Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Hoe liefde en vergeving verbonden zijn

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte donderdag 19 september 2019 – hoe liefde en vergeving verbonden zijn

Het is al een oud verhaal en waarschijnlijk een mythe, maar een CEO van een groot bedrijf vertelt in de kroeg hoe een medewerker door een stomme fout echt 2 miljoen had op doen gaan in rook. Waarop zijn vriend hem zegt: 'Die heb je er meteen met pek en veren uitgegooid natuurlijk.' ‘Ben je gek’, zegt de CEO, ‘zeker niet. Ik heb zojuist 2 miljoen in die man geïnvesteerd.'

Ik zou niet graag degene zijn die met zo’n grote fout, zo’n hypotheek op mijn inspanningen voor die baas werkt. Aan de andere kant: intens dankbaar zijn dat je nog werkt en de kans krijgen om te herstellen, om toewijding te tonen, alles, dat zou waarschijnlijk ook het geval zijn.

Vanochtend zegt Jezus dit tegen zijn tijdgenoten: Daarom zeg Ik u: haar zonden zijn haar vergeven, al waren ze vele, want zij heeft veel liefde betoond. Aan wie weinig wordt vergeven, hij betoont weinig liefde.' Daarop sprak Hij tot haar: 'Uw zonden zijn vergeven.'

Blijkbaar is er een direct verband tussen vergeving en liefde. Liefde voor de zaak zoals bij de CEO, liefde voor God, voor het goede, bij de bewuste vrouw in de lezing van vandaag. Wat zij precies heeft gedaan, weten we niet. Maar het is een bijzondere situatie, omdat ze binnenkomt terwijl Jezus aanligt – zoals dat gaat in die tijd en cultuur, aanliggen. Het lijkt me nog steeds een uiterst onhandige manier van aan tafel gaan, maar dat terzijde – en ze balsemt Jezus voeten, ze huilt, kust zijn voeten, ze worden nat van haar tranen en ze droogt ze af met haar haar.

En dat is op zich al een nogal erotisch beeld, ze staat ook nog eens bekend als zondares in de stad. Dat kunnen zondes zijn als de verduistering van geld of verkeersborden jatten, maar de kans is groot – juist in een patriarchale samenleving als die toen – dat deze roddels gaan over overspel of ander seksueel falen. In elk geval is de farizeeër bij wie hij te gast is nogal geschokt. Hij zegt: ‘Als dit een profeet was zou Hij weten wie en wat voor een vrouw het is die Hem aanraakt; het is immers een zondares.'

En dan repliceert Jezus met bovenstaande woorden. Deze vrouw heeft het gevoel dat met het verhaal van Jezus van Nazareth haar falen haar is vergeven. En dat maakt alles anders.

Wij doen geen stomme dingen omdat we stomme mensen zijn. We falen niet omdat we evil zijn van binnen. Heel veel falen heeft te maken met dat we de hoop hebben opgegeven dat het nog goed komt met ons. Of met de wereld eventueel. En dat vergoeilijkt niets hè, we zijn niet opeens zielig, je blijft verantwoordelijk voor je daden, maar de belastingbeambte van de Romeinen, de zo vaak genoemde tollenaar is geen zondaar omdat hij te veel geld eist. Hij eist te veel geld omdat hij een ‘zondaar’ is zogezegd en zonde is dan niet dat hij een zwarte ziel heeft. Zonde is dat hij eieren voor zijn geld heeft gekozen en bedacht heeft dat die verhalen over God en hoop en het samen uithouden met elkaar totdat het goedkomt – dat dit mooie verhalen zijn, maar niet voor hem. Dat hij er niet bij hoort, dat hij er niet meer in gelooft, dat de Romeinen sterker zijn dan de mooie verhalen over het goede, en dan maar zich uitlevert aan die Romeinen en er nog íets uithaalt.

De verdomde teleurstelling in het goede, ware en schone, in het hoopvolle, het idealistische en dan je er maar bij neerleggen en voor jezelf zorgen. Daar zit de kneep steeds. En hoe meer je handelt naar het heersende cynisme in het hart, hoe moeilijker het is om terug te keren. Want ze zien je nog aankomen. En bij Jezus krijgt ze het gevoel dat terugkeer mogelijk is, juist ook voor de cynici, voor de falende mens. En dat stemt eindeloos dankbaar.

Gisteren nog in gesprek met een vrouw die de hoop had afgezworen, het geloof. Omdat God niet leverde. Het zou zo mooi zijn dat spirituele leven, maar het was net zo keihard en vol pijn als een leven zonder. Dan maar zonder. Er was haar geen verhaal geleerd waarin de werkelijke shit van het leven een plek had bínnen het geloven. En nu zoveel jaren later keert ze terug, roert het verlangen zich, blijkt de Eeuwige juist vindbaar midden in de pijn. En met vroeger heeft dat niets te maken, en de terugkeer is schoorvoetend, maar ook dankbaar. Intens dankbaar. Liefdevol is het, zoals een mens dat kan hebben wie veel vergeven is.

Vrede en alle goeds

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--