Lazarus staat op | Over dwalen gesproken
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Over dwalen gesproken. PopUpGedachte dinsdag 10 december 2019
Vandaag een gedachte vanuit een hotelkamer in doorweekt Sarajevo. Het is hier vooralsnog niet zo koud vooralsnog als ik dacht. Maar het regent buiten en dat is slecht nieuws. Slecht nieuws voor iedereen die niet hiernaartoe wilde, maar hierheen wilde om iets van een toekomst te vinden. De hoop van zoveel duizenden mensen is hier doodgelopen.
Het zijn de krachtigste, hoopvolste en meest koppige vluchtelingen die hier terechtkomen. Niets te verliezen, hopelijk iets te winnen en van Irak, Afghanistan of waar dan ook via Turkije naar Griekenland, Macedonie, Servie en dan Bosnië. Want hier lopen de dromen dood. Hier verdwalen mensen in bossen, weten smokkelaars ook niet meer hoe ze iemand nog de grens over kunnen krijgen en breekt zelfs de krachtigste geest stuk op een lekkend festivaltentje, besneeuwd, doorregend, doorweekt, zonder eten, drinken of wat voor vorm van menselijke behandeling dan ook. Daarom zijn we hier.
Niet om te helpen, trouwens. Ik zou niet durven pretenderen dat ik dat überhaupt kan. Hoe help je hier? Er zijn er die het doen en dat is fantastisch. Maar helpen doe je niet door een aantal dagen hier te zijn, al helpt het kleine beetje dat je kunt uitdelen misschien wel.
We zijn hier om een andere behoefte van de mensen die ik tegenkwam op al die plekken waar vluchtelingen langskomen, vastlopen, doorreizen, rust vinden, thee delen of informatie halen. Het is zo belangrijk dat het verhaal gehoord wordt. Het verhaal van ons allemaal. Dat verhaal dat vertelt wie wij zijn, waar jij slaapt, waar ik slaap en waar hij, 18-jarige Irakees, slaapt. Het verhaal van dat wat ik stem, wat de politicus ermee doet, wat er op nationaal niveau gebeurt en op Europees niveau vervolgens wordt uitgevoerd. Of niet wordt uitgevoerd.
Sarajevo hier is van ons. Niet als stad, maar het is ons verhaal. Bosnië ook. Dat realiseer ik me als ik het vliegtuig ben uitgestapt en door deze stad dwaal. De geschiedenis hier hoort bij ons, ook bij ons Nederlanders. Er liggen zoveel pijnlijke sporen. En zoveel mooie verhalen.
Vanochtend lees ik dit. In die hotelkamer: In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Wat dunkt u? Wanneer een man honderd schapen heeft en een daarvan verdwaalt, zal hij dan niet de negenennegentig in de bergen alleen laten om op zoek te gaan naar het verdwaalde? En gelukt het hem dat te vinden, voorwaar Ik zeg u, dan zal hij over dat ene meer verheugd zijn dan over de negenennegentig die niet verdwaald waren. Zo ook wil uw hemelse Vader niet dat een van deze kleinen verloren gaat.
Er gaan nogal mensen verloren hier in de bergen. Het zijn niet eens de Bosniërs. Maar de Kroaten willen graag bij Europa horen – iets wat ons zomaar gegeven is – en daarmee worden ze een nieuwe buitengrens van Europa en die moet bewaard worden. En met misselijkmakende wreedheid jagen ze op migranten, met geweld en vernedering worden ze dusdanig gebroken dat ze hopen dat zij het niet nog eens zullen proberen nadat ze terug over de grens Bosnië in zijn gekieperd. De ochtend is te vroeg voor de misselijke verhalen.
En in die bossen en in die bergen dwalen verdwaalde mensen. Vluchtelingen die de weg kwijt zijn, Kroatische politie die van het padje af is. Miroslav Volf, theoloog afkomstig uit voormalig Joegoslavië, wiens denken volkomen door de oorlog hier is gevormd, zegt dat de God van Israel twee dingen doet: opstaan tegen de verdrukker om de verdrukte te beschermen én het omhelzen van de verdrukker om de vijandschap uit te bannen. En dat kan bijna niet allebei en toch is het allebei nodig.
Er zwerven verdwaalde mensen door de heuvels van Bosnië. Zoals ze dat ook doen thuis. Zoals ik dat kan zijn, verdwaald in mijn hoofd, in mijn angst, in mijn woede, in mijn afkeer. Tot het licht aangaat en er iemand over mij heen staat die mij oppakt en omhelst – wetende dat ik zowel de verdrukker als de verdrukte ben en die me niet wil laten gaan. En als ik me laat vinden, en besluit om in dat spoor vinder te zijn voor anderen, is de vreugde groot in de hemel. Zo zeggen ze.
Tot zover vandaag. Dank voor het lezen en luisteren. Meer PopUpGedachte te vinden op lazarusstaatop.nl. Voor nu; vrede, en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
