Gedoe komt er toch

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Gedoe komt er toch – PopUpGedachte 3 september 2018

In deze regio gaan de kinderen weer naar school. Nieuwe meesters, juffen, schoolbankjes, nieuwe ontmoeting met oude vriendjes en vriendinnetjes, met leraren van wie je nog niet weet wat ze zullen gaan brengen en leraren die je precies kent, maar die opeens jongere kinderen welkom heten. Dat van vorig jaar is voorbij, wat vertrouwd was is voorbij. Er ligt iets nieuws open. Het werk waar je weer heengaat en de projecten die je oppakt zijn misschien vertrouwd, maar ook dan ook is het weer nieuw.

Is de frisse moed waarmee je bent gestart houdbaar? Misschien was er helemaal geen frisse moed en hoe ga je dan in vredesnaam je volgende vakantie halen? Er ligt veel open en er zijn weinig dingen zeker, behalve dat er altijd gedoe zal zijn. Leien dakjes bestaan alleen in uitzonderingsgevallen. En we zijn niet de enige die dat gaan ervaren, dat is altijd al zo geweest. Paulus en Jezus kunnen er over meepraten. ‘Nerveus en angstig was ik, toen ik bij jullie kwam,’ zegt de grote Paulus, vormgever, aanstichter, verkondiger van die grote wereldreligie christendom. Hij was de spokesperson voor ‘de heidenen’ , de niet-joden en dat waren er veel en dat zijn er nog steeds veel: de niet-joodse gelovige. Maar toen Paulus begon, was hij zwak, nerveus en angstig. Mooie woorden vind ik dat. Nerveus en angstig. De vertaling die ik gebruik is her en der nogal archaïsch, maar hier zijn een paar ronde woorden gekozen die tot de verbeelding spreken.

‘Ik had mij voorgenomen u geen enkele wetenschap te brengen dan die van Jezus Christus en zijn kruis. Bovendien voelde ik mij toen zwak, nerveus en angstig. Het woord dat ik u verkon­digde, had niets te danken aan de overredings­kracht van de `wijsheid’.

Hij werd niet omhelsd en bejubeld als de volgende grote redenaar, de nieuwe filosoof des vaderlands. Zwak, nerveus en angstig. Dat het toch gewerkt heeft, getuigde naar eigen zeggen ‘van de kracht van de Geest.’ En er was nog een bijkomend voordeel, schrijft hij: ’uw geloof moest niet steunen op menselijke wijsheid, maar op de kracht van God.’

Paulus had zijn roeping gevonden, maar geen leien dakje voor hem. Gedoe, zenuwen, trillende handjes, gestotter, wat niet al. En tot zijn verbazing vond het navolging. Noem het maar een godswonder, want voor Paulus was het gedoe.

Jezus heeft met hetzelfde gedoe te kampen. Komt hij in zijn geboortedorp, mag hij in de synagoge meteen de lezing doen en een toelichting. Hij neemt een verhaal uit Jesaja over blinden die weer zien, lammen die leren lopen. En in zijn toelichting zegt hij: ‘Het Schriftwoord dat gij zojuist gehoord hebt, is thans in vervulling gegaan.’ Allen bevestigden Hem hun instemming en verbaasden zich, dat woorden, zo vol genade uit zijn mond vloeiden. Ze zeiden: ‘Is dat dan niet de zoon van Jozef?’

Tot zover alles prima. Hij was één van hen, maar wat was het een bijzondere jongen geworden. Soepel gaat het. Maar dan gaat Jezus verder: ‘Natuurlijk zult ge Mij dit spreekwoord voorhouden: Geneesheer, genees uzelf. Doe al wat, maar wij hoorden, in Kafarnaum gebeurd is, nu ook hier in uw vaderstad.’ Na de mooie woorden is het tijd voor de show.  ‘Maar’ staat er dan ‘Hij gaf er dit antwoord op: Voor­waar, Ik zeg u: geen profeet is heilzaam voor zijn eigen vaderstad.’ En hij begint te vertellen over een vroegere profeet waarvan iedereen de verhalen kent en herinnert hen eraan dat die in tijd van hongersnood onderdak vond bij een weduwe buiten het Joodse volk. Terwijl er toch heus weduwen waren in Israël. En ze kenden ook wel dat verhaal van die profeet die een melaatse genas, en er waren heel veel melaatsen in die tijd. Maar de melaatse die werd genezen was een Syriër, Naäman.

‘Toen ze dit hoorden, werden allen die in de synagoge waren, woedend. Ze sprongen overeind, joegen Hem de stad uit en dreven Hem voort tot aan de steile rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om Hem daar in de afgrond te storten.’

Mocht je zin hebben aan het nieuwe jaar, dan is het wellicht handig om te realiseren dat alles heel anders kan lopen dan je hoopt. Gedoe komt er toch. En JC lijkt niet heel verbaasd, maar laat zich ok niet in de afgrond kieperen. Het is zijn tijd nog niet. Dus staat er: ‘Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok.’

Dat wat ons te doen staat in het nieuwe seizoen kán gewaardeerd worden door onze omgeving, kán matchen met wat de ander van ons verwacht en met wat we zelf graag doen en wat lekker voelt. Maar het hoeft niet. Soms moeten dingen gewoon gedaan en gezegd worden, met alle onzekerheid, nervositeit en weerstand die erbij hoort. De moeder van Lili en Howick heeft haar kinderen doen onderduiken. Is het goed? Is het niet goed? Ik meen van wel, maar wat zullen we achteraf zeggen. En wat zullen anderen zeggen? Zaterdag bracht ik nog een Eritrees gezin naar een schuiladres. Hoe zal het hen gaan? Hoe gaat het mijn zoontje bevallen op school?

Het heeft iets troostends, de nervositeit van Paulus en de weerstand tegen Jezus. Rustig doordoen, durven falen, hulp, steun en troost zoeken én blijven doen waarvan je gelooft dat het gedaan moet worden in het vertrouwen dat je – ook al wordt het alleenig – niet alleen bent. Dat is de vaste overtuiging van die twee geweest, Paulus en Jezus. Geworteld in een godsvertrouwen en daar steeds maar weer bij terugkerend. Als basis voor wat dan ook komt, lof en weerstand, angst, spanning of waardering.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart. Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95