Lazarus staat op | De Mentor

De Mentor – PopUpGedachte 16 september 2021

Het is lang nog niet altijd makkelijk om een goede manier te vinden om je eigen kwaliteiten onder ogen te zien. Een fenomeen wat intussen ook een eigen psychologische naam heeft gekregen is ‘het oplichterssyndroom’. Volgens Wikipedia: Het oplichterssyndroom, bedriegerssyndroom of bedriegersfenomeen is een term die in de jaren 1970 werd geïntroduceerd door psychologen en onderzoekers om mensen te beschrijven die niet in staat zijn hun prestaties te internaliseren. Ondanks externe bewijzen van hun competentie, blijven mensen met het syndroom ervan overtuigd dat ze bedriegers zijn en hun succes niet verdienen. Blijken van succes worden afgedaan als geluk, timing of het resultaat van het misleiden van anderen waardoor die denken dat zij intelligenter en competenter zijn dan ze zelf geloven.

Je hebt duidelijk een gave, maar het gaat je te gemakkelijk af of je vindt het vanzelfsprekend of je vindt dat het beter moet en alle waardering die je krijgt toegezwaaid voor die gave valt in het een gat. Óf je hebt de gave die je hebt nooit echt ontwikkeld, omdat je het vanzelfsprekend vindt dat je goed kunt tekenen of spreken of muziek maken of leiding geven of luisteren of wat voor gave je dan ook hebt. Je bent een beetje verbaasd als blijkt dat niet iedereen dat kan.

Een gave heb je misschien individueel gekregen, maar het is knap lastig om die individueel te ontwikkelen. Daarvoor zijn er goede mensen om je heen nodig – en dan is nog niet alles gegarandeerd, maar het helpt wel. Paulus blijkt zo iemand, een mentor, hij schrijft aan Timotheus en zijn brief werd één van de bijbelboeken. Dit staat er vanochtend:
“Dierbare, niemand mag uw jeugd minachten. In afwachting van mijn komst moet gij u toeleggen op de voorlezing, de vermaning en het onder­richt. Verwaarloos de genade­gave niet die in u is en die u krachtens een profetenwoord werd geschonken onder handopleggen van de gezamenlijke presbyters. Neem dit alles ter harte, ga er geheel in op, dan zullen uw vorderin­gen voor allen zichtbaar zijn. Blijf voortdu­rend zorg besteden aan uzelf en aan uw onderricht.”

Heb je dan de gave? Verwaarloos die dan niet, zegt Paulus. Je omgeving heeft die gave erkend, dus neem dat van hen aan, neem het ter harte en ga er geheel in op – dan zullen uw vorderingen voor allen zichtbaar zijn. Waarmee je ook de steun van de omgeving behoudt. Blijf voortdurend zorg besteden aan de ontwikkeling ervan.

Het lijkt wel een modern zelfhulp-handboek over hoe je briljant wordt in je werk – en dat kan nogal veeleisend zijn, want waarom zou je briljant moeten zijn in je werk. Niemand die dat van je vraagt. Wat Paulus hier doet is misschien net anders. Het geeft een handvat aan hen die misschien wel ergens beseffen dat ze ergens goed in zijn, maar door het oplichterssyndroom (‘het gaat me allemaal veel te gemakkelijk af, zo bijzonder is het niet') er niet toe komen om hun gave te omarmen. Er zullen er ook zijn die nooit hun talent ontwikkelen, omdat ze vinden dat ze hartstikke goed zijn in iets en dat niemand hen daarin wijzer kan maken dan ze al zijn (een minderheid denk ik zo).

Paulus, de mentor, komt hier met een oproep aan zijn leerling en aan iedereen die ergens wel weet waar zijn of haar talenten liggen; ontwikkel ze, ga erin op (in elk geval af en toe), werk ermee zodat ze groeien, neem de waardering of de zegen van anderen ter harte en grijp het aan om te groeien in dat waar je van nature al gevoel voor hebt.

Gaven zijn zo breed als de wereld, soms kun je juist andermans gave willen, want die oogst veel meer waardering. Het zij zo. Iedereen een eigen pad. Lang leve de mentors van deze tijd – of je er nu één ontvangt of er één kunt zijn, beide is een zegen.

Tot zover vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.