Lazarus staat op | Kan ik nog stilzitten?

Kan ik nog stilzitten – PopUpGedachte dinsdag 5 oktober 2021

Adem in, Adem uit. Sluit je ogen. Let op je ademhaling. Niet dieper ademen, gewoon rustig in en uit, als de eb en vloed van de zee. In dat ritme en die rust. Word je nu bewust van je omgeving – en zo gaat het dan nog even door. Tot er een stilte in je lijf neerdaalt, waarvan je niet wist dat je die had gemist. Tegen de tijd dat je de ogen opent, moet je echt even weer wennen. Het hoeft maar vijf minuten te duren, maar je voelt je een ander mens. Je rekt je even uit, een gaap voegt nog wat extra zuurstof toe aan de hersenen en kom maar op met de dag of met wat er dan verder volgt. Er is weer wat meer eenheid ontstaan in jezelf. Tussen geest, ziel en lichaam.

In de PopUpKerk bijeenkomsten van de afgelopen jaren was er naast samen eten, brood breken, toosten met de wijn, altijd een vast moment voor de ademhalingsmeditatie. Op Youtube heet het wel ‘bodyscan’. Je gaat het lichaam langs en staat heel concreet even stil. Pas dan lezen we het bijbelfragment van de dag en gaan over tot gesprek of een experiment met dat verhaal. 

Het is een onvervreemdbaar onderdeel geworden van die bijeenkomst. Het moment van even stilzitten. Dat heeft die oosterse yoga ons dan maar mooi gebracht. Die grossieren in de kunst van het stilzitten. En vandaag vraag ik me af of ik het nog kan. Gewoon stilzitten. Inademen, uitademen. En me afvragen wat de tekst of de dag me brengt. 

Zomaar wordt het weer een nieuwe vereiste op mijn lijstje. Naast alle taken en verantwoordelijkheden moet ik nu ook nog een moment gaan stilzitten. Waar háál ik de tijd vandaan? Vandaag een lezing over twee zussen:

'In die tijd kwam Jezus in een dorp, waar een vrouw die Marta heette, Hem in haar woning ontving. Ze had een zuster, Maria, die gezeten aan de voeten van de Heer, luisterde naar zijn woorden. Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: 'Heer, laat het U onver­schillig, dat mijn zuster mij alleen laat bedie­nen? Zeg haar dan dat ze mij moet helpen.' De Heer gaf haar ten antwoord: 'Marta, Marta, wat maak je je bezorgd en druk over veel dingen. Slechts een ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen, en het zal haar niet ontnomen worden.'

Ik snap Marta wel. De frustratie dat je de enige bent die loopt te rennen en redderen terwijl verder iedereen, en met name degene die met jou de verantwoordelijkheid draagt, op zijn of haar kont zit. Nou hoort het ook nog eens helemaal niet dat een vrouw tussen de leerlingen gaat zitten – goed, dat is nogal contextgebonden en voor ons niet zo goed voorstelbaar – maar het speelt zomaar mee. En dan zegt de rabbi dat het allemaal hartstikke belangrijk is wat ze doet, maar dat het ook een keuze is. En dat Maria’s keuze meer brengt in de wereld. 

Dus vraag ik me af of ik nog zit en luister. Zitten eerst, dan luisteren. En ophouden met schrijven. Met delen. Met er een functie aan verlenen. Gewoon ademen.  – maar ik moet zo weer door naar m’n project.. geen tijd te verliezen… - het is geen verloren tijd, beste Rikko en iedereen die dat herkent. Het is pure tijdwinst. Het beste deel. 

Ik hou ermee op vanochtend, want ik wil nog even stilzitten. En luisteren.

Tot zover. Een hele goede dinsdag gewenst, morgen weer een nieuwe popupgedachte en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.