Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Leren kijken

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Leren kijken – PopUpGedachte vrijdag 17 juni 2022

Vannacht nog liep ik langs het IJ, met een vriend. Na een avond eten, drinken, bijpraten, lachen en serieuze gesprekken voeren, liep hij een stuk met me op. We namen de stand van de wereld even door, zoals je dat kan doen op zo’n late warme avond. Het was niet per se een fijne opsomming. Van personeelstekorten, zo ongeveer overal in Nederland, naar soortensterfte, van de huizenmarkt naar de snelgroeiende kansenongelijkheid – alleen al omdat de huizenbezitter in een heel aantal gevallen op rozen zit, terwijl degene die dat niet heeft ziet dat het loon op arbeid echt niet meestijgt met de snelgroeiende uitgaven van alleen al de vaste lasten. En hoe kun je dan nog kopen? De vragen en verhalen regen zich aaneen. Op een ander moment zou je er depressief van worden, nu was het ook niet om te lachen hoor, maar toch.

En dan het zien van lachende jonge mensen aan het water, een dakloze op een bankje. Zo’n bankje dat nog niet is anti-daklozen is gebouwd, maar waar je gewoon nog op kunt liggen. Een stad die leeft. En het is alsof je met het ene oog een soort zorgeloos dansen op de vulkaan ziet en de mens wakker wil schudden, want wat ons staat te wachten is niet om vrolijk van te worden. En met de andere kant de vragen ziet die het leven dagelijks aan je stelt, of je kunt zien wat er vandaag nodig is, want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.

Kan ik vandaag liefhebben, zonder kortzichtig te zijn over de toekomst? Kan ik de afbraak van de leefbaarheid van de wereld en de enorme snelheid waarmee dat gebeurt recht in de ogen kijken én dagelijks om me heen liefhebben wat er lief te hebben valt, kome wat komt?

Vandaag lees ik een cryptische uitspraak van Jezus over kijken. Dit staat er: 'De lamp van het lichaam is het oog. Wanneer dus uw oog helder is, zal heel uw lichaam verlicht zijn. Is echter uw oog slecht, dan is heel uw lichaam duister. Indien dus zelfs uw innerlijk licht duister is, hoe erg zal dan de duisternis zijn!’

Weer zo’n waarschuwende tekst, die een gevoel van onbehagen kan geven zonder dat je precies weet waarom. Maar het kan niet goed zijn, zo’n innerlijke duisternis toch? De rabbi is aan het vertellen hoe het weinig zin heeft om schatten te verzamelen op aarde, want daar worden ze gestolen of verminderen ze in waarde – nou, dat klopt. Even afhankelijk waar je in hebt geïnvesteerd. Maar dus ‘schatten verzamelen in de hemel’.
Of dat wat vanuit hemels perspectief op waarde wordt geschat. Wat blijvend wordt gewaardeerd en alleen maar groeit in waarde, ook lang nadat je bent vergaan. En dat kan eigenlijk alleen maar echt ‘liefde’ zijn, hoe vaag en wollig dat woord ook kan klinken. Maar liefde, werkelijk gegeven aan de ander, is maximaal renderende investering. Net als de liefde die aan mij is gegeven, alleen maar doorwerkt en groeit, onaantastbaar.

Zou dat de helderheid zijn die bedoeld is? Wanneer uw oog helder is, zal heel uw lichaam verlicht zijn. Goed beeld ook wel, hè? Je oog als een raam waardoor het licht het lijf binnenstroomt. En dat de luiken voor dat raam dicht kunnen gaan en dat dit te maken heeft met bezit hier, met angst om wat je hebt, met je ogen sluiten voor de ander met een grote en een kleine A. En als die luiken eenmaal goed dicht zitten en dán wordt het donker in de wereld, dan zie je geen hand meer voor ogen. Terwijl als het raam nog open staat, er een innerlijk licht is ontstoken – dan kan het duister nooit zo duister zijn of er is wel iets te vinden om te doen. Om lief te hebben. Om aan te pakken. Om te omhelzen of vorm te geven.

Het werd laat gisteravond en het was het dubbel en dwars waard. Vanochtend gaat dan weer de wekker om zes uur om deze PopUpGedachte te delen. En dan blijkt de tekst van de dag het ook weer dubbel en dwars waard. De luiken open, het venster poetsen, in liefde zien hoe donker het ook kan zijn. Daar kan ik wel weer het weekend mee in. Een hele goede vrijdag gewenst vandaag, maandag als het goed is weer een nieuwe PopUpGedachte – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds!

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--