Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Afhankelijk onafhankelijk

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Onafhankelijk afhankelijk – PopUpGedachte dinsdag 26 januari 2021

Waar leef ik eigenlijk van? Sta ik op eigen voeten en weet ik donders goed dat als ik het niet zelf op één of andere manier creëer dat er dan helemaal niets gebeurt? Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen, zelf contact maken als je daar behoefte aan hebt, zelf je sollicitatiebrieven schrijven, klussen regelen, online zichtbaar zijn, want je kunt niet verwachten dat een ander je komt redden.

Of leef ik in het besef dat als mijn baas of mijn klanten de brui eraan geven of door coronamaatregelen eraan onderdoor gaan, dat ik dan ook geen poot meer heb om op te staan. Dat als ik niet meer naar buiten kan en festivals en andere evenementen het komende jaar of God verhoede, de komende jaren niet vrijelijk zullen plaatsvinden, dat ik het dan gewoon niet red met mijn baan. Dat als de ander me niet meer ziet zitten, partner, vrienden, of wie dan ook, dat het dan met me gebeurd is – overdrachtelijk gesproken of letterlijk?

Afhankelijk of onafhankelijk, het zijn beide reële gevoelens ten opzichte van jezelf en je eigen bestaan, ze hebben beide schoonheid maar kunnen ook zo lelijk pijn doen. De harde eenzaamheid van onafhankelijk moeten zijn – of die van het gevoel van áfhankelijkheid. Wat ben ik? Beide, een beetje?

Vandaag stuurt Jezus van Nazareth zijn leerlingen op pad om de volksgenoten te onderwijzen over een nieuwe fase in de tijd. Waar je in deze dagen social media inzet om mensen bij elkaar te roepen, moeten zij domweg op pad anders bereik je de mensen niet. Ze gaan twee aan twee, in je eentje op pad gaan moet je aan de Messias overlaten – dat is veelgevraagd. Dus twee aan twee. Dit staat er:

Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren tussen wolven. Neemt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel; en groet niemand onderweg. Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis! Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren. Blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden; want de arbeider is zijn loon waard. Gaat niet van het ene huis naar het andere. (Lucas 10)

Tsja, zeg het maar. Is dit nu afhankelijk of onafhankelijk? Autonoom of juist kwetsbaar. Het is allebei. Het is een lam tussen de wolven, maar in de verwachting dat er tussen de wolven genoeg genereuze gastheren en gastvrouwen zijn die onderdak eten en drinken hebben voor iemand met een goed verhaal. En als diegene je dan voedt, blijf dan en deel dat verhaal.

Nou komen we niet allemaal met een verhaal zoals de leerlingen van de man van Nazareth, niet zo specifiek. Maar er is natuurlijk wel een verhaal – in elk van ons. Een verdrietig of hoopvol of kwetsbaar verhaal. Een gedachte over het leven en iets wat je in de wereld komt doen. En de uitnodiging van deze tekst is tweeledig vanochtend – in elk geval in mijn associatieve brein vanochtend: neem je verhaal op je, het is waardevol. Of je een vrolijke grappenmaker bent of een depressieve binnenvetter, daar gaat het niet om. Je bent niet voor niets op deze planeet, dat weet je ergens in je botten – dus (en dat is de tweede oproep): laat je ontvangen. Er zijn er altijd die je graag willen ontvangen. Dat is je vrijheid. Dat is je onafhankelijke afhankelijkheid. Je kiest om er te zijn, om te bestaan, om je te laten kennen – of dat nu aan de wereld is of aan een paar intimi – en om je te laten ontvangen.

Oh en dat is natuurlijk wederzijds – ontvang ook hen die op jouw pad komen met hun verhaal. Één per dag in levende lijve, dat is waar. Maar er waren dagen vóór de lockdown dat ik dat niet haalde, één per dag. En dan is er ook nog een virtuele wereld én er is geduld. Je bent namelijk niet afhankelijk van degene die je zou moeten ontvangen, soms duurt het even, soms zijn het anderen dan je verwachtte. Het geduld van sommigen wordt zwaar op de proef gesteld, anderen varen er allemaal wel bij in deze tijd. Dit is in elk geval een lichtje voor onderweg in wat voor tunnel je ook wandelt: de onafhankelijke afhankelijkheid van de man van Nazareth die je twee aan twee op pad stuurt in een onbekende, kwetsbare, risicovolle wereld vol mogelijkheden van onverwachte ontmoetingen, teleurstellingen en genade.

Tot zover de popupgedachte van vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--