Lazarus staat op | Een echte vorm van leiderschap

Er is maar één echte vorm van leiderschap

Hij zei meteen: ik fiks het eten wel voor iedereen, geen probleem. Dat vind ik leuk. En laat me even een communicatieplek inrichten waardoor iedereen op de hoogte is. En zo maakte hij het mogelijk dat we met een klein groepje, zo corona-proof mogelijk, twee dagen in een klooster doorbrachten. Een prachtige vorm van leiderschap want er werden geen lakens uitgedeeld. Eerder nog: er werd zelf nagegaan of mensen lakens al dan niet mee moesten nemen en dat werd dan gecommuniceerd. Dat is geen lakens uitdelen, maar dienstbaar zijn – zelfs als het gaat om lakens. Nergens had ook maar iemand de indruk dat hij het deed voor waardering of een plek in de groep of om leiderschap of wat dan ook: het was puur zijn bijdrage en met wat organiserende capaciteiten was het automatisch leiderschap.

Vandaag lees ik over Jakobus en Johannes, twee leerlingen van Jezus van Nazareth en de situatie is gespannen, want ze zijn met z’n allen op weg naar Jeruzalem en daar, zo voorspelt JC, zal het helemaal misgaan. Arrestatie, executie – en ja dan voorspelt hij ook een opstanding, maar toch. Jakobus en Johannes hebben huizenhoog respect voor de Messias, hebben een idee over een koninkrijk dat komt en proberen onderhands alvast de ereplaatsen links en rechts van JC in het komende koninkrijk te verzekeren. JC zegt: dat is niet aan mij, maar de andere leerlingen worden nijdig. Zoiets doe je niet. Toch een soort voorkruipen dan. Ook al was het niet gelukt. Dit staat er:

Toen de tien anderen dit hoorden, werden ze kwaad op Jakobus en Johannes. Jezus echter riep hen bij zich en sprak tot hen: 'Gij weet dat zij die als heersers der volkeren gelden, hen met ijzeren vuist regeren en dat de groten misbruik maken van hun macht over hen. Dit mag bij u niet het geval zijn; wie onder u groot wil worden, moet dienaar van u zijn, en wie onder u de eerste wil zijn moet de slaaf van allen zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen.'

Jezus van Nazareth komt niet om te heersen of om gediend te worden. Interessant wel, want godsdienst bestaat toch bij de gratie van de gedachte dat je een god zou moeten dienen. Zou het dan precies andersom zijn volgens Jezus van Nazareth – dat godsdienst juist de dienst van God aan de mens is? Het vooroverbuigen van de Eeuwige naar de warboel van de mensheid en inspireren, hoop geven, roepen en dragen. Op z’n minst een boeiende gedachte. Als je vindt dat je God moet dienen, verwacht je dan toch min of meer dat diezelfde God er voor je is en voor jou zorgt. Zou je dat dan ook kunnen omkeren? Als God de mens komt dienen in de hoop dat hij of zij zorg gaat dragen voor God? Wat een abstracte gedachte, want hoe kun je zorgen voor een godheid? In het geval van de God van Abraham, Izaak en Jakob is het niet zo heel moeilijk: zorgen voor God is je naaste liefhebben als jezelf, recht en gerechtigheid en zo nog een aantal van die termen. Zou het zo kunnen zijn dat deze god, of misschien wel de enige, dé kracht achter onze werkelijkheid, dat die bestaat in het dienen van en zorgen voor de mens opdat ze in staat zijn en zich gesteund voelen om te doen wat gedaan moet worden: liefhebben en recht doen.

Met de zorgzame support van onze weekendkok werd het mogelijk voor de anderen om zich vol te verdiepen in het thema van het weekend en de gesprekken eromheen. Precies wat de weekendkok voor ogen had, want voor hem was het weekendthema ongelofelijk belangrijk geworden. Maar dat betekende dus niet dat hij taken ging delegeren en aan het hoofd van de tafel plaatsnam – eerder het tegenovergestelde. Ik vond het een prachtige illustratie van de oude principes die Jezus van Nazareth hier introduceert. Wil je iets betekenen? Wil je zorgen dat iets van de grond komt? Ga dan dienen, verzorgen, voorwaarden scheppen. Dat brengt ons allemaal het verst.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede woensdag gewenst, en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.