Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Het kan raar lopen

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Het kan raar lopen – PopUpGedachte dinsdag 19 maart 2018

Er wordt gebeden in moskees. Tot God, in het Arabisch ‘Allah’. Men hoopt er op bescherming, verbinding, spiritualiteit en dat het de mens goed zal gaan. En dan is er een man die zomaar binnen kan lopen en zonder enig Goddelijk ingrijpen dood en verderf zaait. De deur is niet gebarricadeerd, want het is tenslotte geen ambassade. Die worden bewaakt. Het is wel een ambassade van de een nog hogere macht, maar die doet niet aan verdediging lijkt het. De wegen van Allah in welke taal dan ook zijn ondoorgrondelijk. Maar afwezig is hij niet. Dat geloof ik dan ook weer niet. En de beloftes zijn niet loos. Ze lopen alleen wat raar.

Als er eerste schoten kllinken bij de tweede moskee, doet er één man iets tegennatuurlijks. Hij rent ríchting de schoten. Een voormalig vluchteling uit Kabul, opgegroeid in Christchurch, Nieuw Zeeland. Pakt het eerste wat hij in handen krijgt, een mobiele pinautomaat. Hij ziet de militair uitgedoste schutter, constateert dat het foute boel is en begint te schelden en te tieren richting de man om maar de aandacht te trekken. Binnen roepen zijn kinderen dat hij terug moet komen. De schutter loopt net terug naar de auto om een nieuw geweer te pakken, de man smijt de pinautomaat, de schutter bukt en begint dan op hem te schieten. Onze man duikt weg tussen de auto’s en vindt een lege shotgun, die de schutter heeft weggeworpen. Als hij weer opkijkt, wil de schutter de moskee in waar vele gelovigen plat op de grond zijn gaan liggen om maar niet geraakt te worden door de kogels. Weer scheldt en tiert hij. De schutter ziet nu dat de man een shotgun in de hand heeft en hij keert terug naar zijn auto. Bang dat de schutter nog een geweer in de auto heeft liggen, smijt hij de shotgun als een speerwerper naar de voorruit. Vol raak, het glas versplinterd totaal en dat is blijkbaar de druppel. De schutter gaat ervandoor. De mensen in de Linwood moskee zijn veilig, dankzij Abdel Aziz uit Christchurch Nieuw Zeeland.

Wat is dit voor vent? Een held? Natuurlijk, geef hem een lintje. Maar ik moet aan iets anders denken. Aan Guus Kuijer. Die schreef een boek met de welluidende titel: Hoe een klein rotgodje God vermoorde. Ook hier probeerde een klein rotgodje met een pickup truck, een fout Servische muziek en kogels God te vermoorden. En bij de tweede moskee was het echt genoeg. Wat veel en veel te laat is voor iedereen die meent dat een almachtige God dit soort shit moet voorkomen. Maar wie het verhaal van Jezus kent en de meeste van zijn volgelingen weet dat dit nauwelijks gebeurt. Er gebeurt wel altijd iets. Of dat nu een opstanding is, een begrenzing, een wonder, een handeling, een held.

Guus Kuijer vertelt in dat boek over een jongen in Algerije die hoort over een aanslag in Madrid. Ze denken op dat moment nog dat het de ETA is. Hij pakt zijn spullen en reist af naar Madrid om te helpen. Ik moet aan hem denken, want hij heet ook Abdelaziz. Hij helpt in het ziekenhuis en blijft helpen, ook als duidelijk wordt dat de aanslag gepleegd is door extremistische moslims. Het zal het hem niet makkelijker hebben gemaakt. Daarna gaat hij weer naar huis. Guus Kuijer schrijft: ‘Als deze Abdelaziz zegt dat zijn God groot is, geloof ik hem. Ik schrijf het voor alle zekerheid voluit op: De God van Abdelaziz Gouari uit Ghazaouet in Algerij is groot.’

En zo voor de God van Abdel Aziz uit Christ Church Nieuw Zeeland. Als hij zegt dat zijn God groot is, geloof ik hem. De God van Abdel Aziz uit Christ Church, Nieuw Zeeland (en niet alleen van hem) is groot.

Vandaag lees ik over een belofte aan koning David, nogal lang geleden, een van de eerste boeken van de Bijbel. De profeet Natan vertelt hem over zijn dood en opvolging. Dat zijn zoon een tempel zal bouwen ‘ter ere van mijn Naam en Ik zal zijn koninklijke troon voor altijd in stand houden.  “Ik zal een vader voor hem zijn en hij voor mij een zoon: Zo zal uw huis en uw koninklijke macht altijd standhouden; uw troon staat vast voor eeuwig.” En ik gok dat David een beeld had van een voortdurend koningschap, zoon op zoon, op dochter (hoop ik), rust, reinheid, regelmaat. Nou niets van dat alles. Twee generaties later valt de boel uit elkaar, het land valt uit elkaar, de gebouwde tempel wordt verwoest, het volk over de wereld verstrooid. Niks belofte. Laat maar. Gebakken lucht.

Maar in Bethlehem staat er dan, verschijnt er iets goddelijks aan Jozef. Heel veel generaties later. En dat spreekt hem aan als Zoon van David en als vader/verzorger van de Rabbi van Nazareth die op het punt staat iets eeuwigs te beginnen.

Het kan raar lopen. Maar het loopt wel. Altijd.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


Rikko Voorberg

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.  

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--