Lazarus staat op | Zorg goed voor elkaar

Zorg goed voor elkaar – PopUpGedachte vrijdag 8 november 2019

In Amsterdam is dit een gevleugelde zin geworden. Niet meer weg te denken uit het collectieve geheugen van deze stad. ‘Zorg goed voor onze stad en voor elkaar.’ De afscheidswoorden van een stervend burgemeester, Eberhard van der Laan. Een geliefd burgemeester, dichtbij de mensen, bot en scherp en liefdevol en warm. Alles zo’n beetje, absoluut geen heilige, maar die zochten we dan ook niet. En als iemand zo in het harnas sterft aan de ellende van kanker, dan wordt alle kritiek op wie hij was en hoe hij het deed zachter. Hij eindigde met: zorg goed voor onze stad en voor elkaar.

Met PopUpGedachtes als Pay it Forward en Wees Niemand Iets Schuldig (dan lief te hebben) ging het deze week over dat ‘zorg goed voor elkaar’ in de PopUpGedachtes. En vandaag zegt Paulus dan dit om het geheel van deze week af te ronden:

'En houd de liefdadigheid en de onderlinge solidariteit in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.'

Het is een soort strikje om de week. De Eeuwige is niet per se geïnteresseerd in investeringen in godsdienst an sich, tot geloof komen is best interessant maar waar leidt het dan toe? Bidden is zo’n soort offer wat belangrijk kan zijn, maar het ligt er maar net aan wat je zoekt en wat je ermee doet. Wil je nou iets met spiritualiteit of zoek je de Eeuwige dan wel ‘het goede met hoofd- of kleine letter, te dienen? Houd dan de liefdadigheid en onderlinge solidariteit in ere.

Liefdadigheid is een beetje een vies woord voor sommigen, omdat het zo uit de hoogte kan zijn. Maar je moet het kind niet met het badwater weggooien natuurlijk. Dat het delen van wat je hebt met mensen die het nodig hebben, maar er niet per se iets voor terug kunnen doen, dat je dat niet meer doet omdat je niet uit de hoogte wilt doen. Onderlinge solidariteit hebben we een beetje georganiseerd in dit land, met uitkeringen, overheidszorg, verzekeringen, belastingvoordelen. Wat te gek is en een zegen. Maar onderlinge solidariteit gaat niet alleen om degene die het ontvangt, het gaat ook om degene die het geeft. Het zijn ‘offers’, investeringen in de eigen ziel, manieren om vorm te geven aan het leven en je hart en handen met elkaar in evenwicht te brengen. Het is een soort oefening in leven die we niet uit handen mogen geven.

Je wordt opeens familie van iemand wiens bloed niet door je aderen stroomt, omdat de ander op jou en de jouwen kan terugvallen. Zo simpel. Het is alsof degene die niet de kop boven water kan houden, degene is die familiebanden creëert tussen mensen die anders ook hun eigen eilandjes zouden zijn.
Zo is er een jonge vrouw in een complexe asielprocedure, ze is thuis bij de PopUpKerk, maar voor de staat bestaat ze niet echt. Ze zal altijd stellen dat ze zichzelf redt, maar als je de kans grijpt om bij te dragen dan zal ze dat dankbaar ontvangen – als het op een familie-achtige manier gebeurt. En dan mag ze opeens een studie gaan doen van een jaar, we konden ons geluk niet op. En vond iemand een betaalbaar appartement. Bleek ze tot voor kort haar essays nog op een mobiele telefoon te schrijven en had een vriend van ons nog een laptop in de kast leggen waarvan hij dacht dat die niet meer werkte. Nu moeten we nog de huur rond zien te krijgen. Er wordt wat gedoneerd al en zo ontstaat er familie en verbinding. We zijn er nog niet, er is nog een hoop nodig maar we werken eraan. En het heeft de potentie om ons verder te verbinden.

We zijn het voor haar, terwijl er heus anderen binnen onze club van de PopUpKerk, hoe klein ook, toch door de mazen van de aandacht heen vallen. Wat goed gaat, mogen we vieren en tegelijk horen we de stem van Paulus vandaag en die van de hele afgelopen week: Houd de onderlinge solidariteit (en ja, dus ook liefdadigheid) in ere, want dat zijn offers waarin God behagen schept.

We danken voor de verzorgingsstaat en beseffen dat we het zelf moeten zijn, burgers van een verzorgingskoninkrijkje die dat nooit helemaal uitbesteden. Omdat het aan ons is, aan jou en mij, om steeds opnieuw handen en voeten te geven aan dat wat ons gegeven en voorgedaan is, vorm te geven aan mooie woorden als liefde en solidariteit in concrete handelingen. Het gaat nooit alleen om degene die ontvangt, het gaat minstens zoveel om degene die geeft. De ontvanger danken voor de mogelijkheid om te geven, is een oefening die past bij de ziel van geloven en menszijn.

Een heel goede laatste werkdag deze week. Na het weekend weer terug met frisse PopUpGedachtes en voor nu: vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.