Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Pinksteren = God infecteert ons met zijn Geest

Deze coronatijd laat Kees op een andere manier het Pinksterverhaal lezen: het is het moment waarop God ons infecteert met zijn Geest.

Deel:

We gaan terug naar de dag van de Opstanding. Het is avond. De leerlingen zijn bijeen: de Twaalf (behalve Thomas) en waarschijnlijk Maria Magdalena die hen heeft verkondigd dat ze de Heer heeft gezien. Het kan niet anders of ze kampen op ’n minst met zelfverwijten. Hun meester is vermoord, zij zijn ontkomen. Hebben het laten gebeuren. 
Ze zijn in een afgesloten ruimte. Dat roept bij ons automatisch vragen op: hoe houd je zo anderhalve meter afstand? 

Jezus verschijnt. ‘Shalom!’, en hij ademt over hen heen. Doe het níet, denk je vanuit de wereld van nu. Maar natuurlijk verwijst het naar de levenskus waar het allemaal mee begon, het scheppingsverhaal waarin de Eeuwige adem blaast in de mens die hij uit de aarde heeft gevormd. En naar het visioen van Ezechiël (Ezechiël 37: 9) waarin de Eeuwige zijn volk nieuw leven inblaast. Jezus herschept zijn leerlingen, ons, met zijn Geest, dezelfde heilige Geest. 

Infectie met de Geest

Met de woorden van nu zou je inderdaad kunnen zeggen: hij infecteert ons met zijn Geest. Hij besmet ons met wat hem bezielde: een geest van bevrijding. Vrede met jou, zegt hij. Wanneer je missers hebt vergeven, dan zijn ze vergeven. Jezus’ leerlingen kunnen vrede brengen door op hun beurt mensen opnieuw te laten beginnen, te bevrijden van de lasten waar ze onder gebukt gaan.

Dat brengt leven zoals bij een nieuwe geboorte. Het maakt dat je erop uittrekt om het goede nieuws aan iedereen te vertellen in onbegrijpelijk gebrabbel dat iedereen verstaat. 

De Geest maakt vrij 

De wet is bedoeld als weg om te leven, maar waar regels zijn, ontstaan overtredingen. Pinksteren is het feest van de Geest, niet van de letter. De geest maakt vrij, de letter doodt. We worden aangestoken door het liefdesvirus dat een einde maakt aan de last van het oordeel. Schoot je tekort? Kamp je met schulden? Ze zijn vergeven. Begin opnieuw. Laat je opnieuw leven inblazen. 

Bruce Springsteen schreef ooit het lied Fire, oorspronkelijk voor Elvis Presley die echter kort daarna overleed. The Pointer Sisters maakten het bekend. Het geldt nu als een beetje fout liedje over een meisje dat eerst ‘Nee’ zegt, maar overstag gaat wanneer ze zoenen. But when we kiss, oh… Fire! Hoe dan ook, een kus die je in vuur en vlam zet, het blijft een prachtig beeld. Mond-op-mondbeademing heet in het Engels de kiss of life. Moge de levenskus van de Ene ons in vuur en vlam zetten.

Kees de Groot is universitair docent aan de Tilburg School of Catholic Theology en redacteur van Religie en Samenleving

Geschreven door

Gastauteur

--:--