Lisa Westerveld: ‘Waarom stond er altijd een man op de kansel?’
Groen-Links kamerlid Lisa Westerveld ziet – ook in Den Haag – hoe hard vrouwen hun best moeten doen om serieus genomen te worden, vertelt ze aan Marleen Stelling in de serie ‘De vrouwen van Jezus in de 21e eeuw’. Daar had ze vroeger al moeite mee toen ze met haar ouders naar de kerk ging en alleen maar mannen op belangrijke plekken in de kerk zag.
In het gesprek over Lisa’s politieke werk en haar ervaringen als vrouw in Den Haag, vertelt Lisa ook over haar jeugd. Ze groeide op in de christelijk gereformeerde kerk, een hechte gemeenschap. ‘Ik merkte wel als jong meisje dat ik veel vragen had. Bijvoorbeeld waarom er altijd een man op de kansel stond, waarom er alleen maar mannelijke diakenen en ouderlingen waren en waarom de vrouwen dan na afloop van de dienst koffie inschonken.’
Ruimte voor dialoog
Naarmate ze ouder werd, namen de vragen toe: ‘Ik studeerde inmiddels in Nijmegen en kwam aanvankelijk elk weekend terug, ook om te voetballen en dan wilden mijn ouders graag dat ik ook meeging naar de kerk. Maar ik voelde me er minder thuis. Ik had de neiging om af en toe mijn vinger op te steken en een vraag te stellen aan de dominee over de preek die daar werd verteld. Maar daar was te weinig ruimte voor. Ik vind dat juist in een gemeenschap als de kerk er ruimte moet zijn voor dialoog, voor verschillende opvattingen, voor praten en discussiëren over wat er in die Bijbel staat. In plaats van dat het alleen aan je wordt verteld.’
Niet tevreden met de antwoorden
Die vragen kon ze wel stellen tijdens de kerkelijke catechisatielessen die ze volgde op maandagavond en waar de dominee de tijd nam om naar de vragen van haar en andere jongeren te luisteren. Maar het onbevredigende gevoel bleef. ‘Ik denk dat ik niet tevreden was met de antwoorden. Sommige dingen in de kerk zijn gegroeid vanuit de traditie. Dat er alleen maar mannelijke diakenen en ouderlingen zijn – ik kan geen enkele inhoudelijke reden bedenken waarom dat zo is. Ik denk dat het heel goed zou zijn als daar een gemengde groep zit omdat mannen en vrouwen elk hun eigen waardevolle bijdrage hebben. Maar dat deden we nooit zo. Maar ik ben er nooit achtergekomen waarom we dat zo deden, behalve dan dat Jezus ook vooral mannelijke volgelingen had en dat het vanuit die traditie nog steeds, ook duizenden jaren later zo is in onze kerken.’
De kerk liet Lisa achter zich, maar het geloof niet, hoewel ze veel twijfelt. Maar dat hoort erbij vindt ze.
Je kijkt het hele gesprek met Lisa waarin ze vertelt over haar werk, de vooroordelen waar ze tegenaan loopt en haar drijfveren hier:
