Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Hoe de wasmachine van Lydia van Maurik een indicator voor duurzame economie wordt

Er knippert een alarmerend F8-lampje op de wasmachine van Lydia van Maurik. Vol goede moed wordt een monteur opgetrommeld, want 'repareren is toch een stuk duurzamer dan een nieuwe machine kopen'. Tot haar verbijstering blijkt dit nog niet zo eenvoudig:

Deel:

Net voor het weekend knippert er een alarmerend lampje op onze wasmachine. F8. F8. F8. Bij gebrek aan gebruiksaanwijzing googlen we F8. Het is iets met water en verwarming, en wellicht de moeite waard om iets aan te laten doen. We trekken strootjes en manlief heeft de eer om Whirpool te bellen. Want we hebben garantie - 10 jaar! - dus dat zit wel snor.

’s Middags tref ik manlief aan op de bank, omringt door papieren, laptop op schoot, telefoon in de hand, stoom uit de oren. ‘Weet je hoe lang je in de wacht moet staan om erachter te komen dat je je wasmachine eerst moet registreren? Waarom moeten ze mijn geboortedatum weten om mijn wasmachine te repareren?’ En dan nog wat gemompel dat ik hier niet zal herhalen. Ik weet wat beter is dan doorvragen en trek de deur zachtjes dicht.

Beperkt garantie

De garantie blijkt maar heel beperkt, maar we zwichten niet voor het ontmoedigingsbeleid en maken een afspraak voor 10 dagen later. Die gaat niet door: de monteur is ziek. Blijkbaar hebben ze er maar één en die heeft een zwaar leven.

Een week later. De berg was is inmiddels aanzienlijk en ik sta al juichend in de deuropening als ik het busje het erf op zie rijden. De monteur stapt uit, negeert mijn ‘Goedemorgen!’ en gaat naast zijn bus een sjekkie draaien. Ik zie de eerste 2 van onze 15 minuten voorbij tikken en loop met driftige pas naar hem toe.

‘Goedemorgen’, probeer ik, ‘U kwam voor onze wasmachine?’ De monteur knikt vermoeid en steekt zijn sjekkie op. ‘Ah, ok… u hebt nog even pauze?’ Ik probeer aardig te klinken, maar dat lukt niet erg. ‘Ff roken, ik kom zo.’, zegt hij kort en draait me de rug toe. Zou een bakje koffie onze kans op een werkende wasmachine binnen 15 minuten nog kunnen redden? Ik doe mijn best.

De monteur sloft even later zwaar ademend onze bijkeuken binnen. Hij neemt de koffie aan, leunt eens kalmpjes tegen de wasmachine en begint een praatje. Beleefd hoor ik het aan en zie dat hij nu 8 minuten aanwezig is. Als zijn koffie echt helemaal op is, klapt hij een laptop open en schuift een usb kabel in onze wasmachine. ‘Even uitlezen.’, zegt hij en begint aan zijn tweede bakje koffie. ‘Het is een probleem met de verwarming’, probeer ik nog, maar hij heeft geen interesse.

Zweetdruppeltjes

De 15 minuten grens is inmiddels gepasseerd, dus ik zet nog maar wat koffie. Na de 3e kop constateert de monteur dat het een probleem is met de verwarming. Ik kook in ieder geval alvast van binnen. ‘Gaat u wel wat kosten hoor. Ik bel even met het hoofdkantoor wat ik u mag aanbieden.’ Na 5 minuten komt hij met een voorstel. ‘Reparatie gaat u 300 euro kosten. Voor 75 extra krijgt u een nieuwe wasmachine.’ Even wil ik het enthousiast aannemen. Maar na overleg met de huisgenoten, komen onze principes boven drijven. ‘Maar hij kan toch gewoon gerepareerd worden? Hij is nog maar 2 jaar oud! En 300 euro is nog altijd minder dan 375…’

De monteur kijkt me verschrikt aan en er verschijnen zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. ‘Ah, ok.’ stamelt hij nerveus, ‘Ik kijk even in de bus voor de onderdelen.’ Hij slentert de deur uit en na 10 minuten is hij terug. ‘Dat moet besteld worden. Ik weet ook niet zeker of het stuk is, soms is het gewoon een onterechte foutmelding.’

Nog lang niet

Twee weken later: geen monteur. Na meerdere telefoontjes verschijnt hij alsnog. Na zo’n 2 uur tref ik hem aan op de vloer van de bijkeuken, de inhoud van de wasmachine om hem heen uitgestald. Hij heeft de sensor vervangen, maar krijgt de stekkertjes niet meer vast. Één stekkertje is inmiddels afgebroken. ‘Moet besteld worden.’, bijt hij me toe en scheurt ons erf af. 

Drie weken later: geen monteur. We zijn het inmiddels zat en ik word uitgekozen om onaardig te doen tegen onschuldige mensen bij de klantenservice. Het lukt me om uiteindelijk het hoofdkantoor te spreken te krijgen. Ze bieden hun excuses aan en manlief krijgt een sms met een nieuwe datum.

De datum nadert… monteur ziek! We hebben onze monteur hoogstpersoonlijk overspannen gekregen, ik weet het zeker. Monteurs worden natuurlijk helemaal niet aangenomen om wasmachines te repareren, maar om in onwaarschijnlijk traag tempo laptops uit te lezen. Repareren staat helemaal niet in hun taakomschrijving. Wat hebben we gedaan? Met alle goede wil van de wereld gaat die wasmachine niet gerepareerd worden.

We geven ons over. Whirpool biedt ons een nieuwe wasmachine aan voor 175 euro. En dat nemen aan. Blij met een koopje, blij met een wasmachine, maar het voelt toch een beetje als verliezen. Want een wereld, waarin het zo moeilijk is om zo iets simpels gerepareerd te krijgen, is nog lang niet toe aan een echte duurzame economie.

Geschreven door

Lydia van Maurik

--:--