Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Trek eens een blij gezicht

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Trek eens een blij gezicht – PopUpGedachte dinsdag 25 mei 2021

Zo’n opmerking van je moeder, tenminste, ik kan me dat herinneren. Erger nog, ik kan me herinneren dat ik het zeg – soms – tegen mijn kinderen. Als ik inwendig verbolgen ben over het feit dat we toch echt ‘iets leuks’ gaan doen en ik twee kids met hyperexpressieve gezichten als oorwurmen en de armen over elkaar bokkend en nukkend en achteruitbewegend richting de auto duw. Want we gaan toch echt iets leuks doen: trek eens een blij gezicht.

Ik schaam me dan daar een beetje voor, net zoals ik me verzet tegen die moederlijke uitspraak. Want hallo, als ik niet blij ben, ga je me niet vertellen wat voor gezicht ik moet trekken. Ik wil hoogstens die harde chagrijnige trekken eventueel iets verzachten naar iets minder chagrijnige trekken. En als ik dan concludeer – eventueel – dat het inderdaad vrij onredelijk is dat ik zo zit te mokken, want het is eigenlijk best wel leuk wat we gaan doen en ik heb er zin in – gun me dan dat ik heel langzaam schakel van superchagrijnig naar best wel blij. Want ik ben natuurlijk aan mijn stand verplicht om niet in één keer te zeggen: 'Oh ja, best wel leuk, heppiedepeppie'. Ik ben het aan mijn stand verplicht, of beter gezegd:  aan mijn eerste emotie. Want ik was chagrijnig, dan kun je niet op bevel omschakelen en wie dat pretendeert te mogen bevelen, die mag extra lang wachten totdat ik werkelijk omschakel.

De muizenissen van een kinder- dan wel puberbrein. En misschien wel überhaupt ons samenleven. We hebben – goddank – geleerd dat onze emoties ertoe doen. Dat het feiten zijn, dat je niet kunt zeggen dat sommige emoties niet mogen. Ze zijn er gewoon en het zijn belangrijke indicatoren van wat er mogelijk aan de hand is. En toch, een waarheid kan nooit zo waar zijn in deze paradoxale wereld, rijk aan tegenstellingen, schakeringen en nuances, of je kunt er ook iets naast zetten.

Begin de dag met een glimlach, zegt een goeroe dan. Je hoeft 'm niet te voelen, maar als je’m opzet, zoals je nette kleren aantrekt terwijl je helemaal geen zin hebt om überhaupt uit je pyjama te komen, dan heeft dat impact op jezelf (en trouwens ook op de mensen om je heen en dat heeft weer impact op jou. Je ziet tenslotte jezelf teruggereflecteerd). Je kunt van binnen naar buiten werken, in toneeltermen gezegd: wat voel ik van binnen en dat dan naar buiten vormgeven. Maar er zijn ook regisseurs – en grote ook – die juist van buiten naar binnen werken. Wil je boosheid spelen? Knijp dan terwijl je de tekst zegt, heel hard in de tafel. De verbetenheid waarmee dan je tekst naar buiten komt, klopt perfect en het werkt voor je tekst, het creëert geloofwaardigheid.

Waarom dit alles over emoties? Ik lees dit in de teksten vanochtend, de lezingen uit de katholieke mis: “Verheerlijk de Heer met een blij gelaat en onttrek niets aan de eerstelingen die gij moet geven; toon bij al uw gaven een vrolijk gezicht, en heilig de tienden met vreugde. Geef aan de Allerhoogste naar hetgeen Hij u geschonken heeft; geef met een blij gelaat en naar uw vermogen.

Het is derde Pinksterdag vandaag, de viering van gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens het feest waarbij de eerste vruchten van de oogst net zijn geplukt en er gevierd wordt dat er leven op het land te vinden is. En daarvan wordt een deel naar de tempel gebracht. Om te offeren en te delen met priesters, met mensen in nood.

En dan zegt dus Jezus Sirach, een van de apocrieve wijsheidsboeken, ‘trek een blij gezicht’. Zoals mijn moeder dat zei en zoals ik dat opnieuw zeg tegen mijn kinderen, soms met nauw verholen irritatie. En hier: geef wat je te delen hebt met de ander, wat je soms niet zo goed kunt missen, maar je weet dat de ander het nodig heeft en doe het vrolijk. Deel je tijd met toewijding, geef je aandacht met liefde en vrolijkheid.

Waarom? Goede vraag. Staat er niet bij, er is niet meer dan de opdracht. Dan kun je twee dingen doen: het gewoon proberen of het werkt als je het wat vrolijker doet: dat weggeven van tijd, geld, eten, wat dan ook. En twee: speculeren over het waarom. En als ik dat zou doen, dan zou ik zeggen dat het zo’n ongelofelijk essentieel deel is van christelijke spiritualiteit, dat geven, dat je elke keer als het je gebeurt dat je daarin kunt participeren, dat dit je vrolijk zou moeten stemmen.

Want dit is wat we doen hier; je naaste liefhebben als jezelf. Dat is het, meer niet. Daarin zit, in elk geval volgens Paulus, het God liefhebben boven alles al verborgen en opgenomen. Maar goed, dat is dus speculatie, sommige van die teksten moet je gewoon doen om te ontdekken of het werkt. Trek een blij gezicht bij het delen. En geven. En zie maar wat het brengt. Voor als je benieuwd bent naar de betekenis van zo’n tekst is dat een prima experiment.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst, En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--