Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Goed nieuws voor outsiders

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte maandag 2 september 2019 – Goed nieuws voor outsiders

Het is maandag. Een nieuwe week. De hemel kleurt weer lichtroze en het is donkerder dan anders. De dagen worden alweer korter, een voorteken dat ik graag nog zo lang mogelijk wil negeren. Er komen weer donkere ochtenden en avonden aan. Ik schrijf, zoals de afgelopen drie jaar, drie en een half. Op de werkdagen, ’s ochtends om zes uur sla ik de teksten open en zoek naar een ingang, een gedachte, een idee. Om zeven uur moet het uitgeschreven en opgenomen zijn, dan kan de dag beginnen.

Het is zo vers, zo onaf, dat ik er altijd van schrik als iemand naar zo’n PopUpGedachte verwijst met ‘dat artikel’ of ‘die blog’. Heb je dat artikel gelezen? Mijn hemel, dit is geen artikel. Ik weet ook niet hoe ik wel moet noemen, maar het is een manier om de dag te beginnen, om gedachtes op gang te brengen, om even stil te staan. Of om in de rijdende trein of auto al luisterend contact te maken met iets van de grotere vragen van het leven voordat je het werk in duikt.

Vanochtend lees ik over Jezus van Nazareth die prachtige dingen zegt in de synagoge van het dorp waar hij is opgegroeid. Dat hij gekomen is om goed nieuws te brengen voor armen, voor misdeelden, voor zieken, voor gevangenen. Men vindt het prachtig. Maar dan blijkt dat ze het vooral prachtig vinden, omdat ze al anticiperen op wat hij vervolgens gaat doen. Ze hebben gehoord van zijn genezings-acties, dat er blinden zien, lammen lopen en mensen zich werkelijk bevrijd voelen.

Ik kan me er nog niet helemaal mee identificeren hoe dat moet voelen, omdat de genezingen in mijn omgeving vooral door doktoren plaatsvinden en ziekenhuizen. En er af en toe in mijn tijdlijn wel iets langskomt van wonderdokters en genezingsdiensten met bandjes en gebed, maar ik op de een of andere manier het gevoel heb dat dit toch wat anders is dan het optreden van Jezus. Maar misschien is dat gewoon ongeloof, dat kan ook. Punt is hier niet dat Jezus al dan niet geneest, punt vanochtend is dit: na prachtige woorden over zijn missie op aarde van genezing, bevrijding en wat niet al, zegt hij dit:

“Hij zei hun: 'Natuurlijk zult ge Mij dit spreekwoord voorhouden: Geneesheer, genees uzelf. 
Doe al wat, maar wij hoorden, in Kafarnaum gebeurd is, nu ook hier in uw vaderstad.'
Maar Hij gaf er dit antwoord op: Voor­waar, Ik zeg u: geen profeet is heilzaam voor zijn eigen vaderstad.”

Daarna komt hij met twee voorbeelden van grote profeten uit de Joodse geschiedenis die elk van beide in tijd van hongersnood wonderlijke uitredding boden aan mensen búiten Israël, terwijl er heus tig volksgenoten waren die het minstens zo hard nodig hadden. Tsja, en toen werd men boos. Woedend zelfs. Ze joegen hem de synagoge uit en draaiden een beetje door, want ze wilden hem in het nabijgelegen ravijn kieperen. Dat was niet helemaal hoe Jezus het zag gebeuren, dus er staat dat hij ‘midden tussen hen door ging en vertrok’.

De woede, voortgekomen uit verwachting en afwijzing. Wat gebeurt hier? Het is een vrij heldere positionering van JC dat evangelie iets is voor outsiders. Ondanks het feit dat er zoveel nood is aan de binnenkant. Betekent dit dat je dan níet eerst je eigen huis op orde moet hebben voordat je bij een ander begint? Betekent dit dat je niet eerst voor jezelf moet zorgen voordat je aan een ander toekomt? Ik twijfel. Er is zoiets als gezonde verantwoordelijkheid voor dat wat eigen is. Een beetje volwassen leiderschap vergt dat je ook je eigen huishouden goed verzorgt, zegt Paulus ergens.

Wat is het dan? Is het politieker van aard? Moeten we het vergelijken met degenen die roepen dat er zoveel daklozen zijn in Nederland dat je voorlopig even je mond moet houden over vluchtelingen die een plek in dit land zouden moeten krijgen? Of dat je statushouders geen huis zou moeten toewijzen, want de schoondochter kan al heel lang niks vinden en zij is tenslotte hier geboren? Dat komt misschien al dichter in de buurt.

Het christendom betwist de zogenaamde rechthebbenden hun recht. Wie op zijn strepen staat, staat bij de rabbi al heel gauw vijf strepen achter. Wie realiseert dat werkelijk álles genade is, daar kan hij wel mee werken. Moeten we dan zielige schoothondjes worden en leren met de staart tussen de poten te hopen dat er ons iets toevalt? Dat lijkt me niet. Hij ontmoet ook zelfbewuste mensen die donders goed weten dat ze nergens aanspraak op kunnen maken.
Daar zit 'm ergens de kneep. En dat gevoel van ‘recht hebben’ kan diep weggestopt zitten, zomaar onbewust deel van je systeem. En het duikt opeens op als je gepasseerd wordt – en je dat wat je zelf wel zou willen hebben aan een ander gegeven ziet worden. Verrek, dat was niet de bedoeling. Het is alsof de rabbi voortdurend checkt of wij kunnen vieren dat God goed is aan anderen. Om die ander. Omdat wie dat kan, iets gezien heeft van wie God is. Omdat God iemand is die feestjes viert als het een ander goed gaat.

Onze genezing zit misschien niet in onze genezing maar in het vieren van de genezing van een ander met een ander. Om zo zelf te worden genezen.

Heb het goed, en veel vier-momentjes gewenst vandaag. Morgen weer een nieuwe PopUpGedachte. Tot dan!

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--