Lazarus staat op | Hier ben ik

Hier ben ik - Lazarus Staat Op, donderdag 25 maart 2021

Ramsey Nasr, ooit dichter des Vaderlands, schreef in het Calvijnjaar een monster van een gedicht. Psalm voor een afkomst heet het, vol ronkende woorden, groots verlangen, uitgebeende beelden en zware zwelgende tonen. Als een reformatorische psalm, maar dan van een dichter die zich bevrijdt van calvinisme, van gevoelde schuld en schaamte over lust en liefde, die schuimbekkend alles wil omarmen wat het lijf en de lust te bieden hebben als bevrijding uit de strakke maat der dingen zoals hij die ziet in de geordende samenzang van de mensen die in het zwart gekleed zich zondag aan zondag afvragen of het ooit mocht staan te gebeuren dat er ook voor hun zwarte zondige zielen redding zou zijn.

En in het midden ongeveer schrijft Ramsey Nasr hoe hij zich verhoudt tot de strakke calvinistische ‘vaderen’.

“de vaderen en ik
zijn wezen onder dezelfde lucht
als brave beulen van het vlees
hebben zij naar de letter geleefd
tot op het bot zijn zij gegaan
maar ik, ik kan niet verder terug dan dit
ik wil een lichaam

uitgekleed en mager
als een mondriaansboom
sta ik al jaren in het leven
gevangen te midden van tongen en kelk
een drenkeling tussen de bloemen
onmachtig mij ooit over te geven
anders dan aan deze schaamte

god van oranje
waar u ook bent
geef mij een lichaam
want zo gaat het niet

Geef mij een lichaam, want zo gaat het niet. Waar is de ruimte voor dat lichaam, mijn lichaam, het jouwe? Voor het lijf dat zich nooit laat vangen in abstracte concepten, maar ook een leven van zichzelf lijkt te willen leiden. Dat verlangt en siddert en huivert en hoopt en soms in pure vermoeidheid in slaap dommelt, terwijl er de belangrijkste dingen gezegd, gedaan of gehoord zouden moeten worden. Het lichaam is de aarde, het lijf is de werkelijkheid, het onttrekt zich aan de discipline van schuld en boete en goed en kwaad en zo-zou-het-moeten-zijn, want het is er gewoon en het dringt zich aan je op. Je kunt het slechts tot je eigen schade negeren, het kan even maar dan presenteert het vanzelf de rekening – in maagzweren, overspanning of wat dan ook.

Dit lees ik vandaag over de man van Nazareth, de rabbi, de belichaming zelf.

Daarom zegt Christus bij zijn komst in de wereld:
‘Offers en gaven hebt u niet verlangd, maar u hebt mij een lichaam gegeven;
brand- en reinigingsoffers behaagden u niet.’
Toen heb ik gezegd: “Hier ben ik,” want dit staat in de boekrol over mij geschreven:
“Ik ben gekomen, God, om uw wil te doen.”'

Dit is de psalm voor een afkomst van de man van Nazaret. Hij komt niet voor de rituelen, noch voor de godsdienst of de abstractie. Hij komt met een lijf om te doen wat de Eeuwige op aarde hoopt te zien gebeuren. Natuurlijk moeten er rituelen zijn die ruimte bieden voor vergeving en falen en opnieuw beginnen – maar die zijn geen doel op zich. Jouw lijf, jouw bestaan, dat heeft volgens de christelijke traditie, een eigen betekenis en bedoeling en waarde. Het is bedoeld, met alle tegenstrijdigheden, ongemakken en emoties en verlangens die daarbij horen.

God gaf mij een lichaam, want zonder ging het niet. Hier ben ik dan.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend, morgen weer een nieuwe en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.