Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Hij heeft er plezier in

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Hij heeft er plezier in – PopUpGedachte woensdag 15 juli 2020

Elke keer als ik met Khalid of Tawab praat, sta ik verwonderd. De één woont op Lesbos, net buiten kamp Moria, gevlucht uit Iran. De ander in Istanbul, hij is kunstenaar, gevlucht uit Syrië. Hun levensweg is niet te benijden. Alles achterlaten omdat het niet anders kan, alleen of met je ouders een route gaan die zoveel onzekerheid en verschrikking meebrengt. En dan vastlopen in het systeem en geen kant meer op kunnen. Tenminste, zo lijkt het.

Dan vraag ik de één hoe te dealen met die onzekerheid, hoe je dat overleeft, dat niet-weten. We kennen het nog maar heel kort in Europa, wat dat is. Pas sinds Covid-19 weten we wat het is om niets te weten, om geen kant op te kunnen en enkel met je geliefden te praten via videobellen. Hoe deal je daarmee?

Daar deal je niet mee, zegt de één. Er is geen quick-fix, er is geen oplossing waardoor dit dragelijk wordt of gemakkelijk of ok. Het is. Punt. Meer niet. En vervolgens vertelt hij over zijn leerproces, over de dankbaarheid waarmee hij nu doet wat hij kan. Als ik de ander dezelfde vraag stel, over het niet-weten, dan zegt hij dat het nooit anders is geweest. Dat we in een illusie leefden dat we iets wisten over morgen, dat we plannen konden maken en erop konden vertrouwen. Maar dat is niet zo. Dat weten we nu. En dat was altijd al het geval – nu slechts onontkoombaar te constateren.

Ik lees vandaag dit, een uitspraak van de Rabbi: “Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij deze dingen verborgen gehouden hebt voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kleinen. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.”

Het is natuurlijk een rare belediging om deze twee jonge mannen ‘kleinen’ te noemen, want dat zijn het niet. Toch verbaas ik me over de wijsheid waarmee zij spreken. Ik neem mezelf dat een beetje kwalijk, want verwachtte ik dan geen wijsheid van hen? Kijk je dan toch stiekem op mensen neer? De gedachte dat degenen die het goed hebben, die de mogelijkheden en de macht hebben, moeten zorgen voor degenen die het moeilijk hebben, die de mogelijkheden en de macht niet hebben – die gedachte is logisch en breed gedeeld. Maar elke keer als ik hen spreek, die gevlucht zijn – die het niet makkelijk hebben, die alle macht is ontnomen zo lijkt het en wiens mogelijkheden zo bruut zijn beperkt – dan leer ik van hen, dan ben ik dankbaar voor doorleefd inzicht, voor humor, voor liefde.

U hebt het verborgen gehouden voor degenen die de middelen en de mogelijkheden hebben en ze geopenbaard aan degenen die dat ontbreekt. Zo ging het toen, zo gaat het nog steeds. En waarom, omdat het de Eeuwige behaagt. Omdat hij er lol in heeft. Weer zo’n Nederlander die probeert het goed te doen, die dan van zijn bescheiden voetstukje lazert, omdat de werkelijke wijsheid niet hoog en droog in veilig Amsterdam te vinden is, maar in de modder van Moria, de rechteloosheid van Istanbul – voor deze man althans – en in de klapperende tenten in Bosnië, waar al die mensen in worden gestopt die een toekomst zoeken en die volgens de autoriteiten geen poot hebben om op te staan.

Het onderscheid in zo’n tekst van wijzen en verstandigen en kleinen vind ik maar ingewikkeld. Wie zijn dan de kleinen. De boeren zullen zeggen dat zij het zijn, de aanhang van Baudet zegt het ook, de andere kant zegt het net zo hard. De plek waar ik het heb ervaren is in de online – en eerder offline – gesprekken met mensen op de vlucht, de rechtelozen en machtelozen in Europa.

En de Eeuwige heeft er plezier in. Terwijl ik mezelf toch een beetje verbeten verwijt dat ik het niet goed zie of doe – wordt er boven gegrinnikt: Dat heb ik maar mooi omgekeerd. Nou moeten ze allemaal uit hun veilig plekje komen, uit hun studeerkamers en van de universiteiten vandaan als ze werkelijk verder willen komen. Ik zal ze wel brengen naar de randen van hun comfortzones en daar een begin maken met uitleggen wat ze zochten.

Tot zover vanochtend. Een hele wijze woensdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--