Lazarus staat op | Maar wie vertrouw ik dan?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
PopUpGedachte Woensdag 26 juni 2019 – Maar wie vertrouw ik dan?
Wie ik vertrouw? Nou niet iedereen. Dat was de PopUpGedachte gisteren. Ik had verslag gedaan van een maandagavondgesprekje en de tekst van de dag geciteerd; dat je maar geen parels voor de zwijnen moest gooien.
Soms raakt een PopUpGedachte zomaar aan een worsteling van een luisteraar. Iemand twitterde: “Huilend in de auto door het appje met dagelijkse bemoedigende woorden van Rikko. Soms moet iemand anders je wijzen op patronen die zo vastgeroest zijn en je alleen maar pijn brengen, ipv heling.”
Ze blijkt in de loop van de dag niet de enige. Er zit zoveel herkenning en ook pijn bij allerlei luisteraars. Zoveel momenten dat iemand heeft geprobeerd toch nog de ander te veranderen, die ze niet konden veranderen. Zoveel momenten dat je toch jezelf hebt gegeven, al was het maar door je frustratie over de ander uit te gieten en dat het niet opluchtte, geen ruimte bood, niet verder hielp, maar enkel meer pijn deed. Omdat de ander niet reageerde, of beroerd reageerde. En dat was precies de reden dat je zo gefrustreerd was. Soms werkt het niet, gaat het niet met de ander en leer dan diegene los te laten? Het is allemaal nog niet zo eenvoudig.
Vandaag lees ik hoe Jezus van Nazareth zijn leerlingen leert kijken. Hij geeft hen een observatie-tool mee die hen kan leren onderscheid te maken tussen goeie lui en valse profeten. En dat gaat niet op de kleur van hun ogen, de vroomheid van de taal, de aanbevelingen van anderen, het succes in hun leven of op de band die je met de ander hebt in familie, kerk, werk of wat dan ook. Hij leert hen kijken naar wat de ander voortbrengt. Dit staat er:
“In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Wacht u voor de valse profeten, mensen die tot u komen in schaapskleren, maar van binnen roofzuchtige wolven zijn. “
Het understatement is niet de meest gebruikte stijlfiguur in de Bijbelse teksten. Roofzuchtige wolven, valse profeten. Punt is waarschijnlijk dat er mensen met goede woorden uiteindelijk gericht blijken te zijn op hun eigen geluk, de eigen bevrediging, de eigen welvaart, het eigen gelijk. Ze willen hebben in plaats van zorgen. En hoe herken je die? Nou, dat is niet zo moeilijk, zegt de rabbi:
“Aan hun vruchten zult ge ze kennen. Plukt men soms druiven van dorens of vijgen van distels?
Zo brengt iedere goede boom goede vruchten voort, maar de zieke boom brengt slechte vruchten voort. Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen, noch een zieke boom goede vruchten.
Iedere boom die geen goede vruchten voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen.
Aan hun vruchten dus zult ge ze kennen.”
De laatste dagen komen de beelden voorbij van kinderen en ouders die van elkaar gescheiden worden in detentiecentra langs de Mexicaanse grens. Al eerder berichten van kinderen die aan Amerikaanse pleegouders worden gegeven, terwijl de ouders teruggestuurd worden. Beelden van een vader en een dochter die verdrinken terwijl ze proberen toekomst te vinden. Dat zijn vruchten van een beleid en een manier van denken die zegt gericht te zijn op het goede voor de eigen mensen. Die vruchten maken een mens kotsmisselijk.
Paus Fransiscus zegt in een commentaar op deze tekst vandaag: “In een beschaving die paradoxaal getroffen is door anonimiteit en tegelijkertijd bezeten is van details over het leven van de ander, schaamteloos lijdt aan ziekelijke nieuwsgierigheid, (ook hij is niet van het understatement] heeft de Kerk een blik van nabijheid nodig om te beschouwen, geroerd te raken en te blijven staan voor de ander, telkens als dat noodzakelijk is.”
“Wij hebben er behoefte aan ons te oefenen in de kunst van het luisteren, dat meer is dan horen. Het belangrijkste in de communicatie met de ander is het vermogen van het hart dat de nabijheid mogelijk maakt zonder welke er geen er geen ware geestelijke ontmoeting bestaat. Luisteren helpt ons het juiste gebaar en het juiste woord te vinden dat ons uit de rustige toestand van toeschouwers losweekt. Alleen uitgaande van dit respectvol en medelevend luisteren kan men wegen vinden voor een authentieke groei”
Gehoord worden, authentieke groei: kenmerkende eigenschappen van een ontmoeting die werkt. En dát zijn dan ontmoetingen om te continueren. Andere niet of minder. En dat geldt natuurlijk ook vice versa – ben ik iemand die betrouwbaar is voor een ander om zich aan toe te vertrouwen?
De ander observeren voordat ik de ander iets toevertrouw. En leren luisteren als manier om iemand te worden aan wie iets toevertrouwd kán worden. Een mooie focus voor een warm-lome woensdag.
Goeds!
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
