloeg, slaan nu des te harder terug.

Vergeving is de kern

Verder met Zahnd dan maar. Wat betreft de kruisiging is de betekenis voor hem verschoven, zegt hij: ‘Instead of being organized around an axis of power enforced by violence, at the cross the world was refounded around an axis of love expressed in forgiveness.’ 

En zoals in meer van Zahnds boeken blijkt, is ‘vergeving’ de kern van zijn geloof geworden. Een vergeving die verder reikt dan ik altijd heb geleerd. ‘Vader vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen’: deze kruiswoorden van Jezus gingen niet alleen over – wat ik als kind heb geloofd – vrijgemaakten, of zoals ik later dacht, christenen die duidelijk hun hart aan de Heer hebben gegeven (wat dit ook precies mag betekenen). Zou God misschien veel inclusiever zijn dan zijn volgelingen?

Zahnd neemt zijn lezers mee in dit inclusieve denken. En ook hij legt hier in navolging van mannen als N.T. Wright en Brain McLaren de nadruk op Gods Koninkijk, hier en nu. ‘The revolution that is intended is the revolution that occurs when we seriously begin to live under the reign and rule of Christ.’

En nee, dit is niet eens zoveel anders dan wat ik eerder in de kerk hoorde. Alleen is de nadruk wel behoorlijk veranderd. Volgens Zahnd draait het Evangelie niet om een leven na dit leven met God (hoe belangrijk ook!), maar om een leven tijdens dít leven met God. De kern van wat ik altijd als het Evangelie heb gezien, is voor mij veranderd. Van ‘stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw’ naar ‘schreeuw maar, ga maar, maak alles nieuw.’

Water is wijn geworden! En wat smaakt het goed.

 

Geschreven door

Henk Jan Kamsteeg

--:--