Ga naar submenu Ga naar zoekveld

God zegt sorry

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

God zegt sorry – PopUpGedachte 13 maart 2019

Had ik ook niet gedacht, maar kan blijkbaar gebeuren. Dat God sorry zegt. Het spijt me. Had ik niet moeten doen. Sorry, jongens. Vanochtend in de lezing heeft hij de stad Ninevé, nogal een fikse stad, bedreigd met totale vernietiging via zijn profeet Jona. Meteen is die stad in zak en as, huilend en biddend proberen ze het aangekondigde onheil af te wenden. Noem het bijgelovig, dat je op de woorden van een profeet meteen op de grond gaat zitten in stof en as, want het zou zomaar waar kunnen zijn, de Eeuwige neemt er genoegen mee. Sterker nog, hij heeft spijt.

En God zag wat zij deden; Hij zag hoe zij terugkwamen van hun heilloze wegen.
En God kreeg spijt, dat Hij hen met dat onheil bedreigd had. Hij bracht het niet ten uitvoer. 

Er werd gevast in de stad, iedereen werd opgeroepen te stoppen met welke ongerechtigheid dan ook en te bidden en te smeken om het onheil af te wenden.

Uiteindelijk is dit decor voor een woordenwisseling tussen die God en zijn profeet Jona die een punthoofd krijgt van de spijt en de genade van God. Die stad moest en zou eraan, wat de profeet betreft, vuurwerk, spektakel, as en rook en verbranding, hij had een broertje dood aan de Ninevieten, een oude vete tussen Israël en deze mensen. En nu stond het op het punt te gebeuren, sterker nog hij had het zelf aangekondigd en nu gaat dat tuig door de knieën en krijgt – god-allemachtig nog aan toe – vergeving. Wat nou spijt. Wat nou vergeving. Wat is dat voor naïeveling die de wereld geschapen heeft. Wedden dat hij spijt krijgt van zijn spijt? Zo zal Jona mopperen.

Maar de Eeuwige heeft spijt. Want voor bekering is er blijkbaar altijd plek. Dat is de soft spot van de Eeuwige.

Allemaal mooi en aardig. De Schepper van de hemel en aarde heeft weer iets menselijks gekregen. Maar wat kan ik er mee. Ik weet dat eerlijk gezegd echt niet. Naast dat het een mooie notie is, dan hè? Ik weet niet wat ‘straffen’ van God zijn anno nu. Ik weet überhaupt niet of ik daar in geloof. En ja, ongerechtigheid wegdoen uit je handelen is common sense, af en toe vasten ook, maar dan?

Je kunt concluderen dat als er vergeving is voor Ninevieten met spijt, dat we dan zeker met degenen om ons heen die spijt hebben royaal moeten omgaan. Als de Eeuwige al spijt heeft van de dreigementen (die overigens zeer effectief waren), waar laat dat ons dan. Tegenover vrienden, bekenden, buren, IS-strijders, politici, bankiers, wie dan ook. Spijt is key. En spijt is dan vervolgens ook wederzijds. Dat is wel aardig om te constateren. Beide partijen krijgen schaamrood op de kaken. Eerst de stad, want het geweten was niet helemaal op orde en het oordeel appelleerde aan bestaande angst. Dan de Eeuwige voor de felheid waarmee hij dat oordeel aankondigde. Een beetje gegeneerd schudden de partijen elkaar de hand.

Je kunt ook concluderen dat als wij spijt betuigen, er dan mogelijke ernstige gevolgen zullen worden afgewend. En ik denk dat dit klopt voor bijvoorbeeld klimaat, immigratie, gelijke economische verdeling. Maar om de desastreuze gevolgen van kop-in-het-zand politiek een straf van God te noemen, daar heb ik ook geen zin in. Het is te mythisch, te gelijkhebberig ook. Misschien is het een cultureel ding. Anno nu moet je God er een beetje bij slepen, het woordje God dan hè, toentertijd was God vanzelfsprekend onderdeel van elke vergelijking. Zoals natuurwetten dat zijn. Jona kwam geen Joodse God introduceren in een seculier land. Hij was een vreemde profeet uit een intelligent volk en sprak over de machten van de hemel die vertoond waren over de manier waarop zij leefden. En de koning verzuchtte dat dit er toch een keer van moest komen, want hij voelde al nattigheid. Dus bekeren maar.

De chef van Shell weet dat er een keer een onderzoeker naar hem toe zal komen met feiten van wantoestanden uit het verleden (of heden). Want zoiets blijft niet verborgen. En ja, dan moet je door de knieën, je bekeren. En hopen dat je verder mag. Zoiets gebeurt er.

En op dat niveau zou je zeggen dat de klimaatkids iets in ons hebben wakker geschud. Dat er opeens 40.000 mensen lopen, omdat kinderen het oordeel hebben aangekondigd als een moderne Jona. En volwassenen beseft hebben dat het hoog tijd wordt om ons te bekeren. Nu hopen dat die bekering net zo hard gaat als in Ninevé en de aangekondigde natuurrampen ook spijt hebben van hun dreiging. Het enige jammere is dat als klimaatrampen door spijt en bekering worden afgewend, de klimaatontkenners triomfantelijk zullen zeggen dat ze gelijk hebben. Maar om dáárom nu te pleiten voor grote overstromingen, dat is een beetje te Jona-achtig.

Het ga je goed, de storm is onstuimig, blijf heel en laat ons in deze veertigdagentijd ons maar fijn blijven bekeren. Aanleiding genoeg, toch? Het goede

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


Rikko Voorberg

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.  

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--