Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Er komt geen man aan te pas

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte #Lazarusstaatop. Ik ben Rikko en ik schrijf elke ochtend tussen zes en zeven een overweging op basis van de teksten van de dag. Die deel ik graag met je. Vandaag met de titel:

Er komt geen man aan te pas – PopUpGedachte vrijdag 20 december 2019

Het is wellicht passend dat op deze dag, de laatste van een jaar lang PopUpGedachtes schrijven en delen, me duidelijk wordt gemaakt dat als het aankomt op Kerst er geen man aan te pas komt. Mannen verdwijnen naar de achtergrond. Het is tussen de Eeuwige en de vrouw.

Dat is Kerst. Het staat eraan te komen. Op talloze preekstoelen zullen talloze mannen, her en der een vrouw, zich uitentreuren verbinden aan een geboorteverhaal waar ze de ballen van snappen. Fysiek, dan hè? Theologisch vast wel het een en ander. Maar fysiek staan ze er totaal buiten. Ze hebben geen lijf dat dit kan, zwanger worden. Een kind baren. Ze kunnen bevruchten, maar dat is als het er écht op aankomt in de wereldgeschiedenis dus overbodig. Ook best wel geinig, moet ik zeggen.

Vanochtend in de lezing vraagt Maria nog even naar de rol van de man: 'Hoe zal dit geschieden, daar ik geen gemeenschap heb met een man?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoog­ste zal u overschadu­wen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God.

Man niet nodig. Ik vind het fijn. Tussen God en de vrouw en de nieuwe man aka de nieuwe mens komt als een hulpeloos hoopje ter wereld, wordt in doeken gewikkeld en in een kribbe gelegd. En Jozef staat erbij, kijkt ernaar en helpt een beetje. Al blij als hij her en der wat van dienst kan zijn, maar ook diep doordrongen – althans, dat was ik bij de geboorte van onze twee – van de onhandigheid van je handen en je lijf op het moment van werkelijke geboorte.

Theologe Janneke Stegeman deelde een gedicht van Kaitlin Hardy Shetler, dat ongeveer zo klinkt in vertaling:

Soms vraag ik me af

Of Maria Jezus de borst gaf

Of ze het uitriep van pijn als hij haar beet

Of ze snikte als hij niet wilde happen

Soms vraag ik me af of dit te

Vulgair is om te vragen in een kerk

Vol mannen

Zonder melkvlekken op hun shirts

Of kokosnootolie op hun borsten

Ze zegt dan verderop in dit gedicht dat ze zich afvraagt of als het vulgaire van de geboorte niet wordt gepreekt of er dan wel uberhaupt over die geboorte moet worden gepreekt.

Vandaag realiseer ik me dat ik niet nodig ben. Dat de Eeuwige een eigen weg gaat, dwars door verwachtigen, wetmatigheden en gewoontes heen. Om te realiseren wat hij heilig acht: een nieuwe mens. En dat is geen cleane, licht-spirituele reis. Het vindt plaats in stallen, in bloed en tranen, in stro en de dampende lijven van ezels of vee, jonge vrouwen, onhandige mannen en een brullende baby, van wie niemand nog weet wat hij gaat betekenen.

De komende weken houd ik met liefde vakantie. In het nieuwe jaar weer een nieuwe reeks PopUpGedachten. Voor nu, zwijgen en een stapje terug doen in de schaduw van de stal om te zien hoe aan het einde van het oude en het begin van het nieuwe zich weer een wonder ontvouwt.

Tot zover Lazarusstaatop vanochtend. Dank voor het lezen en luisteren, een heel goed kerst en eindejaar gewenst en vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--