Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Immuunsysteem

Deel:

Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag.

Immuunsysteem – PopUpGedachte dinsdag 8 november

‘Blessed Unrest’ heet het boek, wat bijna religieus klinkt maar dat is het boek absoluut niet. Het staat juist van van droge feiten, opsommingen en beschrijvingen van de toestand van de aarde. En net zoals heel veel boeken, lees ik dan enthousiast het eerste hoofdstuk, heb dan een idee waar het over gaat en is de interesse geluwd. Absurde karaktereigenschap en het moet uiterst irritant zijn voor een boekenschrijver – en toch. Ik ben dankbaar dat het boekje er is, want het komt met een idee dat me niet meer loslaat. Hij heeft het over de ongelofelijke ecologische uitdagingen waar deze wereld voor staat en neemt daarin voor het gemak het geweld, de oorlogen en eigenlijk alle stront aan de knikker mee. Smerige uitdrukking overigens, stront aan de knikker. Zou dat voortkomen uit een kinderknikkerspel waarbij een dure knikker dan per ongeluk door de poep rolt en iedereen zich afvraagt wie die knikker nu nog gaat pakken? In elk geval, een hoop shit in de wereld. Zoals de profeet Joel dat omschrijft – het zou naadloos in elke klimaatfilm kunnen worden opgenomen met de warme David Attenborough stem van de natuurdocumentaires: ‘het zaad rust vergeefs in de vedroogde aarde, hoor hoe het vee leoit, nergens kunnen ze grazen. Tot U Heer roep ik, – dat maakt het een EO documentaire, niets aan te doen – Tot u heer roep ik, nu het groen door het vuur is verteerd en een vlam de bomen heeft verzengd.

En beelden komen langs van een van de drie grote oerbossen waar met napalm en gorigheid orangoetangs worden verdreven uit de bossen en de bomen worden gekapt en verbrand. Bomen die voor ons de CO2 opsloegen om de ozonlaag te beschermen en nu brandend hun opslag loslaten in de atmosfeer, bommetjes zijn het. Ekobommen. Daar maakt de schrijver van Blessed Unrest zich verschrikkelijk zorgen over, toch is hij niet wanhopig want hij spreekt van een immuunsysteem. Reizend over de hele wereld vond hij overal kleine hoopvolle initiatieven die alvast op een andere manier leefden, in communities, online of offline, die alvast renewable energy als bron hadden, die vluchtelingen opvingen, die een eigen munteenheid hadden verzonnen, etc, etc, etc. Met name dat, etcetera, etcetra, etcetra. Het hield namelijk niet op, de hoeveelheid van deze initiatieven is enorm, gigantisch, ontelbaar. En dat noemde hij het immuunsysteem van de planeet. Nu we zo ekologisch verziekt worden, gaan er onderhuids witte (of rode – ik ben geen bioloog, geen idee) in opstand komen, zich opstellen en de strijd aan. Onderhuids, in golven, toegewijd en opofferend.

Hij duidt dat seculier natuurlijk, binnenwereldlijk, maar in zijn resultaat is het werkelijk exact hetzelfde als de hoop die klinkt uit de Openbaringtekst van vanochtend. Eerst is er het oordeel over de vervloekte aarde die vanwege zijn uitbuiting van aarde en medemens helemaal naar de knoppen gaat, dan staat er:’ Toen hoorde ik iets als de stem van een grote menigte, van geweldige watermassa’s en van krachtige donderslagen – als een grote menigte ineens samen iets roept, zo’n grote menigte en zo tegelijk dat het klinkt als de Niagara Waterfalls of een krakende donderslag. En ze zeggen: ‘Hallelujah, de heer onze God heeft het koningschap op zich genomen.’ Dat klinkt heel religieus, maar het is hetzelfde effect: de organisatie van een andere macht in de wereld tegen de vernietigende situatie die aan het ontstaan is en de hoeveelheid mensen die daarvan gelukkig worden en opspringen van geluk is enorm, mensen die niet willen leven van fossiele brandstoffen, uitsluiting en egocentrisch denken, de mensen die hoop hielden op een betere wereld zijn met zoveel dat hun hun gejuich – bij zicht op die andere wereld – klinkt als een krakende donderslag. Zoveel zijn het er, ontelbaar. En ze zijn bekleed, zegt Johannes in dit boek, met fijn linnen, dat is de goede daden van de heiligen. Uit hun daden bleek dat ze het niet opgegeven hadden.

Wie er vanavond ook wint in the States, hoeveel fossiele troep er nog uit de bodem getrokken wordt vandaag, hoeveel nieuwe dodelijke offensieven er ook weer vandaag worden bedacht en ingezet om het eigen geld, het eigen land, het eigen imago veilig te stellen – er is een massa die samen klinkt als een donderslag die hoopt, werkt en gelooft in een andersoortige wereld dan dat. Ze zijn niet allemaal op tv, de voorpagina of wat dan ook, allereerst omdat hun werk zo klein en machteloos lijkt, maar ook omdat als je het allemaal zou moeten benoemen, je een oerbos zou moeten kappen om die krant te kunnen maken, zoveel zijn het er. De wereld is niet verlaten. Dat is de hoop die de god van de christenen er wel in wil timmeren, met als enige doel dat we het niet opgeven, omdat hij het niet opgeeft.

Aan ons maar 1 vraag: wil je mee in de beweging van dat immuunsysteem? Al lachen anderen je uit omdat je een dure Fairphone hebt gekocht, die niet echt lekker werkt. Weer stuk? Ja. Genant. Of het onbegrip bij de bbq als je niet mee-eet met het vlees. En vliegen dan? Of besluiten dat je jouw feestje viert met een paar mensen waarmee je hippe vrienden niet gezien willen worden?

De qoute van Jezus van Nazareth van vandaag om deze gedachte mee af te sluiten: Wie niet breekt met vader, moeder broers, vrouw kinderen, ja zelfs met zijn eigen leven kan mijn leerling niet zijn. En dat is heel klein he. Gisteren kocht ik sojamelk. Omdat de hoeveelheid koe op de planeet echt een probleem is, google maar eens op koe en methaan. En soja is suf, kartonnig, zei mijn vrouw, met name in de cappucinno. Wat een duf voorbeeld, maar toch begint het daar. Omdat het ergens moet beginnen. Heel klein. Ik heb de melk gekoesterd in mijn cappucino’s, deel van mijn leven, mijn rustmoment. Koester de onrust over hoe het gaat in de wereld en er komt een dag dat je met koemelk breekt uit liefde voor de planeet. Nou nou, dat is wel groots gesproken hoor. Moet nu iedereen dan…? Nee. Dat is het leuke van het immuunsysteem, onderhouds, opborrelend, elk iets anders maar een gezamenlijke vijand namelijk de vernietiger van geloof hoop en liefde op aarde, opofferend, gedreven en met heel erg veel.

Vrede gewenst, en alle goeds.

Joël 1:152:2

Openbaring 19:1-10

Lucas 14:25-35

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--