Lazarus staat op | Voedzame regen

Voedzame regen – PopUpGedachte dinsdag 18 mei 2021

Het is grijs buiten. De enorme kastanjebladeren van een jonge kastanjeboom voor mijn raam geven dit plekje het gevoel van een boomhut. Op de dikke druppelvormige bladeren glinstert water. Het is zo vol dik en rijk leven, dat blad. Krachtig en gevoed hangt het aan de takken, de frisgroene takken, want ze zijn uit de bruine stam tevoorschijn geschoten in enkele weken. Hier is leven, het klopt en het trilt en het wringt zich naar buiten.

Ik moet denken aan wat Vasalis schrijft in haar gedicht De Tijd, dat begint met: 

Ik droomde, dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen...
Ik zag de tremor van de zee,
zijn zwellen en weer haastig slinken,
zoals een grote keel kan drinken...

En wat er verder volgt.

Dát leven. En dan het mijne. Hoe zit dat? Als ik soms op Twitter ronddwaal en de meningenfabriek me uitnodigt, uitdaagt, misschien wel van me eist om mee te doen, voel ik me uitgewrongen, leeg, doorschijnend dun. Als de wereld roept om rechtvaardigheid en ik schuif weer eens een nieuwe kop onder de koffiemachine, fantastische koffie hoor, maar als je er al drie gehad hebt die ochtend komt het toch een beetje je neus uit.

Maar wat moet je anders, er is iets nodig om je weer een uur verder te helpen. ‘Ze vluchten in goedkope luxe. In de ontevreden steden jaagt de haat door oude straten, de dreiging komt steeds dichterbij’, zingt Stef Bos in het prachtige Ik heb je lief.

Vandaag lees ik deze eenvoudige woorden en ze doen even naar adem happen, even heel lichtjes het hart dat een slag over slaat van verlangen, van herinnering, van heimwee misschien wel. Dit:

Een voedzame regen kwam neer uit de hemel,
uw uitgeput erfdeel hebt Gij verkwikt.
Uw kudde heeft daar zijn rustplaats gevonden,
die Gij in uw goedheid voor haar had bereid.

Ik weet niet of ik me per se identificeer met die kudde. Je blijft wel een postmoderne, westerse Hollander tenslotte die kuddegedrag natuurlijk verafschuwt (net als iedereen, trouwens. Oh wacht.. Ook dat is.. Nou ja, het zij zo). Voedzame regen, die twee woorden. En dan verkwikt en rustplaats voor de uitgeputten. Mijn God, wat is dat nodig. Voor de goedkope luxe koffiedrinker in Amsterdam Centrum, voor de moeder van twee kinderen wiens relatie het niet heeft gered, voor de baanloze of de overwerkte, voor iedereen met een ziel in deze wereld die zo vaak ermee onder de arm zit niet wetend wat voor af achteruit is.

Net zo voor Ahmed in een voormalige fabriek in Bosnië, waar honderden hoopvollen elke dag maar weer moeten zien te overleven en zich steeds opnieuw weer klaarmaken voor The Game: het gruwelijke spel met de grenswachten en hun honden, knuppels, warmtecamera’s en de vernederingen die ze toebrengen als ze je te pakken krijgen. Net zo voor de mensen in Gaza in het geweld dat hen al zo lang en nu nog meer kapotmaakt. Voor de Israeli’s die lijden onder het geweld dat hun regering aanbrengt. Voor iedereen die met lede ogen aanziet hoe dingen niet lijken te veranderen. Een uitgeput erfdeel, mensen aan wie de wereld als een erfenis is toevertrouwd en die lang niet altijd meer goed weten wat en hoe, om allerlei redenen.

Oeh, dat is wel zwaar, hè? Misschien had je net zin in de dag. Is er ook de lichtheid van fluitende vogels, van dikke groene bladeren vol vocht, ontsproten aan de stam van een jonge kastanje. Dat ook, een cadeautje is dat. Een eerste verkwikking van de ziel als je het ziet en kunt zien. En de woorden van deze psalm fluisteren het in het grijze ochtendlicht: ‘Een voedzame regen kwam neer uit de hemel, uw uitgeput erfdeel hebt gij verkwikt.’

Dat is de bezigheid van de Eeuwige, achter, in, onder en dwars door de zichtbare werkelijkheid heen. Zend die verkwikking vandaag aan wie het zo nodig heeft. En mochten we dat kunnen zijn voor iemand vandaag, zo’n verkwikking, laat het ons niet nalaten.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst, morgen weer een nieuwe popupgedachte en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.