Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Wisseling van de wacht

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Wisseling van de wacht – PopUpGedachte vrijdag 26 november 2021

In alle vroegte schrijf ik vanochtend vanuit een klooster, het dominicanenklooster in Huissen. Het is net zo donker en nog net iets stiller hier dan thuis. Geen langspruttelende scooter die de kranten bezorgt, geen taxiverkeer over de kades van de grachten. In de verte ruist een snelweg, verder is hier niets dan geschiedenis – een lange geschiedenis van hopen, verwachten, bidden, danken.

Er is nog een handjevol monniken, maar de wisseling van de wacht is gaande. Zij maken plaats, want ze zijn hoogbejaard. De nieuwe kloosterling is niet meer de kloosterling van de gelofte, maar mensen die zijn toegewijd aan ontwikkeling, yoga, stilte, even naar binnen keren. Ze zijn toegewijd aan het leven of – dat kan natuurlijk ook – lijden aan het leven en komen hier opladen, geïnspireerd worden, kennis opdoen, een cursus, een training of voor contemplatie. Vele vrijwilligers en organisatoren houden deze plek gaande, maar de wacht wisselt. Dat wel.

Vanochtend lees ik over een hemelse wachtwisseling. Ver voor Christus, er is nog geen sprake van een rondreizende Rabbi die zichzelf de mensenzoon noemt, zeker niet van Bethlehem, Kerst en een kruisiging of opstanding. Er is alleen een machtig Perzisch wereldrijk en een weggevoerde Daniël die daar op vreemde grond visioenen krijgt en ze opschrijft. Dit staat er vanochtend:

“In mijn nachtelijk visioen zag ik toen met de wolken des hemels iemand aankomen die op een mens geleek. Hij ging naar de hoogbejaarde en werd voor hem geleid. Toen werd hem heerschappij gegeven, luister en koninklijke macht; alle volken, stammen en talen brachten hem hun hulde. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij die nooit vergaat, zijn koninkrijk gaat nooit te gronde.”

De hoogbejaarde is degene die op de Hemelse troon zit in deze apocalyptische beschrijving, waardoor we in één klap weten waar dat beeld van een man met een baard op een wolk vandaan komt, als godsbeeld. Een plaatje dat we helaas nooit meer helemaal zijn kwijtgeraakt. In elk geval is er een mensachtige, aan wie de macht wordt overgedragen. Aan de mens wordt alle macht gegeven in hemel en op aarde. Niet elke mens, misschien, maar toch. Representatie daarzo, in het centrum van de macht, zo zou je kunnen zeggen. Er gaat wel iets aan vooraf in dit visioen: namelijk de vernietiging van de grootspraak, het beestachtige, het demonische. De almacht daarvan wordt gebroken en de mens neemt zijn of haar plek in.

Ik weet allemaal nooit zo goed wat die apocalyptische beelden willen zeggen. Er is in de nabije en minder nabije geschiedenis van alles mee uitgehaald. Recent bood nog een dominee excuses aan omdat zijn, naar eigen zeggen, onzorgvuldigheid voer had gegeven aan complotdenkers. Wat me opvalt is het mensachtige, de machtsoverdracht, het eindeloze.

Als het zo is, dat met de gebroken almacht van het kwaad, de verantwoordelijkheid bij de mens ligt, gerepresenteerd door die ene daarzo in dat hemelse visioen, dan gaat het daar niet allereerst over Jezus van Nazareth - die was nog niet in beeld - maar misschien wel over jou en mij. Mogelijk later gerepresenteerd door JC van Nazareth.

Als deze dagen we allerlei ellende zien gebeuren, dan is dat in dit visioen nog wel het residu van evil, maar niet meer een almacht die zich roert. En is er een verantwoordelijkheid en een mogelijkheid ons gegeven om te midden van dit alles elk voor zich en ook steeds weer samen, het roer te pakken en sturing te geven - al is het maar op de eigen kleine plek. Dat beeld, dat vertrouwen, die ruimte – misschien is dat het wel wat hier geïmpliceerd wordt. Niet het lijdzaam afwachten totdat het beest van de wereld eindelijk sterft of het uitzitten van diens macht, maar steeds opnieuw weer het losfladderende zeil vastzetten, op zoek gaan naar het roer en weer een koers uitzetten zo goed en kwaad als het gaat. Want dat is ons gegeven.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--