Lazarus staat op | Geloofwaardig

Geloofwaardig – PopUpGedachte donderdag 26 3

Vier jaar geleden, vlak voor Pasen, las ik dezelfde tekst als vanochtend en het heeft me nooit meer losgelaten. Vier jaar geleden schreef ik over een ontmoeting met Alaeddine. Het was bijna Pasen, net als vandaag. En hij brak brood met mij.

Opeens staat hij zo’n beetje naast mij op het perron in de zon. Utrecht Centraal, het station waar je altijd wel een bekende ergens vandaan tegen het lijf loopt (in pre-corona tijden dan). We zijn meteen in gesprek over politiek, religie, PopUpKerk, islam. Hij is moslim en altijd op zoek naar verbinding. Geen lijnen tussen de religies, interreligieuze ontmoeting is niet meer het woord: religie moet weer broederschap zijn. De woorden zijn groot, hij doceert bijna. En dan is er de trein. Hij stelt me voor aan zijn verloofde, ze was even broodjes halen, en vertelt haar dat ik van de PopUpKerk ben en wat de PopUpKerk is. Ik vul aan wat we doen bij de PopUp: brunchen, brood breken, wijn drinken, niet gezamenlijk gelovend, maar wel gezamenlijk verlangend dat de wereld anders kan in het besef dat het bij ons begint.

Hij pakt de broodjes, geeft er één aan haar en breekt de zijne in tweeën. Hier. ‘En hij brak het brood’ ,zeg ik dankbaar. Hij: 'Ja, als we het toch over brood breken hebben, waar is de wijn?' Ook de gekochte sapjes moeten worden gedeeld. Dan vertelt hij over een bijzonder moment uit de islamitische geschiedenis. Dat een groepje christenen op zoek was naar een plek om te bidden, misschien wel om Pasen te vieren en dat de profeet Mohammed, toen ooit, hen de oudste moskee van de islam aanbood als gebedshuis. Of ik dat verhaal kende? Nee, absoluut niet. Terwijl iedereen dat zou moeten weten. Hoe mooi is dat?

Moeten we dat dan niet weer doen, zei ik? En na het breken van de brood en het delen van de beker, beginnen we een gezamenlijke Paasviering te plannen in het ‘Huis van Vrede’, een plek van ontmoeting, islam en verbinding in Almere.

Jezus zegt vanochtend tegen landgenoten die hem willen stenigen voor godslastering, omdat hij zegt van God te komen, impliceert Gods zoon te zijn: ‘als wat ik doe niet van mijn Vader komt, geloof me dan niet. Maar als dat wel het geval is en u gelooft me toch niet, geloof dan tenminste wat ik doe.’ Geloof dan tenminste wat ik doe. Hoe hij geneest, vrede brengt, het verhaal leeft. Als je het lastig vind om in die tijdgenoot, die rondwandelende rabbi, die dwarse lastige geest, de Zoon van God te zien omdat je nu eenmaal een ander beeld had van de Redder van de Wereld of van God zelf; geloof dan tenminste de dingen die hij doet.

Ik geloofde hem. Mijn moslimvriend. Het totale gebrek aan aarzeling of show bij het dwars doorbreken van zijn pas gekochte broodje. De overhandiging die geen ruimte liet voor twijfel of valse, dan wel echte, bescheidenheid. Hij was dit gebaar. Dat breken en delen. De grote woorden, de docententoon, de filosofische discussie over politiek, religies en onze tijdgeest kwamen op aarde door dat simpele, bijna onnadenkende gebaar van het breken van dat brood.

Als wat hij doet van de vader komt, en u hem niet gelooft – omdat hij het Arabische woord voor God gebruikt en de Koran als inspiratie – geloof dan tenminste wat hij doet. Als het Jezus' tijdgenoten gelukt was hadden ze geen onschuldige vermoord, het goede niet kapotgestampt, het licht niet zelf uitgedaan.

Zo was het vier jaar geleden en zo is het vandaag nog steeds. Geloofwaardig handelen, los van antipathie of sympathie. Geloven wat iemand doet, niet bezig zijn met wie bij je hoort en wie niet, maar of een handeling zelf iets reflecteert van het goede.

Vier jaar geleden trof dit zinnetje mij recht in mijn ziel en dat doet het nog steeds. ‘Geloof dan tenminste wat ik doe’. Ik geloof wat hij deed, is wat ik doe, probeer, vormgeef, uitspreek, geloofwaardig? Ook voor degene die niet per se iets opheeft met een dominee, een activist, of een kunstenaar? Het gaat niet om mij, of om jou, maar om de handeling. Over wat er gedaan, gebracht en betekend wordt.

Tot zover de popupgedachte van vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.