Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Niet moe of uitgeput

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Niet moe of uitgeput – PopUpGedachte woensdag 11 december 2019

Ze stapten vrolijk en rustig uit de bus. Hun vorige verblijfplek was al weken wereldnieuws. Nu was die plek opgedoekt en werd er nu een nieuwe plek geopend. Vrolijk zeiden de meesten dat ze er niet aan dachten om er lang te blijven. Morgen of overmorgen, dan zouden ze wel weer op pad zijn naar de grens. Want daar was dat vorige kamp. Aan de grens van Bosnië en Kroatië.

Het was nooit een officieel kamp geweest, halve tentjes, doorweekte matrassen, jongelui met blote voeten in slippers in de sneeuw. Dat waren de beelden die de wereld overgingen. Vanaf dat kamp probeerden ze Europa binnen te komen. Als de grenspolitie van Kroatië je te pakken kreeg, was je verschrikkelijk de klos. Een enkeling haalde het, de rest bleef proberen.

Ik ben hier in een gezelschap van een ruime 15 journalisten. Het is een trainingsreis over hoe je verslag doet van de vluchtelingencrisis. We waren koud tot op het bot gisteravond omdat we stonden te wachten totdat de bussen zouden komen. En wat me het meeste opviel? De vrolijkheid en ongebreidelde energie van deze jonge mannen. Zij waren vooruit gestuurd door familie en vrienden, tenminste dat is wat ik in andere gevallen begreep. Om geld te verdienen voor ouders, broers, zussen, of om een veilige plek te vinden en wél nog iets van je leven te kunnen maken. Of om straks het eigen gezin in veiligheid te kunnen brengen via gezinsherening. En je voelt hun roeping. Deze gasten zullen niet ophouden totdat er ergens plek is gevonden. Aan hen denk ik als ik vanochtend de oude tekst lees van de profeet Jesaja:

Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je: ‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen, mijn God heeft geen oog voor mijn recht’? Weet je het niet? Heb je het niet gehoord? Een eeuwige God is de Heer, schepper van de einden der aarde.
Hij wordt niet moe, hij raakt niet uitgeput, zijn wijsheid is niet te doorgronden. Hij geeft de vermoeide kracht, de machteloze geeft hij macht in overvloed. Jonge strijders worden moe en raken uitgeput, zelfs sterke helden struikelen, maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Ze rennen, slaan vleugels uit, zouden hun leven geven voor een paar goede vleugels, en raken niet uitgeput. Wel even, maar niet echt. Zo voelde het in elk geval. Zij hadden vertrouwen, er was geen weg terug, de meesten zullen zeggen: ‘Insjallah’ en op hoop van zegen de weg vervolgen. Waar hun recht wordt gedaan. Want dat is wel duidelijk onder alle vrolijkheid vandaag. Hun rechten worden aan alle kanten met voeten getreden. Klagen ze? Jazeker. Huilend van vermoeidheid, beseffen dat huisdieren in Europa zo’n riante positie hebben, vergeleken met hen? Als ze toch maar de positie hadden en de rechten van vee in Nederland, zouden ze zeggen.

Maar onder alles een ongebroken veerkracht. Uit de bus wachtte hen een warme douche en een bed. Dat is althans wat er beweerd wordt, door een opmerkelijk vriendelijke politie. Zou heel goed een loze belofte kunnen zijn, want de nieuwe plek is totaal niet berekend op hun komst. Maar het maakt ze niet uit, ze zullen het waarschijnlijk een paar nachtjes geven en gaan dan terug naar de grens.

Waarom beweer je; mijn weg is verborgen, mijn recht wordt niet gezien? De Schepper van de hemel en de aarde bekommert zich om recht. Heeft hij altijd gedaan. Er is geen moment in de wereldgeschiedenis dat de Eeuwige wetten van medemenselijkheid en goedheid zijn opgeheven en iedereen en alles zomaar z’n gang kan gaan.

En wie het nodig heeft? Er is nieuwe kracht te vinden. Juist voor de uitgeputten. Voor wie ‘Inshallah’ roept en het zoekt bij die bron van eeuwige goedheid is er hoop. En ruimte. Ik heb het gezien gisternacht met eigen ogen. Zo door de mangel gehaald worden en dan nog leven én lachen en de ander verder helpen. Vrolijk zwaaien naar ons als omstanders, elkaar verder helpen met bagage en tassen, rust, helderheid, focus. Achter alles huist verdriet, bergen verdriet. Maar iets houdt hen op de been. 

En wat zij nodig hebben en vinden, steeds opnieuw, is er niet alleen voor hen maar ook voor jou en mij. Dat is de belofte, en het idee. Geconfronteerd worden met het kwaad en het uithouden, even uitgeput maar niet voor altijd, in de war, voor je gevoel gestript van al je mogelijkheden, en tóch. Gisteravond begreep ik iets van de onuitputtelijkheid van de bron, ik zag het in hun ogen en met nieuwe energie begint een nieuwe dag. Opgeven bestaat niet, nooit helemaal, omdat de Eeuwige en zijn recht het nooit heeft opgegeven en het niet zal doen ook. 

Tot zover vandaag. Meer popupgedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl. Deel vooral als je wilt en reageer. Voor nu: vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--