Lazarus staat op | Niet op je beurt wachten
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Niet op je beurt wachten – PopUpGedachte 18 november 2019
Belangrijke waarde is het, hè? Dat je in de supermarkt, in het ziekenhuis, thuis aan tafel en waar dan ook, leert om op je beurt te wachten. Maar zoals met alle goeds is er een schaduwzijde. We worden er ook zomaar afwachtende mensen van. Het zal mijn beurt nog wel niet zijn, we wachten af. Vanochtend lees ik een fragment over een man wiens verlangen sterker was dan sociale conventies en hiërarchie. Hij praat voor zijn beurt, roept en schreeuwt en als mensen zeggen dat hij z’n kop moet houden, roept hij nog harder.
Dit staat er: ‘Toen Jezus eens Jericho naderde, zat er langs de weg een blinde te bedelen. Hij hoorde veel volk voorbijtrekken en vroeg wat er te doen was. Men vertelde hem dat Jezus de Nazoreeer voorbijging. Nu begon hij te roepen: 'Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!' Die voorop liepen snauwden hem toe te zwijgen; maar hij riep nog veel harder: 'Zoon van David, heb medelijden met mij!' Jezus bleef staan en gebood dat hij bij Hem gebracht zou worden.’
Hop, wie roept, en schreeuwt, krijgt de aandacht. Zo ging het vroeger in de klas al, kinderen weten het van thuis ook, wordt je te lang genegeerd als klein kind, gewoon een keel opzetten en positief of negatief: aandacht verzekerd. Social media gebeurt het ook nog steeds. Gewoon maar roepen. En de omstanders mopperen over het geroep. Oftewel, we zijn best wel eens kritisch op mensen die voordringen, blèren, aandacht vragen. Dat hoort niet, je wacht maar rustig op je beurt.
Die lijdzaamheid had voor de blinde bedelaar niets opgeleverd. We hadden geen verhaal gehad. Sterker nog, Jezus van Nazareth geneest de man en noemt zijn geblèr ‘geloof’.
Toen de blinde naderbij gekomen was, vroeg Jezus hem: 'Wat wilt ge dat Ik voor u doe?' Hij antwoordde: 'Heer, maak dat ik zien kan!' Jezus sprak tot hem: 'Word ziende! Uw geloof heeft u genezen. En terstond kon hij zien en volgde Hem, terwijl hij God verheerlijkte. Toen heel het volk dat zag, bracht het eer aan God. ‘
Wonderen. Wat moet je er mee? In elk geval dit: Er zit een soort ‘de aanhouder wint’ in dat christendom verborgen. Niet alleen hier, maar ook bij een vrouw die door een menigte heendringt terwijl ze een ziekte heeft waardoor alle mensen die ze aanraakt technisch ‘onrein’ worden. Maar het boeit haar ff niet, ze wil naar die rabbi. En zo’n verhaal is niet een domme optekening, omdat het nu eenmaal gebeurde. Het is een essentiele bouwsteen van een nieuwe manier van denken rondom geloof en spiritualiteit en hoop en verlangen. En dat is dus niet: stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw en óók niet: wacht maar op je beurt.
Wil je echt, is de vraag. En wat wil je echt dan? Wil je werkelijk leren wat het is om een goed mens te zijn. Wil je leren vergeven. Wil je genezen worden van die pijn, van dat verleden, van die hopeloosheid. Wil je dat echt? Zet stappen, kom in beweging, neem een voorsprong en als het nodig is, verzet je tegen de weerstand. Weiger om je plaats te kennen.
Dat is wat hier gezegd wordt toch? De man weigert zijn plaats te kennen, staat op, roept de Eeuwige erbij en zegt: wat ik hier zit te voelen en te verlangen en te hopen is belangrijk. En ik ga uit beleefdheid of culturele codes níet mijn kans voorbij laten gaan. Hij weigert zijn plaats te kennen, zoals zovelen die door Jezus geroemd worden om hun geloof.
Het zijn belangrijke verhalen voor keurige mensen die twijfelen of het wel de tijd is. Of het wel hun eigen verantwoordelijkheid is om op zoek te gaan naar dat waar ze naar verlangen of dat je het leven moet nemen zoals het is.
Wat is geloof dan? Waarin dan? In je eigen genezing of die van geliefden? In rechtvaardigheid voor jezelf of voor anderen? Lijdzaamheid kan nodig zijn, maar bidden, huilen, hopen, verlangen is misschien wel meer de manier om te zoeken naar rust in de ziel dan loslaten, afstand doen, en je schikken in je lot. Het kan zijn dat er géén verandering komt, maar laat het niet zijn omdat we het verlangen hebben uitgedoofd en in onze schulp zijn gekropen, maar omdat we de eeuwige in de ogen hebben gekeken. En daar iets hebben gezien en gevoeld. Verlangen dwars door conventies heen is een kenmerk van geloof, realiseer ik me deze ochtend. Prima oogst voor een maandagmorgen.
Een hele goede week gewenst. Meer van Lazarusstaatop is te vinden op lazarusstaatop.nl. Abonneren via whatsapp kan ok. Voor nu, vrede en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
