Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Laurens deed 500 spullen weg in 1 maand. En werd gelukkiger

Het begon als een grap, maar Laurens wordt steeds serieuzer: hij wil minimalist worden. Loskomen van het aardse om zich meer te kunnen richten op het hemelse. Hij begint praktisch, met een maand ‘ontspullen’.

Deel:

1 april 2016

Ik zit op de bank met een plastic pasteitjesmaker in mijn hand. Ik heb nog nooit pasteitjes gemaakt en dat lukt vast ook zonder pasteitjesmaker. Waarom heb ik dit?

Een paar dagen eerder heb ik me voorgenomen het minimalismespel te spelen: Een maand lang gooi ik elke dag iets weg, elke dag één spul meer dan de dag ervoor. Dus de eerste dag één ding, de tweede dag twee, de derde dag drie, enzovoorts. Er zijn verder geen regels, behalve dat het spullen moeten zijn en geen afval.

Mijn lichte obsessie met minimalisme ontstond uit een combinatie van interesse en grap. Ik kan meewarig lachen om mensen die extreme veranderingen doorvoeren in hun zoektocht naar geluk, maar ergens resoneert het idee met eenzelfde soort verlangen in mezelf. Het Amerikaanse duo The Minimalists definieert minimalisme als ‘a tool to rid yourself of life’s excess in favor of focusing on what’s important’. Ondanks mijn aversie richting quasifilosofische open deuren spreekt dat me aan. Ik ben geen materialist, maar ik heb veel spullen. Ondanks dat ik alles bewaar, word ik er niet per se gelukkig van. Het kan geen kwaad te snoeien in mijn bezittingen.

2 april 2016

Twee ovenschalen.
Onmisbaar voor een bovengemiddelde amateurchef als ik, maar ik had er vier en hoe vaak maak ik nou eigenlijk lasagne voor zes gezinnen?

De spullen waar ik afscheid van neem zijn onder te verdelen in drie categorieën. Spullen die ik niet of nauwelijks gebruik, spullen die ik voor de sier heb, maar die eigenlijk vooral in de weg staan, en spullen zonder bijzondere herinnering of met herinneringen die ik liever kwijt ben. Voor spullen die ik nooit gebruik maar waarbij ik denk ‘ja maar stél…’ hanteer ik de 20/20 regel: als ik er binnen twintig minuten voor minder dan twintig euro aan kan komen, kan het weg.

4 april 2016

Vier snijplanken, voor vlees, vis, groenten en ik denk brood.
Ik ben een groot voorstander van rauw vlees ergens anders snijden dan op de plank waar je je brood smeert, maar ik heb nog drie andere snijplanken liggen en van deze gaan mijn messen stuk.

‘Ontspullen’ is een rage in de zelfhelpwereld en het zal je niet verbazen dat er tientallen boeken zijn verschenen om je te helpen je huis te ontdoen van rommel. Bijvoorbeeld Opgeruimd! van Marie Kondo. Prima reden voor wat scepsis. Wat gebeurt er met al die spullen als mensen massaal grote schoonmaak houden? Word je hier echt gelukkiger van? Is het niet vooral iets voor hippe, jonge, witte, bevoorrechte mannen als ik, of lezers van Flow?

15 april 2016

Pennen, potloden, stiften, een puntenslijper en een geodriehoek.
‘Oh, je bent gewoon aan het opruimen’, spotte een vriendin die eerder al dreigde alle contact te verbreken ‘als ik nog één keer het woord ‘minimalisme’ hoor’. Je denkt misschien: pennen, zo kom ik ook zo’n maand wel door. Vergis je niet. Je moet alles bij elkaar bijna 500 spullen weggooien en halverwege ben je blij met elke paperclip in onbruik die je tegenkomt.

Ik weet het, het is een luxeprobleem dat ik me genoodzaakt voel mezelf een levensstijl aan te meten die draait om minder. Dat ik het me kan veroorloven nee te zeggen tegen overvloed. Maar een probleem uit luxe geboren is nog geen onzin. Neem het mensen eens kwalijk dat ze in tijden van hoge prestatiedruk, oneindig veel mogelijkheden en misschien ook wel economische onzekerheid op zoek gaan naar dat wat er echt toe doet.

19 april 2016

Barkrukken uit de tijd dat ik dacht een bar in mijn woonkamer te timmeren, kabels en randapparatuur van een oude pc, kookgerei van Dille & Kamille dat ik op moment van aankoop absoluut essentieel achtte, en een paar ladekastjes waarvan de inhoud al zodanig was afgenomen dat hun functie op losse schroeven stond.

Natuurlijk ben ik zo’n typische millennial met meer mogelijkheden dan goed voor me is. Die van zichzelf niet op een luxe vakantie mag, maar moet reizen omdat dat leerzamer en avontuurlijker is en interessantere verhalen oplevert op feestjes. Die dagelijks bang is niet genoeg gebruik te maken van de beschikbare talenten en kansen. Wiens vrienden altijd beter lijken te presteren en meer uit het leven lijken te halen. Voor wie zelfontplooiing meer een obsessie is dan een behoefte. Ik ben zo gewend geraakt aan overvloed dat ik de betekenis van het woord genoeg ben vergeten.

28-30 april 2016

Een bananendoos vol dvd’s, gevuld met must-see klassiekers, obscure oorlogs- en actiefilms, en een stapel onverdraaglijke kungfu-films van Jackie Chan uit de jaren zeventig. Ik heb geen tv, wel een laptop en Netflix.

Hoewel ik mezelf niet binnen afzienbare tijd in een Tiny House zie wonen of uit een backpack zie leven, ben ik blij dat ik zoveel onnodige spullen kwijt ben. Het is gelukkig niet aan mij voor anderen te bepalen waar ze voldoening uit halen, maar in mij groeit de overtuiging dat we collectief teveel troep hebben.

1 mei 2016

Meer dan 500 spullen lichter. Overbodig keukengerei, betekenisloze vakantiesouvenirs, ongebruikte elektronica, kantoorbenodigdheden en meer. Het voelt bevrijdend en ik heb geleerd makkelijker afstand te doen van bezittingen. Ik moet nu diep graven om te bedenken wat ik precies heb weggedaan, het meeste ben ik alweer vergeten. Ik kijk ook anders naar de spullen die ik nog wel heb en vind het inmiddels minder erg dat mijn verouderde telefoon twee keer per dag aan de lader moet en af en toe vastloopt als ik Whatsapp open.

2000 jaar geleden liep er een minimalisme-goeroe door Israël die zich fel uitsprak over bezit. Verzamel geen schatten op aarde, waar ze verroesten, maar verzamel schatten in de hemel, waar ze niet wegroesten en niet kunnen worden gestolen. Waar je schat is, daar is ook je hart. Die hemelse schatten wil ik actiever gaan verzamelen. Het ontspullen is maar een begin.

Minimalisme is jezelf omringen met dingen die ertoe doen. Soms zijn dat materiele bezittingen, vaker zijn het relaties en ervaringen. Noem het een actieve en vrij radicale vorm van zingeving. De volgende stappen? Minder zorgen, minder moeten en minder verwachten. Het is een keer genoeg.

*Tijdens de uitvoering van dit experiment zijn geen bruikbare spullen verloren gegaan. Bijna alles heeft een plekje gekregen bij vrienden, bekenden of de kringloopwinkel. Behalve de pasteitjesmaker… Hebben?

Dit blog werd eerder gepubliceerd op 12 september 2016

Geschreven door

Laurens Collée

--:--