Lazarus staat op | Over de macht en het dansen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Over de macht en het dansen – PopUpGedachte dinsdag 28 januari 2020
Sommige mensen hebben door hun talent, hun charisma, hun uiterlijk, hun positie of hun manier van doen een enorme impact op mensen. Als zij iets zeggen, kunnen ze anderen maken of breken. Dat is eigenlijk oneerlijk, denk ik zomaar. Want we zijn allemaal mensen. Waarom zou de één meer impact hebben dan de ander, we zijn allemaal op dezelfde manier geboren en kunnen niks meenemen als we gaan.
Toch is de realiteit dat de één grote impact heeft en de ander minder, hoe oneerlijk dat ook is. De grote vraag voor degenen die impact hebben en degenen die de impact voelen: welk verhaal dient degene die impact heeft. Wat is de onderliggende overtuiging? Je vraagt het je af bij Donald Trump, je vraagt het je af bij muzikanten en acteurs, bij dominees, politici.
En daar gaat ook vaak de kritiek over. Niet per se of iemand een verkeerde keus heeft gemaakt, dat kunnen we eventueel nog wel vergeven. Maar het verhaal achter het verhaal, wat zit daar? Thierry Baudet kan een erudiet betoog houden, wat op zichzelf redelijk klinkt – en toch een massa mensen dan wel uitzinnig en aan de andere kant een massa mensen furieus maken. Omdat ze een verhaal áchter de woorden horen dat ze geweldig vinden en wat anderen tot op het bot vrezen.
Baudet kan furieus reageren als je hem probeert op te hangen aan woorden, in een radiouitzending op Radio 1 – ik zat daarbij als commentator – liep hij weg omdat men herhaaldelijk terugkwam op woorden die hij gebruikte als ‘homeopathische verdunning’. Ik zei hem dat het niet om het woord ging, maar om het verhaal daarachter dat men erbij vermoedde en dat dit verhaal nog niet zo grijpbaar was, maar bij dat woord kon je er de vinger op leggen.
We dienen een verhaal. Bewust of onbewust, een verhaal dat we zichtbaar willen maken of juist niet. En dan loopt het ook nog eens door elkaar. Ik wil het verhaal van gerechtigheid in de wereld dienen en me daarvoor inzetten, bijvoorbeeld, maar je weet hoe dat gaat. Het verhaal van je eigen angst of het psychologische kind in jezelf doet zomaar pogingen om de kop op te steken. Dan ben je opeens bang om in de steek gelaten te worden en ga je alvast daarop anticiperen.
De grote koning David maakt een duidelijke keus vandaag over welk verhaal hij dient. In behoorlijk autocratische tijden, waar er sprake is van strikte hiërarchie en rolverdeling, waar decorum nog heel wat belangrijker is dan onze gouden koets, gaat David het symbool van de Eeuwige ophalen, de ark. Die was ooit buitgemaakt door de vijand en hij liet het nu terugkeren. Maar hij doet dat niet als overwinnaar, niet als trotse heerser die wel even de boel weer herstelt, niet eens als eerbiedige. David danst. Uitzinnig. In niet meer dan een lang hemd.
Geestdriftig danste David voor Jahweh uit, slechts met een linnen borstkleed omhangen.
En onder gejuich en hoorngeschal bracht David met heel het volk van Israël de ark van Jahweh over.
Hij is de koning. Hij doet de offers. Hij deelt eten uit aan heel het volk dat is uitgelopen. Maar niet van een afstandje, niet van een troon, niet minzaam vanuit een koets met gouden versieringen. Hij danst. Hij stapt van zijn troon, geen koning maar dienaar, als een cheerleader bij het voetbal. En de godenzonen voor wie cheerleader David zich uitslooft, zijn geen mensen van vlees en bloed, maar een goddelijke eeuwige kracht waarvan hij weet dat er niet zonder te regeren is.
Jij en ik hebben allemaal macht op de een of andere manier. Invloed in elk geval. En dans ik? Dans jij? En voor wie en hoe? Wat is het verhaal dat mij de schoenen uit doet doen, de stropdas af, de keurige haren in de war en dat je voor iedereen zichtbaar van je troon af doet stappen, waarmee je laat zien dat er maar één ding, één verhaal, één echte boodschap is in de wereld die van betekenis is.
Jij en ik en David weten dat jij en ik en David voorbij zullen gaan, als wij lang vergaan zijn tot stof, zullen er nog verhalen zijn – en dan bedoel ik niet concrete verhalen, maar idealen, een manier van kijken en denken en liefhebben – zonder zo’n verhaal is de impact die ik heb een risico voor de wereld. Want wat ben ik dan aan het bouwen? Laten we van onze tronen komen en impact of niet – dansen voor wat écht de aandacht en de liefde verdient. Dan kunnen we elkaar gaan vertrouwen.
Tot zover vandaag. Een hele goede dag gewenst en vrede, en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
