Brood breken tegen de verwarring

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Brood blijven breken tegen de verwarring –

Het is zo’n eenvoudige handeling, maar ik kan niet meer zonder. Het is een vaste gewoonte geworden. We breken brood. En niet alleen ik, dat doen we met al die PopUpKerk-mensen in de verschillende steden. Onafhankelijk van religieuze voorkeur. Zodra we samen eten moet er iemand iets van brood breken, en bij gebrek aan brood een taart, of een banaan. Het maakt niet uit, als het maar die karakteristieke beweging kent van iets dat bestaat uit één stuk en dat verdeeld wordt over de aanwezigen. We doen het sowieso elke zondag en misschien versloft het ondertussen wel weer door de weeks, ik ga er weer eens op letten want het is wel een mooie markering. Een hele oude markering ook, een herkenningspunt. Letterlijk.

Het zijn de dagen na Pasen en voor mij is het hoogtepunt wel weer voorbij. Vet mooie bijeenkomsten en nu rap door want de volgende wacht alweer. En die moet ook voorbereid en er moeten mensen uitgenodigd. Uit de lezingen van de dag blijkt dat bij dat Opstandingsfeest het kwartje veel langzamer viel. Twee leerlingen van Jezus van Nazareth gaan vandaag gedesillusioneerd terug naar hun dorp en leggen aan een vreemdeling onderweg uit wat er allemaal is gebeurd in Jeruzalem: ‘onze hogepriesters en overheidspersonen hebben Jezus van Nazareth overgeleverd om ter dood veroordeelt te worden en Hem aan het kruis geslagen. En wij leefden in de hoop dat Hij degenen zou zijn die Israel ging verlossen.’ En ondanks de ontdekking van een leeg graf vieren ze geen opstandingsfeestje, deze mannen. ‘Zelfs hebben een paar vrouwen uit ons midden ons in de war gebracht; ze waren in de vroegte naar het graf geweest maar hadden zijn lichaam niet gevonden en kwamen zeggen dat zij ook nog een verschijning van engelen hadden gehad, die verklaarde dat hij weer leefde.’ En dat is geen reden tot een feestje voor hen he? Tot bubbels en paaseieren en paasstollen en wat niet al. Voor hen is het alleen maar verwarrend. Treurig stemmend. Weg hier, hebben ze gedacht en ze lopen naar huis. Een fiks eind wandelen.

Dan begint van Nazareth, want dat is de vreemdeling, hen uit te leggen dat het doodgaan van Jezus geen reden is om te concluderen dat hij de Messias niet is, het hoort juist bij die Messias. Dat willen ze allemaal wel geloven, maar het landt allemaal nog niet echt. Tot dit, tot het brood.

‘Terwijl hij met en aanlang, nam hij het brood, sprak de zegen uit, brak het en reikte het hun toe. Nu gingen hun ogen open en zij herkenden hem maar hij verdween uit hun gezicht.’ Meteen wandelen ze het hele stuk terug naar Jeruzalem, snelwandelen gok ik, en ze ‘vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij door hen herkend was aan het breken van het brood.’

Ik zou het best relaxed vinden als onze clubjes van gedreven, hoopvolle mensen herkenbaar zijn aan het breken van brood. Of een banaan of een stuk taart. Net wat voorhanden is. Niet omdat het symbool zaligmaakt, maar omdat het verbindt. Omdat het fijn is om een teken van herkenning te hebben en je dus niet uit hoeft te leggen wat ons verbindt, maar je de verbinding dóet.

Het is voor ons een onmisbaar teken, juist ook in tijden van verwarring. Want wat geloof je nu eigenlijk precies en waarom? Wie is die Jezus van Nazareth en wat betekent het nou om wel of niet in hem te geloven? Dat je soms meer verbinding voelt met mensen die dat oude geloof als deceptie hebben afgezworen dan met degenen die het vanzelfsprekend omarmen. Het kunnen zomaar verwarrende tijden zijn, waarin woorden als God, Jezus en genade staan voor een geheel aan gedachten die zo ongenadig, zo ongoddelijk en zo onjezus-achtig voelen, dat je ook niet meer weet welke woorden je dan kunt gebruiken. En dus breken we het brood. Niet alleen ik, maar iedereen die aanwezig is kan het brood in handen krijgen gedrukt met de vraag om het te breken en te delen. Opdat het symbool zelf het verhaal vertelt en de handeling herkenbaar wordt.

Misschien vandaag maar eens heel bewust mijn brood breken, misschien vanaf vandaag de momenten van viering en ontmoeting maar weer eens extra bewust beginnen met het breken van het brood.

De argumenten waar Jezus van Nazareth onderweg mee kwam, lieten het kwartje niet vallen. De verwarring werd niet bezworen door verhalen en argumenten, maar het ritueel wat ze al zolang hadden gedaan, maakte dat de ogen opengingen.

Brood breken, tegen de verwarring en om elkaar opnieuw te vinden, steeds weer.

——

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.