Lazarus staat op | De wegen van het hart
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
De wegen van het hart – PopUpGedachte vrijdag 30 oktober 2020
Een emotionele dag gisteren. Koud had ik geschreven hoe ellendig ik me voelde onder de oorlogsverklaring van President Macron in Frankrijk als zijn antwoord op de verschrikkelijke aanslag op leraar Paty of er vinden imitaties van diezelfde aanslag plaats in datzelfde Frankrijk. En weer en feller nog klinkt het: de westerse beschaving versus het islamisme, ook door gerespecteerde politici van evenwichtige partijen. Rabbijn Lody van der Kamp spreekt zich uit als hij zegt te hopen dat het toch een typefout was: de westerse beschaving versus het terrorisme. Dat dekt de lading en creëert niet de indruk dat het hier om een nieuwe godsdienstoorlog zou gaan. Daar hebben we er tenslotte genoeg van gehad en ze waren allemaal verschrikkelijk.
Vanochtend terwijl ik dit schrijf komen er berichten binnen van het eiland Lesbos. In alle vroegte wordt door de politie op het eiland Lesbos een nieuwe poging ondernomen om het Pikpa kamp te ontruimen, dat opgezet is om de meest kwetsbaren van de mensen die aankomen een veilige plek te bieden, een klein bijna paradijselijk oord vergeleken met de andere kampen, in het zuiden van het eiland. De frustratie, vermoeidheid, verwarring en woede onder degenen die hier hun hart en ziel aan hebben gegeven is voelbaar, zelfs van zo grote afstand.
Wat vraagt deze werkelijkheid, waarin we zo door elkaar geschud worden door emoties, van ons hart? Ik besef dat het niet nieuw is. Dat het voor ons nieuw is: corona gestapeld bovenop klimaatverandering bovenop politieke crises door aanstormend populisme, naast een slopende solidariteitscrisis met betrekking tot mensen die Europa binnenkomen. En dan de aanslagen, de soort van oorlog waar we in verzeild zijn geraakt als reactie op 9/11, de inval in Irak en wat er verder volgde. Ze lijken nieuw, maar het is al zo oud als de mensheid; je staande houden temidden van krachten die je niet beheerst.
Wat is onze taak? Paulus is er vrij eenvoudig over: liefhebben. Maar dat is natuurlijk een duizenddingendoekje. Ook daar kun je cynisch over worden. Want liefhebben kan dus voor sommige betekenen dat ze in naam van hun godsdienst een moordende martelaar worden. Liefde kan betekenen dat je voor je vaderland tekeergaat tegen hen die je ‘indringers’ noemt, terwijl ze bescherming zoeken. Liefde voor het land is misschien ûberhaupt geen goed idee. Laat onze liefde in elk geval voor mensen gelden.
‘Er is maar één gemeenschap in Frankrijk en dat is de nationale’, zei Macron. Een mijns inziens duidelijke verwijzing naar de oemma, de wereldwijde islamitische gemeenschap. Wat een onmogelijkheid, om als president van één land ter wereld op één moment in de tijd je tegenover een wereldwijde, ondefinieerbare gemeenschap te stellen die zich in het geweten laat vormen door een godsdienst. Ook christenen zijn allereerst aan God verantwoording schuldig en in het verlengde daarvan wordt hun respect gevraagd voor de president, voorzover zijn eisen niet in strijd zijn met de opdracht van de Eeuwige. Er is maar één gemeenschap in de wereld en dat is de gemeenschap van mensen tegenover God, de eenheid van de schepping. En daarbinnen mogen naties en regeringen hun rol spelen, niet andersom. Het is niet de Franse president of welke dan ook die de Eeuwige speelruimte geeft binnen zijn grenzen.
Is dit een moment om scherp te zijn tegenover een president en een manier van werken van een overheid die zich geconfronteerd ziet met gruwelijke moorden op haar grondgebied? Wat vraagt de liefde van ons? Ik weet het niet. De zorgen zijn groot. De liefde voor elkaar vraagt om verbinding. Ik ben dankbaar voor de moslimleiders die opstaan, voor de mensen die verbinding zoeken tegen de verdeeldheid in.
Liefde is niet gemakkelijk. Paulus schrijft vanochtend: 'Dit is mijn bede: moge uw liefde steeds rijker worden aan inzicht en fijngevoeligheid, om te kunnen onderscheiden waar het op aankomt.'
Liefde gaat niet vanzelf. Liefde vraagt om kennis, inzicht, begrip én fijngevoeligheid. Liefde is geen emotie, emotie is onderdeel van wat liefhebben is, maar liefde is ook toewijding, ratio, geweten, inzicht, wijsheid, juist in tijden van verwarring. Laat ons groeien in die liefde.
Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst én een heel goed weekend. Dank voor het lezen of luisteren en vrede gewenst, en alle goeds
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
