Lazarus staat op | Het echte mirakel

Goedemorgen en tof dat je luistert. Ik ben Rikko Voorberg en ik schrijf PopUpGedachtes, ook wel Lazarus Staat Op geheten. Het zijn vroege ochtend overwegingen waarmee ik de dag begin in de hoop niet zomaar de takenlijst van de dag  binnen te rollen maar bewust te beginnen. Vandaag met de titel:

Het échte mirakel – PopUpGedachte woensdag 4 maart 2020

Wonder heet het eigenlijk, maar mirakel is zo’n mooi woord. Het is altijd een verrassing welk bijbelfragment ik in de ochtend op mijn bordje geschoven krijg. Dat is de uitdaging van de werkwijjze. Zes uur opstaan, koffietje eventueel, even op het balkon staan onder de sterrenhemel om wakker te worden maar vooral om stil te staan bij de schaal van de dingen, de grootsheid, bij de Eeuwige zelf: een kort gebed en dan naar de keukentafel. Daar lees ik pas wat de dag voor bijbelteksten te bieden heeft. Het is een oud rooster, vast samengesteld door wijze monniken of debatterende kerkleraren. Het maakt niet uit, de teksten zijn oud, de dag is jong, kijken of er een zinnetje in is wat raakt of haakt. En dan schrijven. Gewoon beginnen te typen, want een gedachte ontvouwt zich altijd vanzelf. Het hoeft niet briljant, ik hoef ook niet uit te leggen wat de achtergrond, context of bedoeling is van zo’n tekst. Het is maar een oefening, een manier om even stil te staan. De één op een yogamat, de ander met een bijbelfragment. Doe mij maar die laatste, dat verbind me in de ochtend niet alleen met mezelf (wat een kwaliteit is van de yogamat)  maar ook met generaties voor mij, met wijsheid van eeuwen. En ik hou nu eenmaal van de ontdekkingstocht. Wat hebben die letters vanochtend voor verbeelding te bieden?

Ik lees vanochtend een stuk over Jona. En de meeste mensen zijn wel enigszins bekend met Jona en de walvis, waarbij Jona als een groot uitgevallen stuk plankton tussen de baleinen doorglipt en drie dagen in de maag van zo’n beest bivakkeert. Fantastische kinderverhalen, absurdistisch onmogelijk maar ja, daarom heet het ook een mirakel of een wonder. Mooie vertellingen. De beste man overleeft het en wat daarna gebeurt is al gauw weer een beetje in nevelen gehuld voor iedereen die niet al te bijbelvast is opgevoed. Maar het echte wonder gebeurt daarna pas. Het mirakel. Een belangrijk mirakel. Eentje waarvan je zou hopen dat iemand die herhaalt in de wereld van nu. Dat je toch in je handjes zou knijpen. Laat die walvismishandeling maar zitten, ik vind het toch zielig voor zo ’n beest – ronddobberen met zo’n grote vent als een steen in je maag en daarna hem uitkotsen op het strand – het wonder dat volgt. Daar gebeurt pas iets.

Jona komt aan in de stad waarheen hij niet wilde gaan. Ninevé, haat en nijd met de bewoners van die stad, want gespuis. En Jona reist de stad in, fikse stad ook. Drie dagreizen naar binnen reizen en dan maar roepen:

'Veertig dagen nog, en Nineve wordt met de grond gelijk gemaakt!'

En dan gaat het hard. De Ninevieten schrikken zich kapot, beginnen te vasten, trekken rouwkleren aan want ze willen niet dat dit het einde is en beseffen misschien wel dat ze er een zootje van maken. Misschien. En dan staat er

“Het woord van Jona kwam ook de koning van Nineve ter ore; hij stond op van zijn troon,
legde zijn staatsiegewaad af, trok een boetekleed aan en zette zich neer in het stof.
Hij liet in Nineve omroepen: 'Op last van de koning en van zijn rijksgroten! Mensen en dieren,
grootvee en kleinvee, zij mogen niets eten, zij mogen niet grazen en geen water drinken.
Mensen en dieren moeten zich in boetekleren hullen en uit alle macht tot God roepen;
ieder moet terugkomen van zijn heilloze wegen en van de ongerechtigheid, die aan zijn handen kleeft.”

 
En ja dan gebeurt het: “En God kreeg spijt, dat Hij hen met dat onheil bedreigd had. Hij bracht het niet ten uitvoer.”

En een profeet reisde drie dagreizen Europa in en zei: Nog veertig dagen en Europa wordt met de grond gelijk maakt. Iedereen scheurde zijn kleren, demilitariseerde de grenzen, opende huizen voor mensen in nood en deelde het eten met vluchtelingen, daklozen en boze boeren. In Brussel hing men de vlag halfstok en beraadde zich op het herstel van mensenrechten in Europa.

Dat is het mirakel van Europa. Dat nog niet heeft plaatsgevonden. Toch jammer.

Het is mooi zo’n profeet. En zo’n verhaal. Reist de beste man of vrouw drie dagreizen mijn leven binnen? En wat zegt hij of zij dan? En kan ik luisteren zoals ninevé luistert? Ik heb nog een stuk van de veertigdagentijd – een mooi moment om me nog eens her en der van te bekeren. Niet uit vrees om verdelgd te worden, maar uit liefde voor het goede. We willen ons falen en ons gedoe meestal niet echt onder ogen zien, maar het continueren tot in de eeuwigheid, daar zit ook niemand op te wachten. Het is vastentijd, voorjaarsschoonmaak.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Meer te vinden op Lazarusstaatop.nl. Een hele goede woensdag gewenst en vrede, en alle goeds.

(PS. Crowdfunding is begonnen om dit en andere initiatieven te kunnen blijven doen. Nieuwsgieirig? Check rikko.nl)

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.