Lazarus staat op | Een huis voor de ziel

Een huis voor de ziel – PopUpgedachte donderdag 23 september 2021

Het lijkt soms domweg niet te landen. Het gaat op zich allemaal goed, de huur kan worden betaald – als is dat steeds uitzonderlijker. De energierekening gaat weliswaar omhoog qua kosten, maar daar vloeit geen bloed uit. De kinderen doen het goed of je bent best wel tevreden met je leuke huisje in waar-dan-ook. Je baas is tevreden, je scharrelt en date wat en dat is gezellig. Maar de onrust is standaard onderdeel van je leven. Het lijkt niet te landen in je ziel. Je doet nog rustiger aan of je werkt juist harder, misschien heb je nog een extra vakantie nodig of een extra project. Misschien moet je eens iets leuks kopen voor jezelf, naar de sauna, kapper, psycholoog, you name it. Soms helpt het, soms helemaal niet. Ik lees vandaag hoe één van de profetenleiders in een tijd ver voor Christus het volk van Israël toespreekt. Ze zijn bezig het land weer op te bouwen waar ze lang geleden uit zijn weggevoerd, nu begint hun leven weer – het loopt allemaal aardig en het is bijzonder dat ze weer op eigen bodem zijn, maar er mist ook iets.

De profeet Haggaï zegt vanochtend: “Welke weg zijn jullie ingeslagen? Denk toch na! Jullie hebben veel gezaaid maar weinig geoogst; jullie eten maar raken nooit verzadigd, jullie drinken maar nooit is het genoeg, jullie kleden je maar krijgen het nooit warm; de dagloner krijgt zijn geld maar het verdwijnt in een beurs vol gaten. Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Welke weg zijn jullie eigenlijk ingeslagen?”

Goeie vraag, Haggaï. Ook een beetje retorisch dus waarschijnlijk heb je iets te vertellen of aan het licht te brengen, maar eerst even naar deze mooie, pijnlijke opsomming kijken. Je zaait, maar oogst weinig. Je eet, maar het verzadigt niet, je drinkt maar tevredenheid is ver te zoeken. Je geld glipt door de vingers, het is een pijnlijk herkenbare onrust van periodes in je leven waar je geen grip meer op je werkelijkheid hebt.

Haggaï wijst naar een oorzaak: “Dit volk beweert dat de tijd nog niet gekomen is om de tempel van de Heer weer op te bouwen. Is de tijd dan wel gekomen om zelf in mooi afgewerkte huizen te wonen? Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Ga naar de bergen, haal daar hout en bouw mijn huis weer op. Met vreugde zal ik het aanvaarden en er mij in al mijn luister tonen – zegt de Heer.”

Vast een tekst die met zwier is aangewend in de kerkelijke traditie om de prachtigste kerkgebouwen neer te zetten. Je kunt er op allerlei manieren gebruik en misbruik van maken van zo’n tekst. Voor vandaag dacht ik dit: Als ik in mijn leven geen huis bouw voor mijn ziel, is het bijzonder moeilijk om dat wat er verder in het leven gebeurt, goed of minder goed, te laten landen. Als de ziel geen plek heeft om te rusten, hoe landt de tevredenheid of de rust dan? Die extra vakantie, dagje sauna, nieuwe kleren of nog harder werken helpt lang niet altijd om het zand dat door je vingers glipt vast te houden. Daarvoor is een kern nodig, een plek voor je ziel om te rusten. Althans, dat lijkt door Haggaï of via Haggaï vandaag beweerd te worden.

En wat is een huis voor de ziel dan? Een plek waar je naartoe kunt, een moment om op adem te komen. En wat doe je in dat huis voor de ziel? Verbinding zoeken met de stem die roept: waartoe ben ik op aarde en waar ben ik dankbaar voor en verdrietig over. Kijken in de spiegel van de Eeuwige. Misschien is dat huis een fysieke plek, misschien is het een serie handelingen, meestal is het een plek waar ook verbinding met anderen plaatsvindt, dat kan op allerlei manieren – zoals een podcast de wereld inslingeren en daar af en toe iets over terughoren. Een huis voor de ziel, een tempel, essentieel om evenwicht en bodem te brengen voor al het andere dat in je leven gebeurt.

Tot zover vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst, en vrede natuurlijk – en alle goeds. 

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.