Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Een daad stellen

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Een daad stellen – PopUpGedachte vrijdag 18 januari 2018

Wie af wil van het roken, kan daarvoor een cursus doen. Het schijnt dat je dan in het bijzijn van de instructeur heel pontificaal je laatste sigaret rookt en dat het dan klaar is. Nooit weer. Een mooie theatrale daad. Dat je als kind met een speld in je vinger prikt en je vriendje dat ook moet doen, dat je de bloeddruppels tegen elkaar houdt en dat je vanaf dan bloedbroeders bent.

Een daad stellen, een statement maken, fysieke vorm geven aan dat wat in je hoofd afspeelt, het is blijkbaar essentieel voor ons. En misschien een aspect van ons leven dat we in onze Westerse hoofd-cultuur weer opnieuw moeten leren – en opnieuw aan het ontdekken zijn. Als je meer rust in je leven wilt, ga je het niet zomaar wat rustiger aan doen; dan ga je naar de yoga. Of in retraite. Als het maar vorm heeft. Een vorm die het eigenlijke probleem niet oplost, maar die tastbaar maakt wat zich op een dieper niveau afspeelt.

Ik moet eraan denken bij het lezen van het beroemde verhaal van Jezus van Nazareth die in een ramvol huis staat te preken en een aantal vrienden die een verlamde vriend van hen aan zijn voeten willen leggen. Ze klimmen het dak op, trekken het dak open en laten aan touwen hun vriend voor Jezus voeten zakken. Alleen op zichzelf al een fantastisch beeld van vriendschap. Het gruis dat neerdaalt op de aanwezigen als het eerste stuk dak is opengelegd. Ik weet niet wat voor daken ze hadden, in elk geval hoop je dat het geen asbest was.

En dan die – ofwel ingespannen kijkende, of grijnzende – koppen van de vrienden en hun verlamde kompaan. Ik weet niet of het lekker lesgeven en uitleggen is als boven je hoofd het dak langzaam wordt opengebroken en er een man naar beneden komt bungelen. Dat verlies je, qua aandacht, zelfs als rabbi Jezus van Nazareth. Iedereen staat omhoog te gapen en veegt het stof uit de krullen op het hoofd.

En dan komt dit: Toen Jezus hun geloof zag, (van die vrienden dan hè? Geloof, toewijding, hoop, vertrouwen, ze zouden kostte wat het kost bij die Jezus zijn in elk geval) zei Hij tot de lamme: ‘Mijn zoon, uw zonden zijn u vergeven.’ Er zaten enkele schrift­geleerden bij en dezen zeiden bij zichzelf:
‘Wat zegt die man daar? Hij spreekt godslas­terlijk! Wie anders kan er zonden vergeven dan God alleen?

Het is een extreme uitspraak. Het woord zonden, zo schrijft Alain Verheij in God en Ik terecht, heeft een tragische inhoudsverandering ondergaan. Het heeft de betekenis gekregen van dingen die je graag wilt, maar niet mag van irritante anderen. Lekkere ijsjes, of ubervette chocolademousse, verspilling is zonde en experimenteren met seks met je vriendinnetje. Alles wat leuk is maar niet burgerlijk verantwoord. Zonde. In de volksmond. Zonde van de tijd.

Heeft heel weinig te maken met de Bijbelse connotatie zonde en ik weet nog niet precies hoe dat wel scherp te duiden, maar daar heeft zonde veel meer te maken met die onmogelijk af te leggen aanwezigheid van kwaad en onrecht in de wereld. Dingen waar je zelf ook verrekte spijt van kunt hebben, dat je hoopt soms dat je een ander mens zou zijn dan je bent, maar dat het niet anders is. Tenzij het je natuurlijk wordt vergeven. Dat het oké is tussen jou en God, hoe je ook in elkaar zit, wat anderen ook denken. En dat soort reiniging gebeurde niet in huisjes met mensen die les kregen van een rabbi, dat gebeurde in de tempel op miraculeus-religieuze manier door God zelf. Dus vinden omstanders Jezus’ woorden wel lief bedoeld, maar totaal godslasterlijk.

Uit zichzelf wist Jezus aanstonds dat zij zo redeneer­den, en Hij zei hun: ‘Wat redeneert gij toch bij uzelf? Wat is gemakkelij­ker, tot de lamme te zeggen: Uw zonden zijn u vergeven, of: Sta op, neem uw bed op en loop? Welnu, opdat ge zult weten, dat de Mensenzoon macht heeft op aarde zonden te verge­ven, sprak Hij tot de lamme: Ik zeg u, sta op, neem uw bed mee en ga naar huis.’ Hij stond op, nam zijn bed en voor aller ogen ging hij onmiddellijk naar buiten. Iedereen stond er versteld van,
en ze verheerlijkten God en zeiden: ‘Zoiets hebben wij nog nooit gezien.’

Jezus van Nazareth ontkent niet dat hij pretendeert te doen wat alleen God kan realiseren op aarde. En om zijn woorden kracht bij te zetten, maakt hij theater. Een statement. Sta op en loop en de man staat op en loopt.

Wat je ook denkt, vindt, gelooft van wat hier gebeurt en wat het ook betekent. Dit trek ik vandaag even naar voren uit het verhaal: Ik herken het verlangen naar bevrijd zijn van dat wat me tegenhoudt, verslaafd houdt, wat me ziek maakt of klein. Het is heus niet alleen fysiek wat ons verlamt. We worden ook verlamd door zelfverwijten, zelfbeelden, onze geschiedenis, slechte theologie en wat al niet meer. En daarvan gered worden. Of gered willen worden. Dat heeft een statement nodig, gered worden en bevrijd worden. Een moment om niet te vergeten.

Je laatste sigaret heel theatraal roken. Of een datum in een boomstam kerven – zielig voor de boom, maar toch. Het is nodig dat we steeds opnieuw bevrijd worden, want we draaien ons steeds weer vast als mens. Hoort blijkbaar bij de aard van het beestje. En het moment van bevrijding heeft een statement nodig. Een monument. Om niet te vergeten en te weten dat het kán. Dat het werkelijk gebeurt. Bevrijding. Zomaar.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--