Lazarus staat op | Wat er nog macht over je heeft

Wat er nog macht over je heeft – PopUpGedachte dinsdag 7 september 2021

Ik wil het niet maar het is er wel. En het belemmert me in mijn vrijheid, het beneemt me soms de adem. Ik kom er niet altijd los van, terwijl het niet redelijk is. Het oefent macht over me uit. Ik weet niet wat dat voor jou is, maar de grootste gemene deler hierin is zomaar de werkstress. Zelf ben ik altijd met een ding of tien tegelijk bezig, waarschijnlijk meer, en dat gaat prima tot de angst toeslaat. De angst dat het niet goed genoeg is, dat het niet op tijd af komt, dat er mensen teleurgesteld raken of boos of hun vertrouwen in me opzeggen. Die angst, die grijpt je bij de strot alsof het een straatvechter is, die uit is op je portemonnee. En kom maar eens los, dat gaat niet zomaar.

Of de angst om voor altijd en eeuwig single te blijven. Soms is de angst erger dan de realiteit. Of sterker nog: is het de angst die je in de weg zit om op een ontspannen manier verbindingen aan te gaan. En je weet dat allemaal wel, het staat in de boeken en artikelen, maar kom er maar eens los van. Wordt er maar eens vrij van.

Soms zijn er domweg mensen die macht over je uitoefenen. Familie, ze doen het niet expres of ze bedoelen het goed, maar ze houden je gevangen en je komt er maar niet los van. En het gevecht om los te komen is een gevangenis op zichzelf. Je baas, je collega, je buren. Het zijn er nogal wat. Overheidsinstanties die met prachtige idealen zijn ingericht, maar soms domweg een gevangenis worden voor de burger. Of voor de vluchteling op weg naar Europa, een marteling soms. Vaak, eigenlijk, veel te vaak.

Paulus erkent vandaag hoe vast je kan raken als mens, dat we daar niet per se voor gemaakt zijn en schrijft dan dit zinnetje: “Hij heeft de heerschappijen en de machten ontwa­pend en publiek ten toon gesteld. Hij heeft over hen getriomfeerd door het kruis.”

‘Dé heerschappen en machten’, er wordt hier vrij weinig uitgezonderd van de publieke tentoonstelling, van het in het hemd zetten van elke koning en hooggeplaatste, van elke macht die met tentakels het hart omsluit en doet rillen van kou of angst. Niets uitgezonderd, allemaal ontwapend en voor het publiek geparadeerd. Een overwinning door een naakte gemartelde gekruisigde.

Paulus belooft dat het iets biedt, die gekruisigde, opgestane, die man van Nazareth. Hij belooft vrijheid. Het zit ergens verborgen in dat verhaal, in die rauwe werkelijkheid van een Golgotha, van te hoop gelopen politieke overheersers min of meer gedwongen door religieuze leiders en een opgehitste onderbuik van het volk. En daartussen bevindt zich één vrij mens, de man van Nazareth. Zijn touwen en vastgeslagen pijn weerspiegelt de vastgebondenheid van al die mensen om hem heen. En hij is de enige vrije geest die het omarmt, zichtbaar maakt en aan de klem die ze samen zetten, ontsnapt. Hij blijft vrij.

Dat is niet uit te leggen. Daar is hoogstens over te dichten, te verbeelden, uit te proberen, tegenaan te lopen en soms, heel soms te ontdekken alsof er een licht opgaat. En ik zoek vanochtend naar de heerschappijen en machten in mijn leven, hoe ze me klem trachten te zetten met dreigingen van ellende die mogelijk staan te wachten en dat ik dat niet aan zal kunnen en eronderdoor zal gaan. Waarbij JC misschien wel fluistert: eronderdoor is de weg naar de vrijheid. En de klem om mijn hart valt weg, want de dreiging is geen dreiging meer maar een weg om te gaan.

Wie en wat heeft er macht over mij? En hoe zou dat er uitzien als het ontwapend was en publiek ten toon gesteld, zodat ik er naar kan kijken en het een kus kan geven op de bolle wangen om het vervolgens het beste te wensen en mijn eigen weg te gaan die me gegeven is. Die route, daar zit hoop, en liefde, en geloof.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst, meer popupgedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl, te beluisteren via de podcastkanalen en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds. 

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.