Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Zomertijd

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Zomertijd – PopUpGedachte maandag 30 maart 2020

De zomer. De geur van gemaaid gras. Van bloemen. Van warme velden en zonnebrand. De geluiden van vogels en mensen in het park. Zomer en de tijd ervan is net begonnen dit weekend. Het voelt als een uur eerder en de lucht is weer donker nu ik hier aan de keukentafel ben gaan zitten. Maar dat is maar voor even. De zomer komt eraan.

Gek, want zo voelt het niet echt. De zomer is het meest extraverte seizoen voor de mens en we zijn zojuist als hele mensheid hyper-introvert geworden. Behalve online dan, daar gebeurt van alles. Maar het lijf heeft zich teruggetrokken, omdat het virus rondwaart. De aankondiging van de zomertijd doet denken aan lentekriebels en terrasjes, aan festivals en aan tuinfeesten. Hoe kun je daar in vredesnaam in deze zeer onzekere tijden naar uitzien. Elke vrolijke gedachte krijgt een donker rouwrandje mee. Als je zoontje moet huilen, omdat hij niet weet wanneer hij weer echt met z’n vriendje kan spelen. Er zijn leukere momenten als vader en moeder. En er gebeuren in mijn hoofd twee dingen: 1. Was het maar zomer en echt voorbij 2. Wat zit je nou te miepen...

Dat laatste ook, hè? Gisteravond nog tot laat gebeld met een vriend, een vluchteling in kamp Moria. Hij vindt dat hij niet mag klagen, maar als je in zijn hart kijkt zit het vol angst en verdriet. Nu met 20.000 mensen op dat kleine stukje land leven. Nou goed, ik kan de feiten proberen te vertellen, maar die zijn slecht voor de maandagochtendmaag. Dus verlangen, verdriet en verwarring. Die drie eigenlijk. Verlangen naar vrijheid, zomer, licht, buiten, zwemmen en op blote voeten lopen. Verdriet over de gesloten situatie, de angst, de onzekerheid, de vrienden, de eenzaamheid. En verwarring omdat je niet eens weet of je verdriet wel gerechtvaardigd is gezien de schaal der dingen. Niet dat verdriet om een oordeel vraagt, trouwens. Helemaal niet, het vraagt om een schouder, virtueel dan in deze tijden.

Het helpt me om weer die oude psalm te lezen. Deze staat vanochtend op het leesrooster en is niet voor niets een van de grootste uit de literatuurgeschiedenis. Een door de eeuwen fijngeslepen, in de oude tijd met hart en ziel geschreven dichtwerk. Een ander mens in een totaal andere tijd, qua context lichtjaren van ons verwijderd – en dan iets schrijven wat je niet kunt uitleggen maar resoneert. Raakt aan een verlangen. Deze Psalm van David:

De Heer is mijn herder, niets kom ik tekort;
Hij laat mij weiden op groene velden.
Hij brengt mij aan water, waar ik kan rusten,
Hij geeft mij weer frisse moed.
Mijn schreden leidt Hij langs rechte paden,
omwille van zijn Naam.
Al voert mijn weg door donkere kloven,
ik vrees geen onheil waar Gij mij leidt.
Uw stok en uw herdersstaf,
geven mij moed en vertrouwen.
Gij nodigt mij aan tafel
tot ergernis van mijn bestrijders.
Met olie zalft Gij mijn hoofd,
mijn beker is overvol.
Voorspoed en zegen verlaten mij nooit
elke dag van mijn leven.
Het huis van de Heer zal mijn woning zijn
voor alle komende tijden.

Of je nou in een God gelooft of niet, of je nou het idee hebt dat een Eeuwige een hij of een zij of een het is. Wat je denkt is niet het meest relevant. Maar waar je naar verlangt. Naar dat vaste punt in jezelf waaraan verlangen, verdriet en verwarring, die drie zich kunnen verbinden en evenwicht vinden. Natuurlijk is er verlangen, geniet er ook van, want het is een voorbode van wat komen gaat. Natuurlijk is er verdriet. Deel het, want je bent niet de enige. Natuurlijk is er verwarring, omdat de tijd ons iets nieuws aan het leren is. Of God. Wees verward, want dat klopt.

Deze psalm behoeft geen uitleg. Slechts een herlezing en een herlezing zodat wat resoneert zijn weg kan vinden in onze bloedsomloop.

Tot zover vanochtend. Een goede maandag gewenst. Meer PopUpGedachtes te vinden op Lazarusstaatop – en voor nu: Vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--