Lazarus staat op | In tijden van corona en meer

‘In tijden van Corona en meer’ – PopUpGedachte dinsdag 10 maart 2020

Het zijn gekke dagen. Grafieken voorspellen een stevige uitbraak in Nederland van een virus dat nauwelijks mensenlevens kost, maar wel de hele boel op slot zet. Het is een serieuze griep die nogal besmettelijk blijkt te zijn. De lacherigheid is er wel vanaf, behalve natuurlijk bij de premier. Als die niet meer lacht, is het niet meer onze premier. Geen handen schudden, zegt de beste man en dan zien we wel.

Zo is het ook, we zien wel. Ondertussen duikt de beurs diep in het rood. Ook iets waar we niet echt iets van merken, vooralsnog. Maar de signalen zijn niet heel goed.

Er wordt ook nog gewerkt aan het opnemen van een paar honderd vluchtelingenkinderen uit het goorste kamp van Europa. Een kamp waar vrijwilligers al jaren de basale levensbehoeften regelen, omdat geen enkele regering daar serieus iets in wil doen. Ze geven geld aan goedwillende burgers en die doen verschrikkelijk goed werk, maar moeten nu oppassen voor fascisten die hen in elkaar slaan.

Ik noem het maar even en wel hierom. Wat doet zo’n virus nou precies? Als het iets goeds doet? In China brengt het schone lucht. Was hartstikke nodig. In Europa brengt het mensen die thuisblijven en minder vliegen. Veel minder vliegen. Sommigen noemen het de zorg van het klimaat voor zichzelf. Intussen worden er mensen slachtoffer. En is het nog niet te overzien waar dit heen gaat leiden.

In vroeger dagen zou je zeggen: straf van God. En ik geloof er niet in, maar ben toch ook gefascineerd. Als ik dit lees vanochtend, moet ik aan al die ontwikkelingen denken en vraag me iets af. Dit staat er:

“Luister! Het woord van de Heer! “Ga u wassen, ga u reinigen, uit mijn ogen met uw boze daden!
Houd op met kwaad doen, leer het goede te doen, onderhoud het recht, help de verdrukte, verdedig de wees, pleit voor de weduwe. Kom dan - zegt de Heer - laten we het uitpraten: Al zijn uw zonden rood als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al zijn ze als purper zo rood, ze zullen blank worden als wol.”

Vroeger zou een volk dat niet geseculariseerd was mogelijk gezamenlijk de handen ten hemel heffen en de goden offeren, bidden, vragen om toch op te houden met dat gedoe. Ze zouden zich afvragen wat ze verkeerd hebben gedaan, een zondebok zoeken, die offeren en hopen op betere tijden.

Sommigen deden dat even met migranten. Dat die een virus zouden verspreiden en nu zou Europa helemaal op slot moeten voor vluchtelingen. Dat bleek gelukkig te barbaars en te opportunistisch om werkelijk hout te snijden.

Maar stel dat we het zouden vragen. Aan de Eeuwige of aan de machten en de krachten. Niet per se vragen hoe we de beurs weer konden herstellen, maar wel hoe vertrouwen weer zou kunnen groeien, hoe we een virus de baas zouden kunnen, hoe we de klimaatellende die we aan het afroepen zijn over onszelf zouden kunnen stoppen? Natuurlijk vragen we dat niet aan de goden, we knielen eerder voor de heerlijkheid van de wetenschap – die komt wel met een oplossing, toch? ‘Niet genoeg’, zegt profetes Greta. We moeten ons bekeren. En natuurlijk heeft ze gelijk.

Stel dat we het de goden of de Godheid zouden vragen en deze zou antwoorden met: “Ga u wassen, ga u reinigen, uit mijn ogen met uw boze daden! Houd op met kwaad doen, leer het goede te doen, onderhoud het recht, help de verdrukte, verdedig de wees, pleit voor de weduwe. Kom dan - zegt de Heer - laten we het uitpraten.”

Het zou best mooi zijn. Virus bestrijden door zorg voor ontheemden, voor mensen zonder woning, voor ouderen in verzorgingstehuizen en daklozen op straat. Uit een bijna religieus besef van falen. Iets aan de beurs doen? Dan beginnen met meer sociale woningen bouwen. Dat goed uitzetten en dan weer eens met de Eeuwige praten. Dan zou het kunnen dat deze zegt:

Al zijn uw zonden rood als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al zijn ze als purper zo rood, ze zullen blank worden als wol.” En dat het vertrouwen dan herstelt. De griep overwaait. De lucht langzaam schoner wordt. Tot we weer terugkeren naar onze oude wegen. Zoiets.

Er is veel beroerds te zeggen over sterk religieuze tijden, maar wij missen hier ook iets. Het aangrijpen van de beroerde momenten van de tijd om ons gezamenlijk te bekeren tot meer gerechtigheid. Daar missen we toch iets met elkaar, misschien. Het is maar een gedachte.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede dinsdagochtend gewenst. En vrede en alle goeds

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.