Lazarus staat op | Op pad

Op pad – PopUpGedachte woensdag 2 juni 2021

Hoe vaak weet je ’s ochtends nog niet wat je gaat schrijven, vroeg een vriend laatst. Ik weet nooit wat ik ga schrijven voor ik begin te schrijven, antwoordde ik. Het wordt al schrijvende bedacht, ik lees ’s ochtends pas de bijbelteksten en dan weet ik dat ik maximaal een uur heb, meestal al minder, om iets op papier te krijgen, op te nemen en rond te sturen. Want daarna begint de dag met al zijn verantwoordelijkheden. Dat is juist het spel: niet weten wat je gaat doen en toch beginnen. Wat dat betreft is het net het leven. Dat moet, volgens Kierkegaard, voorwaarts worden geleefd maar kan slechts achterwaarts worden begrepen. We stappen elke minuut van de dag blind de volgende minuut van de dag in, want we weten werkelijk waar niet wat er komt. Met het verleden in het achterhoofd hebben we een idee over wat de dag gaat brengen, maar iedereen weet dat het heel anders kan lopen. Dus we beginnen maar domweg. En raken zo vertrouwd met onzekerheid, we leren veerkracht en flexibiliteit, we leren koers houden en loslaten, tenminste dat is het idee.

Vandaag lees ik de dichtregels van een psalmendichter temidden van alle teksten die vandaag in de katholieke missen zullen worden gelezen. En daar blijven een paar zinnen haken. Deze:

Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd,
leer mij uw paden te gaan.
Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij,
want U bent de God die mij redt.

Goed en rechtvaardig is de Heer,
Hij wijst zondaars de weg,
Wie nederig zijn leidt Hij in het rechte spoor,
Hij leert hun zijn paden te gaan.

Ik weet niet precies wat dat ‘redden’ betekent, ‘u bent de God die mij redt’. Daar is veel theologische bagage aan komen hangen, maar de rest van de zinnen die zijn vrij en licht en ze lokken me uit. Om op pad te gaan. Blijkbaar ligt er een padenroute door de wereld, wegen om te gaan, afslagen om te nemen. Er zijn paden en afslagen die leven brengen en recht. En het is lang niet altijd duidelijk welke dat zijn als je op de tweesprong staat. Je moet voorwaarts leven, maar kunt slechts achterwaarts begrijpen, dus je neemt op goed geluk de linker- of de rechterafslag. En dan ontdek je of dat verstandig was en helend en waar, of dat het toch zelfzuchtig of vermijdend of wat dan ook is.

In dit verhaal is de weg niet lineair. Je kunt vertrouwd raken met de wegen, zoals je vertrouwd raakt met een stuk heide waar je dagelijks of wekelijks komt. Of zoals je vertrouwd raakt met een berggebied. Als je vertrouwd raakt, dan leer je het terrein lezen en het weer. Herkenningspunten en de aankondiging van grote stormen door een geur in de lucht of de kleur van het licht. Zo vertrouwd raken met ‘Gods wegen’, de paden van het goede. Omdat je de herkenningspunten ziet en de waarschuwingssignalen, hoe onopvallend ook, hebt leren onderscheiden.

Zo worden we langzaam volwassen. Er rinkelen belletjes in ons achterhoofd als we de tweesprong herkennen, zo’n soort tweesprong hebben we eerder gehad en de vorige keer kozen we niet de meest wijze weg. Dus we nemen de andere route. Of het dondert zachtjes in de verte, dat betekent even doorstappen want het is belangrijk om op wat hoger gelegen grond te zijn als het begint te hozen in je leven. Je leert langzaam anticiperen en de dichter wil op die manier vertrouwd raken met de goddelijke routes in het leven, de wegen om te gaan, de tekens die de weg wijzen, de wijsheid die licht en leven brengt. Een mooi perspectief voor de dag van vandaag. Er lopen paden en de keuze is aan ons, op zoek naar tekenen, geuren, de kleur van het licht en dan maar lopen, al lerende. Zo komen we wel ergens.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst, en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.