Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Altijd geworteld

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Altijd geworteld – PopUpGedachte donderdag 12 maart 2020

De wind giert om het huis vanochtend en het is nog donker, maar gisteren heb ik de lente geproefd. De zon scheen, het was bijna warm. Er staat een nieuw seizoen aan te komen. We waren even bij ons tuinhuis waar de kale taken van de bomen nog de lucht in wijzen. Ze zullen heus weer uitlopen hoor, maar zover is het nog niet. De roos, die begint alweer bladeren te maken. En er zullen er heus meer zijn. Het is ons plekje net buiten de stad waar de wortels zo de aarde in kunnen, dat lukt niet in het appartement drie hoog in een toch wat versteend Amsterdam.

Hoe blijf je geworteld, wat er ook gebeurt? Die vraag alleen al raakt aan een verlangen. Het is de reden dat er zoveel mensen op een yogamat kruipen of zich in het boeddhisme verdiepen. Een innerlijke bron vinden die een rustige ademhaling kan bieden los van wat er ook allemaal gebeurt. Dat je altijd terug kunt naar je ademhaling en je een zone kunt vinden waarbinnen je je niet meer hoeft te laten raken door wat er buiten allemaal gebeurt.

Datzelfde verlangen kent het christendom, de dichters spraken ervan in de Psalmen. De profeten eveneens. En vaak ging het over bomen, geworteld aan rivieren. Dit staat er vanochtend:

“Gezegend is hij die op de Heer vertrouwt, en zich veilig weet bij Hem. Hij is een boom aan een rivier, de wortels tot in het water. Hij heeft geen last van de hitte, zijn bladeren blijven groen. Een tijd van droogte deert hem niet, hij blijft altijd vrucht dragen.”

Waar de boeddhist de rust vindt ín zichzelf, vindt de Joodse profeet Jeremia de rust buiten zichzelf. Hij rust in de Eeuwige. Een vertrouwen dat er een kracht is geweest aan het begin van de wereld, die er aan het eind van de wereld nog zal zijn en die je draagt. Je kunt compleet aangedaan zijn, verdrietig, verwoest, vernederd, verlaten, verbaasd en nog veel meer ver-dingen waar ik nu niet op kan komen – maar de Eeuwige is er altijd. Meevoelend, meebuigend, meebriesend, meehuilend zonder ooit van de sokken geblazen te worden. Want in de Eeuwige bestaat al het leven. Dat is de gedachte.

Een dichter schrijft dat de rust is voor degene

“die zijn geluk vindt in 's Heren wet,
haar dag en nacht overweegt.
Hij is als een boom, aan het water geplant,
die vruchten draagt op zijn tijd;
des zomers verdorren zijn bladeren niet"

Bij hem is het ook extern. Denken over het goede, het zuivere, het volkomene en wat ons dan staat te doen ten opzichte van de ander, de wereld, de naaste, de vreemdeling, de koe, de akker, en het zelf. Dat was allemaal vastgelegd in een briljante verzameling van meer dan 300 voorschriften. Een blauwdruk van een eerlijke wereld. Wie op die manier zijn weg zoekt, zijn hart tot rust brengt en mediteert – niet ins blaue hinein, niet naar binnen toe, al is dat allemaal mooi maar actief gericht op de vraag wat nu goed is om te doen volgens de blauwdruk van de Eeuwige – die verdort niet, belooft de dichter.

De yogamat van het christendom is geen vliegend tapijt dat je in hogere sferen brengt, het is ook niet de weg naar binnen zomaar, het is de weg om te gaan zoals Jezus van Nazareth die ging, naar de geest van al die honderden geboden uitgewerkt in de Thora. Een dagdagelijks eerlijke omgang met de ander, de partner, je kind, je huis, de boom onderweg en de koeien in de wei. Dat doende zal de rust onuitputtelijk blijven. Zo blijf je geworteld. Aldus de teksten van de dag.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag, veel zegen gewenst en alle goeds.

(PS nog 6 dagen duurt de crowdfunding op rikko.nl. Check’m hier)

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--