Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Kun je nog ergens zeker van zijn?

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Kun je nog ergens zeker van zijn? – PopUpGedachte dinsdag 5 januari 2021

We weten niet zo goed hoe lang het gaat duren, de kans dat je weer herstelt van corona is natuurlijk hartstikke groot, maar wanneer dan precies, wanneer gaat de lockdown weer over en wat doe je dan in de tussentijd? Wat doe je met dat vaccin? Moet je de discussie daarover aangaan of juist helemaal niet? Wat moet je doen met je tijd?

Of je er nu teveel van hebt of te weinig, de vraag blijft. En het geweten blijft kloppen en hameren en tikken. Dat je de kinderen op bed legt en weet dat ze in allerlei vluchtelingenkampen in Europa die luxe niet hebben – dat weten we avond aan avond. Ja, op een gegeven moment zet je dat ook uit. Of dat je weet dat familie je nodig heeft, of dat je toch wel eigenlijk dit zou moeten doen of dat. Het is een vermoeiend ding: zo’n geweten.

Het heet goddelijk te zijn – de ingang van het goddelijke weten, maar het kan net zo goed duivels voelen. En als het te lastig wordt, schroeien we het een stukje dicht of nemen een extra borrel. Zeggen tegen onszelf dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen, zo erg niet kan zijn, dat het niet de bedoeling kan zijn dat we als gedeprimeerde kromgebogen semi-messiassen door het leven moeten lopen. Dat we de wereld niet kunnen redden, enzovoorts, enzovoorts. Maar helemaal voldoet het niet, hè? Al is de een er beter in om het geweten wat te sussen dan de ander.

Het is geen religieuze vraag, de vraag naar het goede. Het is een puur menselijke vraag, net zoals de zoektocht naar de interactie met dat geweten. Er zijn talloze manieren om ermee om te gaan en vandaag in de lezing stelt ene Johannes, van wie drie korte brieven aan het Nieuwe Testament zijn toegevoegd, een recept voor. Op de vraag of je ergens zeker van kan zijn, meent hij dat er zeker iets is. Namelijk: dat wat je doet.

Kinderen, wij moeten niet liefhebben met woorden en leuzen maar met concrete daden.
Dat is onze maatstaf; daar­door krijgen wij de zekerheid dat wij thuishoren bij de waarachtige God. Dan mogen wij ook voor zijn aanschijn ons geweten geruststel­len, ook als het ons veroordeelt, want God is groter dan ons hart en Hij weet alles. Dierbare vrienden, daar ons geweten ons niet hoeft te veroordelen, mogen wij vrijmoedig met God omgaan.

Ik ben opgegroeid in een traditie waarin we wat minder op leken te hebben met de mogelijkheid tot het goede te doen dan deze Johannes, terwijl we toch dezelfde Bijbel lazen. Het is wel een opgeruimde, ontspannen benadering. Met begrip voor een blijvend klagend geweten, maar die hoef je dan niet per se te sussen met drank of Netflix – die mag een toontje lager zingen op basis van dat wat je doet. Simpel: doe iets goeds. Hij zegt: “Hoe kan de goddelijke liefde blijven in een mens die geld genoeg heeft, en toch zijn hart sluit voor de nood van zijn broeder?”

Nou is ‘genoeg’ altijd een ingewikkeld concept, maar je snapt het idee. Er zit een charmante eenvoud in. Het geweten zit je dwars dat je niet genoeg doet, dat de Eeuwige – mocht hij bestaan – nogal een appeltje te schillen zou hebben met de rijke westerlingen die we zijn. En Johannes trekt de focus weg van luchtfietserij en grote perspectieven over de algehele verdeling van welvaart in de wereld – al hebben die bespiegelingen natuurlijk hun plek. Hij drukt het eigen geweten met de neus op de feiten van het eigen gedrag. Is daar goedheid in te bespeuren? Dan is dat uit God geboren. Niet om het te claimen voor de christelijke zaak, maar het goede komt uit de bron van het goede voort en wie aldus handelt staat in contact met de Eeuwige. Zoek je meer verbinding? Doe dingen die in overeenstemming zijn met het goede – zo stroomt het.

En wat is dan goed? De vraag die je kunt blijven stellen – maar waar het antwoord in het concrete dagelijkse leven vaak zo duidelijk is. Niet spectaculair misschien, niet wereldreddend, maar wel duidelijk. Gewoon maar gaan doen – niet het minimale, niet het maximale, maar handelingen op weg naar begrip van wat goed is, wat leven is, wat mens zijn is en wat het geweten wel en wat het geweten je niet voor de voeten mag werpen.

Een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--