Lazarus staat op | Waarom moet er nou weer geoordeeld worden?

Waarom moet er nou weer geoordeeld worden? – PopUpGedachte woensdag 12 mei 2021

We willen heus wel weer wat in de wereld met dat christendom of met spiritualiteit. We zijn heus de beroerdste niet, maar dan moet je niet aankomen met dat geoordeel. Of met bekering, ook al zo’n woord. Het zijn besmette termen die rieken naar machtsmisbruik of naar totalitair denken, naar hysterie soms en zo nog een aantal associaties. Hou toch op, heb lief, heb hoop, heb geloof – maar doe niet zo uit de hoogte, dreigend met een oordeel van God.

Ik heb ze regelmatig uit mijn spiritueel woordenboek gewist, oordeel en bekering en nog een hele rits van dat soort termen. Ze waren onbruikbaar, want ze werden ingezet (althans zo kwam het op mij over toentertijd) om dan wel angst aan te jagen, dan wel de eigen overtuiging van de ander goddelijke kracht bij te zetten en over het algemeen klonk het een beetje schril. Of het nu ging om gereformeerde donkerheid van oordeel en straf en een God die zich vertoornde over jouw en mijn ongeloof of over evangelische emotionele oproepen om je hart (al dan niet verkleind tot hartje) aan de Heer te geven – waarvan niet precies duidelijk werd wat het betekende maar het was iets met totale overgave.

Voor de vrienden buiten de bubbel was oordeel en bekering helemaal een no go. Toch komt Paulus vandaag, bij zijn aankomst in Athene, waar hij direct de Areopagus beklimt en daar het woord neemt – de Areopagus is een berg waar de filosofen nadenken over het leven en van gedachte wisselen – hij komt met prachtige filosofische woorden én oordeel. Dit staat er:

Hij, de God die ik bij u introduceer, is immers niet ver van ieder van ons. Want door Hem hebben wij het leven, het bewegen en het zijn; zoals sommige van uw eigen dichters hebben gezegd: Want wij zijn van zijn geslacht. Zonder acht te slaan op die tijden van onwetend­heid laat God thans aan de mensen de boodschap brengen, dat zij zich allen en overal moeten bekeren. Hij heeft immers een dag vastge­steld, waarop Hij de wereld naar rechtvaar­digheid gaat oordelen door een man die Hij daartoe heeft bestemd. Aan allen gaf Hij het bewijs daarvan door Hem uit de doden te doen opstaan.'

Vinden ze allemaal een mooi verhaal, tot die opstanding uit de doden. Dat is een beetje te gek, dan wordt het een beetje wappie. Dag, Paulus. Wie weet tot een volgende keer. Dat oordeel vinden ze prima. En het haakt bij mij vanochtend. Want als je dan zo nodig Jezus van Nazareth filosofisch wil introduceren op de godenberg, waarom dan met een oordeel? En hoe kan de opstanding uit de dood dan bewijs zijn dat hij de wereld oordeelt? Ik vind het allemaal behoorlijk ingewikkeld vanochtend.

Het enige wat me niet loslaat vandaag – en eigenlijk al dagen – is de redevoering van Olga Misik, een 19-jarige uit Rusland die voor de rechter stond afgelopen week. Ze protesteert in totalitair Rusland tegen het onderdrukkende regime. Toen ze 17 was werd ze even wereldberoemd, omdat ze voor de ordepolitie op de grond ging zitten en daar de grondrechten en het recht op demonstratie voorlas. Sindsdien wordt ze argwanend gevolgd en nu stond ze voor de rechter. Ze zei daar dit, volgens de Volkskrant:

 ‘Vandaag beslist u niet over mijn lot, maar over uw eigen lot, en u heeft nog de kans om het goede pad te kiezen. U weet precies wat er gaande is. U weet hoe het heet. U weet dat er goed en kwaad is, vrijheid en fascisme, liefde en haat. Ontkenning van het bestaan van die tegenstellingen zou de grootste misleiding zijn. Degenen die nu de kant van het kwaad kiezen, reserveren daarmee vast een plek voor zichzelf in het verdachtenbankje. Iedereen die meewerkt aan deze wetteloosheid wacht een proces in Den Haag.’

Olga Misik is voorgeleid, maar heeft besloten dat ze daar niet staat om geoordeeld te worden. Zij weet en stelt dat zij het oordeel ís. Over rechters en Rusland en dat het hoog tijd is dat de autoriteiten zich bekeren. Door Olga snap ik misschien wat Paulus bedoelt als hij op de Areopagus zegt dat JC niet dood is gebleven en nu de vraag is wat je met zijn aanwezigheid doet, zijn boodschap, dat wat hij belichaamt. Dat zal uiteindelijk bepalen wie je bent of wie je geworden bent en dat vraagt om heroriëntatie van je weg, je levensrichting, van bekering dus; want de onvoorwaardelijke liefde, overgave, de goddelijke eis tot rechtvaardigheid die groter is dan jouw politieke gekonkel is niet dood, maar leeft.

Zoiets vanochtend. Als je de gedachte die ik hier beginnend formuleer niet kunt volgen, wat ik heel logisch zou vinden – herinner dan vooral Olga Misik en wat zij tegen de rechtbank zei.

Een hele goede dinsdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.