Al die emoties

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Al die emoties – PopUpGedachte 18 september 2018

Het is nog maar kort geleden dat Lili en Howick mochten blijven. Er is voor gevochten, juridisch en op alle andere manieren denkbaar. Er is gevochten om de publieke opinie door voor- en tegenstanders en er is gewonnen. Door de twee kinderen zelf die op het moment suprême besloten weg te lopen.

In veel terugblik-overwegingen, met name van tegenstanders overigens, wordt gezegd dat het land zich heeft laten meeslepen door emotie. Dat hysterie de rationaliteit heeft vertroebeld. Medewerkers van de Immigratie- en Naturalisatiedienst die zich afvragen hoe ze nu nog veel ergere gevallen moeten uitzetten. Wat ze dan misschien ook gewoon niet moeten doen.

Maar wat je ook denkt, het verwijt van emotionaliteit is op z’n minst interessant. Alsof emotie het verstand vertroebelt, terwijl het natuurlijk net zo goed het verstand kan leiden. Dat het hart al lang aanvoelt dat er ergens sprake is van onrecht en het verstand het gewoon domweg nog niet doorheeft. Ja, maar dan wordt het willekeur, is het argument. Doordat twee kinderen opeens een leuke kop hebben en hun verhaal zo gebracht wordt, dat emotie een kans krijgt, daarom mogen ze nu blijven. En dat heeft er alles mee te maken – maar dat zegt nog niets over de al dan niet terechte aanwezigheid van emotie. En of die niet al veel eerder leidend had moeten zijn.

Jezus is zo’n emotioneel figuur. En leidend in willekeur ook nog. Dit verhaal over hem doet de ronde in het Joodse land en ver daarbuiten. “Hij was juist in de nabijheid van de stadspoort gekomen, toen daar een dode werd uitgedragen, de enige zoon van zijn moeder, en deze was weduwe. Een groot aantal mensen uit de stad vergezelde haar. Toen de Heer haar zag, voelde Hij medelijden met haar en sprak: ‘Schrei maar niet.’ Daarop trad Hij op de lijkbaar toe en raakte die aan. De dragers bleven staan en Hij sprak: ‘Jongeman, Ik zeg je: sta op!’ De dode kwam overeind zitten en begon te spreken, en Jezus gaf hem aan zijn moeder terug.” Die toevallige dode in een toevallige emotionele setting met werkelijk een schrijnend verhaal, een moeder krijgt zomaar haar zoon terug.

En al die anderen dan? Doen we nog aan gelijke behandeling? Wat moet die moeder wel denken die vorige week in een zelfde soort geval de stad uit liep en JC er toevallig niet langs liep. Of die weduwnaar die al niet zo lekker lag in het dorp en waarbij niet ‘een groot aantal mensen hem vergezelde’.  Oneerlijk, onaardig, emotioneel.

De rabbi heeft er niet zoveel mee te schaften, met dat soort metakritiek. Hij creëert symbolen en statements van de wereld zoals die komt. Symbolen van hoop. Of dat valse hoop is? Dat zal moeten blijken. De omstanders hebben er ook niets mee te schaften, die zeggen – zo gaat het verhaal – ‘Een groot profeet is onder ons opgestaan,’ en: ‘God heeft genadig neergezien op zijn volk.’ Met name die laatste vind ik interessant. Geen persoonsverheerlijking van die Jezus, al helemaal geen scheve ogen of een: ‘Hiero, zij wel. Já hoor.’ Maar de overtuiging dat er is waanzinnig goeds heeft plaatsgevonden en dat dit de voorbode is van meer. Dat de Goede, God zelf om heeft gezien naar zijn onmachtige mensheid die slechts kon treuren bij de drama’s die afspeelden en heeft laten zien dat het anders kon.

Emotie is willekeurig, maar daarmee nog niet onterecht. Emotie kan het verstand verlichten. En een willekeurige verandering kan hoop bieden voor meer vergelijkbare situaties. En dan is er ook nog zoiets als vreugde voor degene die het is overkomen. De argumenten die emotionaliteit als negatief bestempelen in de grotemensenwereld ontdoen de mens van een wezenlijke bron van informatie én wie wil dat iets goeds aan iemand pas plaatsvindt op voorwaarde dat anderen in gelijke gevallen hetzelfde ontvangen, kan de mensen maar weinig goeds gunnen.

We torenen niet boven de werkelijkheid uit, we hebben maar een beperkte blik, we zijn God niet. En zelfs die laat zich leiden door emotie als we de verhalen rond Jezus van Nazareth mogen geloven. Dat is zo gek nog niet. Misschien is dat het dan maar voor vandaag. Laat je raken. Waardoor het ook is. Zwerfhonden, asielellende, die ene mens die je onderweg tegenkomt en wel hulp kan gebruiken. Laten we ons laten raken, door personen. En kijken wat we voor hen kunnen doen. Dan ontstaan er misschien wel nieuwe systemen. En zo niet, dan was het nog goed dat dit ene tenminste gebeurde. Op de willekeur. En de emotie. Dat die ons verstand moge verlichten.

(Wil je de PopUpGedachtes direct op je telefoon ontvangen, zodra ze gemaakt zijn – meld je dan hier aan (Whatsappgroup, audio only, no chat)

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95