Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Geen idee

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Geen idee – PopUpGedachte vrijdag 27 november 2020

Het is al voorbij de klok van zevenen en niets heeft zich aangediend als lijntje of haakje of richting om te schrijven. Terwijl ik altijd mezelf maar van zes tot zeven geef. Er is werkelijk niets en dat gebeurt me bijna nooit. Ik ga gewoon zitten, normaal gesproken, terwijl het donker buiten en de opwarmende verwarming binnen de omgeving vormen voor de vorming van gedachten. Ik sta even op het balkon, in de kou, kijk het heelal in – het hele kleine stukje dat we kunnen zien of denken te zien en ik dank de Eeuwige voor het bestaan, mompel een onze vader en ga snel weer naar binnen.

Daar zijn dan de teksten van de dag. En er is altijd een gedachte, een lijntje, een haakje of een richting die uit die woorden naar voren springt. Vandaag niet. Er zit ongetwijfeld een enorme rijkdom in de woorden verborgen, maar ik schud aan de boom en het fruit zit allemaal nog vast. Het is onrijp. Ik kan wel omhoogklimmen en het er geforceerd vanaf trekken, maar je weet dat het niet zal smaken. Je eet niet omdat je wilt eten, je eet omdat het rijp is en dat is het niet.

Een ronkende tekst over het oordeel uit Openbaring met een geketende duivel die dan weer losgelaten gaat worden en de selectie van mensen op basis van wiens daden ze al dan niet in vuur geworpen worden. Ik zie de bevrijding niet, ik zie niet waar en hoe dat interessant kan zijn vandaag. Ik heb geen sleutel tot die tekst, de deur zit dicht, het fruit is onrijp, hoe je het ook noemt.  

De Psalmdichter van de dag zegt dit:

Mijn ziel verlangt en hunkert naar uw heiligdom.
Want zelfs de mussen vinden wel een schuilplaats,
de zwaluwen een nestje voor hun broed;
voor mij is dat uw altaar, Heer der hemelmachten,
mijn koning en mijn God!

En ik zie nog geen herkenning waar dan ook met die hunkering naar een altaar om er een nestje in te bouwen. We zijn druk bezig met een verhuizing – of in elk geval de voorbereiding daarvan en dat is ook een beetje een nestje bouwen – in een woongroep nog wel, dus zoiets zou een heilige functie kunnen hebben maar het haakje is te dun, er blijft niets aan hangen.

En dan zegt Jezus vandaag – er zijn altijd drie lezingen waaruit ik mag putten op zo’n ochtend – dat je moet letten op de vijgenboom en alle andere bomen, want als die uitlopen dan weet je dat de lente komt. Zo werkt het ook met de ellende en strijd die hij voorspelt, voorboden van iets anders.

Ach, ik weet het niet. Misschien is er gewoon nog niets uitgelopen deze ochtend. Is het nog winter en dat is dan ook oké. Dan ga ik wel even onder de boom zitten, wachten tot de bladeren uitbotten. Even maar, want het is guur buiten. Ik beloof de boom regelmatig terug te keren, want er komt heus een lente en aan de boom zal ik het kunnen zien. Dag boom, tot later, ik hou je in de gaten, ik geef het niet op, ik zie het alleen gewoon even niet.

Het fruit hangt er, maar wacht nog op rijping, de deur is er maar de sleutel is nog zoek, de boom wacht maar er is nog geen bloesem – tenminste ik zie het even niet. Niet erg, de winter is er eentje van cocooning en rust. Dan wachten we gewoon nog even.

Tot zover vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst, een goed weekend en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--