Lazarus staat op – Jezus, Uber, alles (Popup-gedachte 2 juni 2016)

Opstaan met Lazarus: Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag. Vandaag:

‘ We zouden zware belastingen moeten heffen op alles wat oneerlijk, niet fair-trade is. Dan verandert de wereld.’ Dat schreef iemand me gisteren. En ik denk dat het niet waar is. Dat het niet gebeurt. Dat het niet helpt. Dat het niet de toekomst is. Helaas, want het zou zo mooi zijn.

Al klinkt het redelijk. Het is een goed programma. Het dwingt mensen, duwt ze over de de drempel op een gebied wat zo belangrijk is. Maar vanochtend lees ik dit als Jezus iets zegt over het karakter van zijn beweging, over de toekomst. Over vrede, veiligheid en welvaart en hoe dat zal komen. ‘Het koninkrijk van de hemel – en nee dat gaat niet over hemel, engeltjes, wolken, bla. Mar over een wereld waar het goed is, veilig, voorspoedig, een beetje hemel op aarde. Dat wat elke keizer en koning en partijleider belooft als je hem volgt – en Jezus heeft het dan over de ‘van de hemel’  versie: ‘dat koninkrijk lijkt op een zaadje van de mosterplant dat iemand meenam en in zijn akker zaaide. ‘ En grappig genoeg is dat ongeveer het stomste te zijn wat je kunt doen. Goede akkergrond en daar zaai je onkruid in. Men zegt dat het de joden, die trots waren op hun tuintjes, zelfs verboden was om die troep in hun tuin te hebben. Zoals op ons tuinhuispark de buurman chagrijnig kijkt als we distels laten staan. En paardenbloemen, met hun stuifbolletjes. Want dat verspreidt zich als een malle. En Jezus gaat verder ‘ het is weliswaar het kleinste van alle zaden – wat niet waar is – maar klein is het wel. Noem het dichterlijke overdrijving. – maar het groeit uit tot de grootste onder de planten. Nou ja grootste. Enfin. Het woekert. Het wordt een struik en de vogels van de hemel komen nestelen in de takken.’ En nee, dan hebben we het niet over majestueuze roofvogels, maar van die kleine vogeltjes die kunnen schuilen in het struikgewas en vandaar uit veilig hun kostje kunnen verschalken.

Geen hoofdkantoren, krachtige rijken, machtige leiders die je kunnen beschermen. Geen uitrollen van een beleid. Deze man niet. Hij gaat voor onkruid. Het koninkrijk als een soort Uber. Superirritant, laagdrempelig, door de mensen zelf. En een bom onder de taxi-branche. De kritiek van de bestaande chauffeurs is op de kwaliteit, maar locals vinden het fijn dat ze gewoon zelf even taxi kunnen zijn. En gebruikers dat het zo simpel toegankelijk is. Het is een AirBnB, irritant voor alle vaste verhuurders en de hotelbrache, het wordt uitgevoerd door jan en alleman en niemand ziet toe op de kwaliteit. Ja, vatbaar voor misbruik door jan en alleman. Dat hoort erbij. Noem het hip, maar het is al heel oud. Jezus-achtig oud.

Ver-uberisering van de taxibranche, verAirBnb-ing van de hotellerie, verchristianisering van vrede, veiligheid, voorspoed en vrede. Daarmee ligt in in jouw en mijn handen. De grote systemen raken al snel achterop. Politici, machthebbers, leiders, roepen al snel dat als zij het los zouden laten, alles in elkaar dondert. Dat vrede, veiligheid en voorspoed niet gegarandeerd kan worden als je het overlaat aan gewone mensen. Dat zij dat moeten doen. Met hun middelen. Maar dat zeggen ze tegen Uber ook. En tegen AirBnB. ‘Leg iemand niet te snel de handen op,’ schrijft Paulus aan Timotheus. Niet te snel vertrouwen.

Wat betekent dit deze donderdag? Als er een vluchtelingencrisis is, dan is de hoop niet politiek maar in al die daden van gewone mensen. En dat zijn er waanzinnig veel. En jij kunt daar een van zijn. Als er een probleem is met uitbuiting in derde wereldlanden idem dito. Dus geen belasting op unfaire producten als de toekomst, het helpt pas een beetje als heel veel mensen het zelf gaan doen. En dat is precies wat we zien gebeuren. Belasting is niet onkruidachtig genoeg. Te groot. Wat doet mosterdzaad? Het overwoekert ruïnes en maakt er vrolijk geelwuivende velden van.

Onze aardbol kreunt onder ons misbruik met plastic, olie, uitstoot . Onze westerse politiek verruïneert idealen waar we trots op waren. De economie vertieft mensen in nood, in de derde wereld en in de onze. En tussen de ruïnes bloeit mosterdzaad. Hoe jij en ik keuzes maken in uitstoot, zorg voor de wereld, zorg voor mensen, zorg voor vluchtenden. Onkruid blijft als alles instort. En kan elke dag opschieten. Iemand in huis nemen is maar 1 telefoontje naar het COA. Voor schuldhulpvrijwilliger kun je je vandaag nog opgeven. Langzaam onkruid worden. Het is aan ons.

Rikko las vanochtend deze teksten: Matteüs, Timoteus, Spreuken 21 en Spreuken 22.