Lazarus staat op | Zoek rust

Zoek Rust – PopUpGedachte maandag 6 september 2021

Het seizoen is nu echt begonnen. Het is september en de wereld draait weer. Vergaderingen worden opgestart, sportclubs, scouting, zwemlessen, goede voornemens voor een nieuw seizoen. Alles krijgt weer een zwengel en moet weer gaan draaien. En dat gaat lang niet altijd vanzelf. Als je geluk hebt, dan heb je in de vakantie werkelijk de rust kunnen vinden die je zocht, dan heb je een baan of een opleiding waar je met liefde en toewijding weer aan begint, dan zit je lekker in je vel en je naaste geliefden ook. Dat is een hele berg geluk tegelijkertijd.

Een ander voelt de paniek. Je zou opgeladen moeten zijn door je zomer, toch? Maar drama’s hier en daar maken dat je je leeggezogen voelt en hoe moet je in vredesnaam een seizoen lang op energie gaan teren die je in de zomer niet hebt op kunnen doen? Een verlammende gedachte.

Vandaag lees ik een paar regels uit een psalm en ze beginnen met die twee prachtige eerste woorden: Zoek Rust. Een gezegende opdracht op zichzelf: zoek rust. Neem de tijd om die te vinden, juist als je die tijd niet hebt. Het gaat soms maar om vijf minuten, of om dat ene telefoontje met die vriend of vriendin om te zeggen dat je eigenlijk geen zin hebt aan een nieuw seizoen. 'Zoek rust, mijn ziel', zegt de psalmdichter, maak er werk van.

Ja, zegt de onrustige ziel, maar hoe dan? Ik kom al om in mijn piekermomenten en elke keer als ik rust zoek, beginnen de actielijstjes zich te vormen en doemen de dingen op waar ik bang voor ben of geen controle over heb en er zijn geen vrienden waar ik dat even neer kan leggen, want ik vind het al lastig om het aan mezelf toe te geven en .. en.. help.

Dit staat er vanochtend:
Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen,
van hem blijf ik alles verwachten.
Hij alleen is mijn rots en mijn redding,
mijn burcht, ik zal niet wankelen.”

Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen. Ja, ja. God moet dan de oplossing zijn voor die onrust. Een Hij op een Troon in de Hemel. Nou, vergeet het maar. Dat trucje werkt niet. Niet nu we allang weten dat er niets vanzelfsprekend is aan een God in de hemel die wel voor je zou zorgen. Als kind gaat dit erin als zoete koek, maar als volwassene in ons deel van de wereld is het ongrijpbaar, zwaar bekritiseerd, onhoudbaar zouden velen zeggen.

Er is inderdaad weinig rots en burcht-achtig aan een God die je niet kunt zien, die soms opdoemt, maar waarvan je nooit zeker bent dat deze ervaring een godservaring was; het is ongeveer het tegenovergestelde van rots en burcht. De kwetsbare God die zich de wereld uit laat drukken, die wellicht dichtbij is, maar nooit vast te pakken valt. Hoe dan? Hoe dan is dat rust?

Misschien zit het hier ergens: alles wat ik zie, vast kan pakken, wat hard is als de rots of betrouwbaar als een burcht, blijkt kwetsbaarder en vergankelijker dan de Eeuwige zelf. Of ik nu vertrouw op mijn eigen energie, op het feit dat mijn relatie tenminste wel snor zit, of ik nu vertrouw dat het financieel wel goedkomt of dat de aarde heus wel blijft draaien en mijn kinderen zich wel zullen redden. Alles wat vast en zeker en waarschijnlijk lijkt, is kwetsbaarder dan ik wil weten.

Voelt zo’n spiritualiteit, zo’n vertrouwen op de Eeuwige kwetsbaar? Al het andere is misschien nog wel kwetsbaarder. Is de Eeuwige geen vaste rots, de rest van de wereld is dat misschien nog wel minder. En dat onder ogen zien om vervolgens rust te zoeken; niet meer in dat wat voor handen is of controleerbaar lijkt, maar in de overgave aan de gedachte gezien en geliefd te zijn, bedoeld en gemaakt om te leven. De ongrijpbaarheid van de Eeuwige is misschien wel de enige echte constante – zodat over de generaties en zolang de mensheid leeft, er mensen zijn die gegrepen zijn door de Eeuwige, stevig staand in een omgeving van eindeloze kwetsbare verandering. En zo rust hebben gevonden. Ik zoek mee, vandaag, beste psalmschrijver. In alle rust; zoeken en gevonden worden.

Tot zover vanochtend. Een hele goede maandag gewenst, meer popupgedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl. Morgen weer een nieuwe en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds. 

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.