Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Verhalen vertellen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte 17 september 2019  - Verhalen vertellen

Een vriend van mij heeft een website die hij the happy activist heeft genoemd. Eigenlijk is het zijn alias, hij ís een happy activist en hij zoekt er nog veel meer. Een beweging van happy activisten. Dat zijn geen mensen met borden en hoodies, maar ze brengen op een vrolijke manier kleur aan in de wereld en verzetten zich tegen alles wat lelijk is door iets moois te maken. Of dat nu het aanplanten is van mangrovebossen in ontbost gebied onder de evenaar of het opruimen van zwerfafval of het wandelen met bejaarden.

Hoe doet hij het? Hij maakt filmpjes. Korte promo’s van mensen die toffe dingen doen, elke dag één. En die worden geshared, gelikes, gaan viral soms. Hij heeft werkelijk niets met religie, vindt zichzelf een doorgewinterd atheïst, maar de manier waarop hij de verhalen vertelt, lijkt verdraaid veel op wat er gebeurt in de lezing vanochtend als Jezus een wonder doet.

Ik vind zelf dat wonderen doen altijd wat ingewikkeld. Bijzondere genezingen, in dit geval gaat het zelfs om een opwekking uit de dood. Er zit altijd van die hocus pocus omheen (niet bij JC zelf, die doet alsof het volkomen normaal is), mensen gaan ermee aan de haal, ik vind het ook lullig voor al die mensen die níet genezen worden toen en nu.

Maar dan moet ik weer aan die happy activist denken. In elk van zijn filmpjes doet iemand iets bijzonders, iets hoopgevens en doet dat met een soort willekeur. Een witte man is mangroveplanter in een stukje van de wereld waar hij toevallig en op en de een of andere manier is terechtgekomen en werd geraakt door de ontbossing. Een ander doet iets voor een eenzame oudere, waar miljoenen ouderen geen moer aan hebben – want hij kan niet alles – en toch is het prachtig. En delen we het massaal.

Hij maakte ook een filmpje van ons kabelbaanproject in de Week van de Eenzaamheid, waarbij we in Amsterdam West zoveel mogelijk balkons in een specifiek woonblok verbinden met kabelbaans. Puur om even de kloof die zo groot kan zijn tussen buren even te overbruggen, om verbinding te leggen letterlijk. En daar heeft dus niemand écht iets aan. Het is tijdelijk, het is op een bepaalde plek en word je er nou minder eenzaam van? Toch werkt het. Toch wordt zo’n filmpje gedeeld, wil de Telegraaf er een stuk over schrijven. Omdat het iets brengt.

Het is exact wat er gebeurt als Jezus vanochtend een jongetje tot leven wekt. Jezus is toevallig net buiten een stadje als er een rouwstoet passeert. Verdrietige moeder, dood kind en Jezus laat ze halt houden, zegt tegen het jongetje dat hij op moet staan en er is weer leven. Absurd, kan helemaal niet, alle alarmbellen in het hoofd gaan af. Maar dat is níet de reactie van de omstanders. Zij reageren zoals de Telegraaf reageert op onze kabelbaan, zoals volgers reageren op filmpjes van the happy activist. Dit staat er:

Allen werden door ontzag bevangen en zij verheerlijkten God zeggende: 'Een groot profeet is onder ons opgestaan,' en: 'God heeft genadig neergezien op zijn volk.' En dit verhaal over Hem deed de ronde door heel het joodse land en de wijde omtrek.

De verhalen gaan viral. En het hele volk wordt gelukkig geprezen omdat dit gebeurt. Dat vind ik wel de mooiste zin: ‘God heeft genadig neergezien op zijn volk’. Niet: God heeft genadig neergezien op dat jochie en zijn moeder. Het heeft veel bredere betekenis. Als dit soort dingen gebeuren onder ons, dan zijn we misschien toch niet helemaal verloren.

Zou dat ook de reden zijn waarom we die kleine verhalen van mensen die goede dingen doen op een specifiek moment op een specifieke plek, waar we geen enkele vrucht van plukken zelf, zou dat zijn waarom we die verhalen delen: als dit soort dingen gebeuren ons, dan zijn misschien toch niet helemaal verloren?

Het is zo vanzelfsprekend om toffe verhalen te delen. Het is soms zo logisch dat ze viral gaan. En toch moet het de cynicus tot nadenken stemmen, want er is nauwelijks verdienmodel. Je hebt er zelf nauwelijks iets aan. Het is niet je eigen oma waarvoor gezorgd wordt, het levert je niks op om het te verspreiden, en toch doen we het massaal. Omdat het hoop brengt.

Dát was de werking van Jezus' acties op aarde, dat men voorzichtig het gevoel kreeg dat niet alles verloren was, dat er hoop was voor mensen en dat men daarvan áánging, werd geïnspireerd, ook al was het niet je kind, niet je moeder of buurvrouw – gewoon iemand. Dat was voldoende.

Lang leve verhalen van hoop. Want we zijn niet verloren. Bij lange na niet.

Zegen en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--