Lazarus staat op | Wie leidt de boel?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Wie leidt de boel? – PopUpGedachte donderdag 15 oktober 2020
We weten het natuurlijk niet zeker, maar het lijkt alsof de aarde toch een beetje op eigen vermogen rondtolt rond zijn as. Dat er nou eenmaal natuurlijke wetmatigheden zijn die zorgen dat als je de sfeer verpest, de ozonsfeer, de CO2-sfeer of andere hemelsferen, dat je dan op de blaren zult moeten zitten, dat het maar de vraag is of het mensensoort de eigen fouten overleeft – en of dit eigenlijk niet een opluchting zou zijn voor ons aardbolletje om verlost te zijn van die meestervervuiler en soortenvernietiger. Ze doen ook hele leuke, lieve, mooie dingen, maar daar gaat de aarde niet sneller van draaien of minder van vastlopen.
Is er ergens iemand die de leiding heeft? Of iets? Of is het slechts buigen voor een virus totdat je er iets op gevonden hebt, hopen dat mensen een enigszins evenwichtige manier vinden om hun oorlogszucht te beteugelen, om hun godsdienstverlangen een plekje te geven die niet schadelijk is voor derden en zo meer. Het is allemaal heel vanzelfsprekend om er van uit te gaan dat er zeker niet iemand aan de knoppen zit. Onlangs las ik over het Griekse wereldbeeld met al die goden als Zeus en Hermes en wie ook niet al. Daar zit ook niemand aan de knoppen. Daar heb je het noodlot, de zich doorwentelende geschiedenis en goden en mensen die erop reageren en proberen zich te redden en vooral graag en gretig oorlog voeren, want in de oorlog bewijst zich moed en dapperheid, zoiets. Ik ben geen expert, maar het doet recht aan de rommel die we om ons heen zo vaak zien in de wereld.
En toch. Er wordt wel vergeven. Er wordt naarstig gezocht naar oplossingen voor armoede ver buiten het eigen aandachtsgebied of het eigen land. Er wordt vrede gezocht, zomaar, op eigen initiatief door de pijn heen die dat ook echt kan doen. Er gebeuren door mensen goddelijk wonderlijk mooie dingen. Ze lijken kleiner na de allesoverdonderende opsomming van klimatologische en biologische ellende, maar zijn ze dat ook? Wordt de wereld geleid door de Trumps? Die zich aan God of gebod niets gelegen laten liggen, als we maar winnen en iedereen die dat tegenstreeft is een landverrader, dom of lelijk of lui. Of is hij een tijdelijke oprisping, een decor waartegen een ander soort leven wordt geleefd en gespeeld.
Dit is wat Paulus in de lezing zegt vanochtend: “Hij, God, heeft ons zijn geheim raadsbesluit doen kennen, de beslissing die Hij in Christus had genomen. ter verwezenlijking van de volheid der tijden: het heelal in Christus onder een hoofd te brengen, alle wezens in de hemelen en alle wezens op aarde, in Hem.”
Wat betekent dit? Is die tijd nog ver weg of wat? Volgens Abraham Joshua Heschel begon die universele aanspraak al bij de profeten. Dat de profeten de eerste waren die niet alleen het eigen volk aanspraken maar de hele wereld, alle mensen. Dat zij de eerste waren die de mensheid uberhaupt als één zagen. En met Jezus van Nazareth werd de universaliteit van die aanspraak alleen maar groter. Er was maar één mensheid en het lot van een ieder was met ieder ander verbonden.
Is hier en daar de schoonheid van intermenselijke zorg, van aandacht voor mensen aan wie je niet per se iets zou hebben in de toekomst, alles wat geen eigenbelang is, is dat een uitzondering op een rondtollende mechanische wereld waarin degene die zich het best weet aan te passen, overleeft? Op Darwinistische wijze? Of speelt er iets anders? En wordt uit die hele rondtollende wereld de mens steeds zacht en dringend verzocht om gehoor te geven aan de Heer der wereld die oproept tot genade, liefde, vergeving, hoop en rechtvaardigheid. Door iemand met gaten in zijn handen, die afgezworen heeft om te heersen met geweld en overmacht, omdat het een van de wortels van het kwaad is. Iets waardoor de machts-geinteresseerde mens zijn meesterschap soms maar moeilijk herkent.
Onder alles en in alles die ene stem, tegen een snelwisselend decor van virus en klimaatverandering, die ene vraag om te volgen in zijn spoor, waar je dat ook brengen mag. Dat is misschien wel het geheim waar Paulus over spreekt.
Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst, en vrede, en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
