Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Jeangu Macrooy: ‘Ik denk dat religie veel meer is dan je als mens kunt snappen’

Singer-songwriter Jeangu Macrooy verliet in zijn tienerjaren de katholieke kerk na homo-onvriendelijke uitspraken van de paus. Toch mist hij soms een kerkgemeenschap, vertelt hij Tijs van den Brink in Adieu God?.

Deel:

Jeangu groeide op in een rooms-katholiek gezin in Paramaribo. Van zijn eerste hostie had hij grote verwachtingen. ‘Ik was een kind met veel fantasie. Ik dacht: deze hostie, het lichaam van Christus, moet toch het allerlekkerste zijn wat je ooit in je mond hebt gestopt. Dat was vrij teleurstellend.’

Ik hoorde er niet bij

Een nog ingrijpender teleurstelling over de kerk volgde later in zijn tienerjaren. ‘Ik keek om me heen [in de kerk, red.], en ik dacht: we zeggen dan wel: heb je naasten lief en iedereen is welkom, maar ondertussen zegt de persoon die aan het hoofd staat van alle kerken dat ik er eigenlijk niet bij hoor. En dat was de laatste keer dat ik naar de kerk wilde.’

Voelde je je daarvoor wel thuis in de kerk? Was het een prettige plek?

‘Ja. Ik vind het idee van een kerkgemeenschap altijd een heel mooi idee. Omdat je elke week, of eens in de zoveel tijd, ergens heen gaat waar je allemaal in jezelf keert. En het gaat over dankbaarheid, en nadenken over hoe je een beter mens kunt worden. Dat vind ik nog steeds een mooi idee. Ik heb daar eigenlijk wel van genoten, en ergens mis ik dat soms nog wel.’

Toen je 10 was, gingen je ouders uit elkaar. Wat deed dat met jou?

‘Ik heb jaren na de scheiding een artikel gelezen over ‘Children of divorce’ waarin stond dat het voor veel van die kinderen een kennismaking is met liefdesverdriet. En dat kwam zo binnen, dat was zo herkenbaar. Op een gegeven moment had ik ook romantische ervaringen, maar ik realiseerde me dat het niet in de buurt kwam van de pijn die ik had gevoeld toen mijn ouders uit elkaar gingen. Dat was echt super heftig, en traumatisch. Zij zijn jouw voorbeeld van ‘dat is liefde’. Als kinderen hebben wij nooit gemerkt dat het niet goed ging. Het kwam uit het niets. Het was een harde reality check. Ik heb wel last gehad van het idee dat ik werd afgewezen.'

Multicultureel

Jeangu groeide op in een multiculturele omgeving. Dat vormde ook zijn denken over religie. ‘Ik zou niet terug kunnen gaan [naar de kerk, red], omdat ik niet kan geloven in de overtuiging dat het de enige weg is. (…)

Suriname is zo multicultureel. Ik had vrienden die geloofden in Allah, Javanen, Chinese vrienden, Hindoestaanse vrienden. En ik dacht altijd: Je moet dus christen zijn om in de hemel te komen. Maar wat als je een goed mens bent, en je een hindoe bent? Kom je dan niet in de hemel, omdat je niet gedoopt bent in de naam van Christus? Dat vond ik ook…. tja.’

Jezus (wijst naar beeld) staat achter je. Die zei natuurlijk: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’.

‘Ja, dat klopt. Dat geloof ik ook wel. Maar ik geloof niet dat Hij de énige weg is. Hij is in het christendom de zoon van God en God zelf. God zelf heeft dus ook verschillende gedaantes.’

Religieuze thema’s

In veel van Jeangu’s liedjes komen regelmatig religieuze thema’s langs. In het lied ‘In the name of…’ zit de regel:  This God is a manmade concept.

Over welke God heb je het dan?

‘Ik had het over God die, volgens zo’n paus toen, homoseksuelen niet zou accepteren. Ik denk dat religie in het algemeen een manier is om te proberen te snappen wat God is. En dat er daarom zoveel verschillende interpretaties zijn. Maar voor mij wordt het soms te menselijk gemaakt. Vroeger als kind in de kerk dacht ik: God is een man in de hemel op een troon, met allemaal engeltjes om hem heen, en Jezus zit naast hem en Maria is ook ergens. Ik denk dat dit gewoon een veel te menselijke interpretatie is. Voor mijn gevoel niet kloppend met wat het is. Ik denk dat het veel meer is dan wat je als mens zou kunnen snappen. En dat dat juist ook de kracht ervan is.’

Het gaat uit boven hoe wij kunnen schetsen…

‘Omdat mensen het heel erg begrijpelijk willen maken, willen snappen. ‘O ja, God wil dat, en God wil dat niet, en God is boos op je…. Dat heb ik vaak gehoord in Suriname: God gaat boos op je zijn. Maar als God liefde is, dan is dat niet mogelijk…’

Adieu God? met Jeangu Macrooy kun je terugkijken via deze link.

--:--