Brand niet op, word niet weggespoeld

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Brand niet op, wordt niet weggespoeld – PopUpGedachte donderdag 6 december 2018

Het is donker en stil buiten. Het lijkt wel alsof de bewolking de geluiden dempt. Het licht is oranje, viezig oranje van kleur. Het is mist en wolkendek de nachtelijke verlichting van de shit gefilterd teruggeeft. Een zekere loomheid hangt over de huizen en ik wacht. Ik wacht op inspiratie, ik wacht in de stilte van mijn balkon. Ik wacht om te horen of er iets gezegd moet worden.

De lezing van de dag gaat over wegspoelende huizen die slecht gefundeerd waren. Het fundament dat ontbrak was de handeling. Woorden zijn vederlicht, iedereen kan zeggen dat hij Jezus een goeie vent vindt of vol eerbied spreken over de hoogheilige waar hij of zij de knieën voor buigt. Jezus zegt niet eens dat hij dat stom vindt, mensen van de mooie woorden. Hij constateert vooral dat het geen zoden aan de dijk zet, zodra het water aan je lippen staat.

En als er één tijd is, waarin het handig is om te weten wat ons fundeert, dan is het die tijd van vandaag. De instituten zijn weggevallen, de vaste kaders weggebroken om ons de vrijheid te geven die we zoeken. Het moet authentiek. En authentiek betekent in deze tijd misschien wel dat je niet langer beschermd bent door de generaties die als golfbrekers de zee kalmeren voor die de fundamenten van je bestaan bereikt. We hebben een vrijheid gevonden, maar zodra het zand onder onze voeten begint te schuiven, staan er dan nog van die diep geslagen pilaren waar je de armen om heen kunt slaan? Als het goed gaat, gaat het goed. Maar wat als de wind komt en huilt rond het huis en rukt aan de luiken. Als de zee beukt of de hagel grote deuken slaat in de golfplaten boven je hoofd.

Terug naar huis kan niet meer. Je verschuilen in je bubble, dat kan nog een beetje, maar is toch anders dan de vaste patronen van generaties, van een kerk die wist hoe het zat en die de eeuwigheid heus zou trotseren. Van een vaste baan waar je met tevredenheid je 45^e werkjubileum zou kunnen vieren met een doos sigaren en jonge jenever. Dat is absoluut een romantisering van vroeger, zo zeker was het heus niet. Maar we hebben wel de wind vrij spel gegeven om aan onze haren te rukken, de golven om los te gaan op de duinen die we rond onze nieuw verworven authenticiteit hebben opgeworpen en het dak lekt, altijd wel een beetje.

Jezus van Nazareth heeft wel een recept voor de pre-moderne mens. En de vraag is wat dat voor ons betekent, dit staat er vanochtend: In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Niet ieder die tot Mij zegt: Heer, Heer! zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar hij die de wil doet van mijn Vader die in de hemel is. Ieder nu, die deze woorden van Mij hoort en ernaar handelt, kan men vergelijken met een verstandig man die zijn huis op rotsgrond bouwde. De regen viel neer, de bergstromen kwamen omlaag, de storm stak op en zij stortten zich op dat huis, maar het viel niet in, want het stond op gegrondvest op de rots. Maar ieder die deze woorden van Mij hoort, doch er niet naar handelt, kan men vergelijken met een dwaas die zijn huis bouwde op het zand. De regen viel neer, de bergstromen kwamen omlaag, de storm stak op en zij beukten dat huis, zodat het volledig verwoest werd.’

Het werd volledig verwoest. Heftig hoor. Dat je leven in puin valt. Dat de zekerheden waarop de boel gebouwd is, weggespoeld worden. En JC zegt het vrij simpel: Lieve mensen, doe wat ik je zojuist heb verteld. Zeggen ‘Heer, Heer’ of ‘Hear, Hear’ helpt niet echt. Het begint met de handeling. En wat hij zojuist heeft gezegd? Verrekt lastige dingen als: je vijanden liefhebben. Leren vergeven. Als iemand je bovenkleed eist, dan ook maar je onderkleed geven. Als iemand je links op je wang slaat, de ander in de ogen kijken en zeggen: nu rechts, vriend. Ik vecht niet en vlucht niet.

De voorgaande hoofdstukken zijn al die dingen waarvan je zegt dat het fantastisch is als je het iemand hoort verkondigen, wat dikke likes en shares krijgt als je het iemand ziet doen online, maar wat in het echte leven een beetje ingewikkeld is omdat resultaat op geen enkele manier is gegarandeerd. En Jezus doet de uitnodiging: het hameren van een fundament in storm en onweer. En dat doe je door niet alleen te bewonderen wat zo mooi gezegd wordt, maar het met je poten in de modder en soms met zwaar gemoed maar gaan proberen. Kleine stappen, niet te veeleisend, heipalen gaan ook langzaam. Maar een half huisje op rotsbodem, doet meer dan een heel loft op het zand. Ook als het niet stormt. Het geeft basis.

Dat is de gedachte. Praktijk is weerbarstig, maar de rabbi wijst de richting op z’n Feyenoord: geen woorden maar daden.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95